List do Filemona 1:1-25

1  Paweł, więzień+ ze względu na Chrystusa Jezusa, i Tymoteusz+, nasz brat, do Filemona, naszego ukochanego współpracownika, 2  a także do Apfii, naszej siostry, do Archipa+, żołnierza w tej samej walce, oraz do zboru, który spotyka się w twoim domu+: 3  Niech Bóg, nasz Ojciec, i Pan Jezus Chrystus okazują wam niezasłużoną życzliwość i udzielają pokoju. 4  Zawsze dziękuję mojemu Bogu, gdy wspominam o tobie w modlitwach+, 5  bo wciąż słyszę o twojej wierze i miłości do Pana Jezusa i wszystkich świętych. 6  Modlę się, żeby wiara, którą przejawiasz wspólnie z innymi, pomogła ci docenić każdą dobrą rzecz, jaką otrzymujemy przez Chrystusa. 7  To, co usłyszałem o twojej miłości, bracie, bardzo mnie ucieszyło i podniosło na duchu, bo pokrzepiłeś serca* świętych. 8  Właśnie dlatego — chociaż w związku z Chrystusem mam pełne prawo* nakazać ci uczynić to, co właściwe — 9  wolę cię raczej poprosić w imię miłości. Przecież ja, Paweł, jestem już starszym człowiekiem, a teraz w dodatku więźniem ze względu na Chrystusa Jezusa. 10  Mam do ciebie prośbę dotyczącą mojego dziecka, Onezyma+, dla którego tu, w więzieniu*, stałem się ojcem+. 11  Kiedyś nie miałeś z niego pożytku, ale teraz jest przydatny i tobie, i mnie. 12  Odsyłam go do ciebie, choć jest tak bliski mojemu sercu*. 13  Chciałbym go zatrzymać przy sobie, by zamiast ciebie usługiwał mi, dopóki jestem więziony ze względu na dobrą nowinę+. 14  Nie chcę jednak nic zrobić bez twojej zgody, żebyś mógł spełnić ten dobry uczynek nie z przymusu, lecz z własnej woli+. 15  Może właśnie dlatego uciekł na krótką chwilę*, żebyś go odzyskał na zawsze, 16  już nie jako niewolnika+, ale kogoś więcej — jako ukochanego brata+, zwłaszcza dla mnie. Tym bardziej ty go pokochasz, bo jest dla ciebie zarówno niewolnikiem, jak i chrześcijańskim bratem. 17  Jeżeli więc uważasz mnie za przyjaciela*, to przyjmij go tak życzliwie, jak przyjąłbyś mnie. 18  Poza tym jeśli wyrządził ci jakąś krzywdę albo jest ci coś winien, obciąż tym mój rachunek. 19  Ja, Paweł, piszę własną ręką: zwrócę ten dług — nie wspominając już o tym, że ty jesteś mi winien nawet samego siebie. 20  Tak, bracie, skoro razem wierzymy w Pana, wyświadcz mi tę przysługę. Pokrzep moje serce* ze względu na Chrystusa. 21  Piszę do ciebie, bo jestem pewny, że spełnisz moją prośbę, a nawet zrobisz więcej, niż mówię. 22  Proszę cię też, przygotuj mi kwaterę, bo mam nadzieję, że dzięki waszym modlitwom wrócę do was*+. 23  Przesyła ci pozdrowienia Epafras+, który jest moim współwięźniem z powodu wiary w Chrystusa Jezusa, 24  oraz moi współpracownicy — Marek, Arystarch+, Demas+ i Łukasz+. 25  Niech Pan Jezus Chrystus okazuje wam niezasłużoną życzliwość za ducha, którego przejawiacie.

Przypisy

^ Lub „ożywiłeś tkliwe uczucia”.
^ Lub „wielką swobodę mowy”.
^ Dosł. „w więzach”.
^ Lub „darzę go tkliwymi uczuciami”.
^ Dosł. „na godzinę”.
^ Dosł. „wspólnika”.
^ Lub „ożyw moje tkliwe uczucia”.
^ Lub „zostanę dla was uwolniony”.

Komentarze

Multimedia

Obowiązki niewolników
Obowiązki niewolników

Niewolnictwo było w cesarstwie rzymskim zjawiskiem powszechnym. Relacje między niewolnikami a ich panami regulowało w pewnym stopniu prawo rzymskie. W domach zamożnych ludzi niewolnicy wykonywali większość prac — gotowali, sprzątali i opiekowali się dziećmi. Inni pracowali w warsztatach rzemieślniczych, kopalniach albo w gospodarstwach rolnych. Lepiej wykształceni byli lekarzami, nauczycielami czy sekretarzami. W gruncie rzeczy niewolnicy wykonywali niemal każde zajęcie. Nie wolno im było tylko pełnić służby wojskowej. Niektórzy z nich mogli zostać uwolnieni (zob. Słowniczek pojęć, „Wolny; wyzwolony”). Jeśli chodzi o niewolnictwo, chrześcijanie w I w. nie sprzeciwiali się władzy ani nie popierali buntów niewolników przeciwko swoim panom (1Ko 7:21). Szanowali prawo innych, w tym współwyznawców, do posiadania niewolników. Dlatego apostoł Paweł odesłał zbiegłego Onezyma do jego właściciela, Filemona. Ponieważ Onezym został chrześcijaninem, dobrowolnie wrócił do swojego pana, który był jego współwyznawcą (Flm 10-17). Paweł zachęcał niewolników, żeby sumiennie pracowali i byli uczciwi (Tyt 2:9, 10).

PISMO ŚWIĘTE W PRZEKŁADZIE NOWEGO ŚWIATA — WYDANIE DO STUDIUM
Filemona 1
polski
Czytaj Biblię w internecie
https://cms-imgp.jw-cdn.org/img/p/1001070103/univ/art/1001070103_univ_sqr_xl.jpg
nwtsty