Księga Rodzaju 32:1-32

32  Jakub poszedł dalej i po drodze spotkał aniołów Bożych. 2  Kiedy tylko ich zobaczył, wykrzyknął: „To obóz Boży!”. Dlatego nazwał to miejsce Machanaim*. 3  Później Jakub wysłał posłańców do swojego brata, Ezawa, który przebywał w ziemi Seir+, czyli w Edomie*+. 4  Polecił im: „Przekażcie mojemu panu, Ezawowi, taką wiadomość: ‚Twój sługa Jakub mówi: „Przez długi czas mieszkałem* u Labana+. 5  Mam teraz byki, osły, owce, a także służących i służące+. Chciałbym zyskać twoją przychylność, mój panie, dlatego wysyłam ci tę wiadomość”’”. 6  Po pewnym czasie posłańcy wrócili do Jakuba i poinformowali go: „Spotkaliśmy twojego brata, Ezawa, i on teraz idzie do ciebie, a z nim 400 mężczyzn”+. 7  Jakub bardzo się przestraszył, bo spodziewał się najgorszego+. Podzielił więc ludzi, którzy z nim byli, oraz owce, kozy, bydło i wielbłądy na dwa obozy. 8  Powiedział: „Jeśli Ezaw zaatakuje jeden obóz, to drugi będzie mógł uciec”. 9  Potem Jakub pomodlił się: „Jehowo, Boże mojego ojca Abrahama i Boże mojego ojca, Izaaka! Powiedziałeś mi: ‚Wróć do swojej ziemi i do swoich krewnych, a będę ci błogosławił’+. 10  Jestem niegodny lojalnej miłości i wierności, którą okazujesz swojemu słudze+, bo gdy przeprawiałem się przez Jordan, miałem tylko laskę, a teraz mam dwa obozy+. 11  Błagam Cię, wyzwól mnie+ z rąk mojego brata, Ezawa, bo boję się, że przyjdzie i napadnie na mnie+ i na matki z dziećmi. 12  Przecież powiedziałeś: ‚Z całą pewnością będę ci błogosławił i sprawię, że twoje potomstwo będzie jak ziarnka piasku morskiego, których nie można policzyć’”+. 13  I Jakub spędził tam noc. Potem z tego, co miał, przygotował dar dla swojego brata, Ezawa+: 14  200 kóz i 20 kozłów, 200 owiec i 20 baranów, 15  30 karmiących wielbłądzic z młodymi, 40 krów i 10 byków, 20 oślic i 10 osłów+. 16  Następnie przekazał swoim sługom jedno stado po drugim i rzekł: „Wyprzedźcie mnie i trzymajcie odstęp między stadami”. 17  Ponadto pierwszemu słudze polecił: „Gdy spotka cię mój brat, Ezaw, i zapyta, kto jest twoim panem, dokąd idziesz i czyje jest to stado, 18  wtedy powiesz: ‚Jestem niewolnikiem twojego sługi Jakuba, który idzie za nami. A te zwierzęta to dar wysłany tobie, Ezawie, mój panie’”+. 19  I to samo polecił też drugiemu i trzeciemu, i pozostałym sługom, którzy szli za stadami: „Tak właśnie macie odpowiadać, kiedy spotkacie Ezawa. 20  Macie mówić: ‚Twój sługa Jakub idzie za nami’”. Bo pomyślał sobie: „Jeśli wyślę mu wcześniej ten dar, to może go ułagodzę+ i gdy się potem spotkamy, przyjmie mnie życzliwie”. 21  Dlatego słudzy z darami poszli przed Jakubem, a on został na noc w obozie. 22  Jeszcze tej nocy wstał i wziął swoje dwie żony+, dwie służące+ oraz 11 synów, i przekroczył bród na Jabboku+. 23  Przeprawił ich więc przez potok*, przeniósł także wszystko, co miał. 24  Kiedy Jakub pozostał sam, pojawił się jakiś człowiek, który zaczął z nim walczyć. I walczył tak aż do świtu+. 25  Widząc, że nie może pokonać Jakuba, dotknął panewki jego stawu biodrowego, co spowodowało zwichnięcie tego stawu+. 26  Potem powiedział: „Puść mnie, bo wstał świt”. Ale Jakub odparł: „Nie puszczę cię, dopóki mnie nie pobłogosławisz”+. 27  Zapytał go więc: „Jak masz na imię?”, na co ten rzekł: „Jakub”. 28  Wtedy oświadczył: „Nie będziesz się już nazywał Jakub, lecz Izrael*+, bo walczyłeś z Bogiem+ i z ludźmi i w końcu zwyciężyłeś”. 29  A Jakub poprosił: „Powiedz mi, jak masz na imię”. Ale on odrzekł: „Czemu pytasz o moje imię?”+. I pobłogosławił go. 30  Dlatego Jakub nadał temu miejscu nazwę Peniel*+, gdyż powiedział: „Widziałem Boga twarzą w twarz, a mimo to przeżyłem*+. 31  Słońce już świeciło, kiedy mijał Peniel*, utykając z powodu zwichniętego stawu biodrowego+. 32  Synowie Izraela po dziś dzień nie jadają ścięgna* przy stawie biodrowym, ponieważ w tym miejscu zostało dotknięte biodro Jakuba.

Przypisy

Nazwa ta znaczy „dwa obozy”.
Dosł. „na polu Edomu”.
Lub „przebywałem jako cudzoziemiec”.
Lub „dolinę potoku; wadi”. Zob. Słowniczek pojęć, hasło „Wadi”.
Imię to znaczy „walczący z Bogiem; zmagający się z Bogiem” lub „Bóg walczy”.
Nazwa ta znaczy „oblicze Boga”.
Lub „moja dusza ocalała”.
Dosł. „Penuel”, inna forma nazwy tego samego miejsca.
Najwyraźniej chodzi o nerw kulszowy.

Komentarze

Multimedia