Łukasza 1:1-80

NAGRANIE

Słowa do Teofila (1-4)
Gabriel zapowiada narodziny Jana Chrzciciela (5-25)
Gabriel zapowiada narodziny Jezusa (26-38)
Maria odwiedza Elżbietę (39-45)
Maria wywyższa Jehowę (46-56)
Narodziny Jana i nadanie mu imienia (57-66)
Prorocze słowa Zachariasza (67-80)

1 Wielu podjęło się sporządzenia opisu wydarzeń, które uznajemy za całkowicie wiarygodne+, ² zgodnego z relacjami osób będących od początku naocznymi świadkami tych wydarzeń+ i głosicielami* tej wieści*+. ³ Dlatego i ja — ponieważ od samego początku wszystko dokładnie prześledziłem — postanowiłem spisać to dla ciebie, dostojny Teofilu, w logicznym porządku+, ⁴ żebyś był w pełni przekonany, że to, o czym cię uczono*, jest prawdą+. ⁵ Za dni Heroda*+, króla Judei, był pewien kapłan z oddziału Abijasza+. Miał na imię Zachariasz. Jego żona pochodziła z rodu* Aarona i miała na imię Elżbieta. ⁶ Oboje byli prawi w oczach Boga. Postępowali nienagannie, zgodnie ze wszystkimi przykazaniami i prawami Jehowy*. ⁷ Nie mieli jednak dziecka, bo Elżbieta była niepłodna, a oboje byli już w podeszłym wieku. ⁸ Kiedy Zachariasz podczas służby swojego oddziału+ wykonywał przed Bogiem obowiązki kapłana, ⁹ zgodnie z ustalonym wśród kapłanów zwyczajem wybrano go, żeby wszedł do sanktuarium Jehowy* i ofiarował kadzidło+. ¹⁰ W porze ofiarowania kadzidła, gdy mnóstwo ludzi modliło się na zewnątrz, ¹¹ ukazał mu się anioł Jehowy*. Stał po prawej stronie ołtarza kadzielnego. ¹² Zachariasz zaniepokoił się na ten widok, wręcz ogarnął go strach. ¹³ Ale anioł powiedział do niego: „Nie bój się, Zachariaszu, bo twoje błaganie zostało wysłuchane i twoja żona, Elżbieta, urodzi ci syna, a ty masz mu nadać imię Jan+. ¹⁴ Będziesz się cieszył, będziesz bardzo szczęśliwy i wielu innych też ucieszy się z jego narodzin+, ¹⁵ bo on stanie się wielki w oczach Jehowy*+. Nie może jednak pić wina ani innego alkoholu+. Będzie napełniony duchem świętym, zanim się jeszcze urodzi*+, ¹⁶ i zawróci wielu Izraelitów ku Jehowie*, ich Bogu+. ¹⁷ Pójdzie też przed Nim z duchem i mocą Eliasza+, żeby sprawić, że serca ojców staną się jak serca dzieci*+, a nieposłuszni zawrócą ku praktycznej mądrości prawych, i żeby przygotować Jehowie* odpowiednio usposobiony lud”+. ¹⁸ Zachariasz zapytał anioła: „Skąd mogę być tego pewny? Przecież jestem stary, a i moja żona jest w podeszłym wieku”. ¹⁹ Anioł odrzekł: „Jestem Gabriel+, stoję tuż przed Bogiem+. Posłano mnie, żebym ci przekazał tę dobrą nowinę. ²⁰ Ale ponieważ nie uwierzyłeś moim słowom, które spełnią się w wyznaczonym czasie, zamilkniesz i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, gdy się to stanie”. ²¹ Tymczasem ludzie czekali na Zachariasza i dziwili się, że tak długo przebywa w sanktuarium. ²² Gdy już wyszedł, nie mógł do nich mówić, domyślili się więc, że właśnie zobaczył w sanktuarium coś nadprzyrodzonego*. Dawał im znaki, ale pozostawał niemy. ²³ Kiedy dobiegły końca dni jego świętej służby*, udał się do swojego domu. ²⁴ Po pewnym czasie jego żona, Elżbieta, zaszła w ciążę i nie pokazywała się innym przez pięć miesięcy. Mówiła: ²⁵ „Tak Jehowa* zadziałał w tych dniach na moją rzecz. Zwrócił na mnie uwagę, żeby zdjąć ze mnie hańbę w oczach ludzi”+. ²⁶ Kiedy Elżbieta była w szóstym miesiącu ciąży, Bóg posłał anioła Gabriela+ do galilejskiego miasta Nazaret, ²⁷ do dziewicy+ zaręczonej z mężczyzną o imieniu Józef, pochodzącym z rodu Dawida. Dziewica ta miała na imię Maria+. ²⁸ Gdy anioł do niej przyszedł, powiedział: „Witaj, obdarzona łaską. Jehowa* jest z tobą”. ²⁹ A ona, bardzo przejęta jego słowami, próbowała zrozumieć, co miałoby oznaczać to pozdrowienie. ³⁰ Anioł rzekł więc do niej: „Nie bój się, Mario, bo Bóg spojrzał na ciebie przychylnie. ³¹ Zajdziesz w ciążę* i urodzisz syna+. Masz mu nadać imię Jezus*+. ³² Stanie się on wielki+ i będzie nazywany Synem Najwyższego+, a Bóg Jehowa* da mu tron Dawida, jego ojca+. ³³ Będzie królował nad domem Jakuba na zawsze, jego Królestwu nie będzie końca”+. ³⁴ Wtedy Maria spytała anioła: „Jak to się stanie, skoro nie współżyję z mężczyzną?”+. ³⁵ Anioł odpowiedział: „Zstąpi na ciebie duch święty+ i osłoni cię moc Najwyższego. Dlatego ten, który się urodzi, będzie nazywany świętym+ oraz Synem Bożym+. ³⁶ Twoja krewna Elżbieta — ta, którą nazywają niepłodną — też będzie miała syna, chociaż posunęła się już w latach. Jest teraz w szóstym miesiącu ciąży. ³⁷ Bo nie ma niczego, co Bóg by oznajmił, a nie mógł spełnić”+. ³⁸ Na to Maria odrzekła: „Jestem niewolnicą Jehowy*! Niech mi się stanie tak, jak powiedziałeś”. Wtedy anioł od niej odszedł. ³⁹ Po tym wydarzeniu Maria śpiesznie udała się w górskie okolice, do pewnego miasta judzkiego. ⁴⁰ Tam weszła do domu Zachariasza i przywitała się z Elżbietą. ⁴¹ Kiedy Elżbieta usłyszała powitanie Marii, dziecko w jej łonie podskoczyło, a ona sama została napełniona duchem świętym ⁴² i wykrzyknęła: „Jesteś najbardziej błogosławiona spośród kobiet! I błogosławione jest dziecko, które urodzisz*! ⁴³ Czemu zawdzięczam ten zaszczyt, że przyszła do mnie matka mojego Pana? ⁴⁴ Gdy tylko usłyszałam twoje pozdrowienie, maleństwo w moim łonie podskoczyło z radości. ⁴⁵ Szczęśliwa jesteś i ty, która uwierzyłaś, bo spełni się wszystko, co Jehowa* ci obiecał”. ⁴⁶ Na to Maria powiedziała: „Moja dusza* wywyższa Jehowę*+, ⁴⁷ a mojego ducha przepełnia radość z powodu mojego Wybawcy, Boga+, ⁴⁸ bo zwrócił uwagę na swoją niewolnicę mimo jej niskiego stanu+. Odtąd wszystkie pokolenia będą mnie uznawać za szczęśliwą+, ⁴⁹ bo Wszechmocny* uczynił dla mnie wielkie rzeczy. Jego imię jest święte+. ⁵⁰ Z pokolenia na pokolenie okazuje On miłosierdzie tym, którzy się Go boją+. ⁵¹ Swoim ramieniem dokonał potężnych dzieł, rozproszył tych, którzy mają wyniosłe serca+. ⁵² Zrzucił z tronów możnych+, a wywyższył mało znaczących+. ⁵³ Głodnych nasycił dobrymi rzeczami+, a bogatych odprawił z niczym. ⁵⁴ Przyszedł z pomocą swojemu słudze, Izraelowi, pamiętając o miłosierdziu+, ⁵⁵ które obiecał okazywać na wieki Abrahamowi i jego potomstwu*, tak jak powiedział naszym praojcom”+. ⁵⁶ Maria pozostała u Elżbiety około trzech miesięcy, po czym wróciła do domu. ⁵⁷ A dla Elżbiety nadszedł czas porodu i urodziła syna. ⁵⁸ Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Jehowa* okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią+. ⁵⁹ Ósmego dnia przyszli obrzezać dziecko+ i zamierzali nadać mu imię po jego ojcu, Zachariaszu. ⁶⁰ Ale jego matka powiedziała: „Nie! Będzie się nazywać Jan!”. ⁶¹ Na to rzekli do niej: „Nikt z twoich krewnych nie ma takiego imienia”. ⁶² Wtedy za pomocą znaków zapytali ojca dziecka, jak chciałby je nazwać. ⁶³ On więc poprosił o tabliczkę i napisał: „Ma mieć na imię Jan”+. Wówczas wszyscy się zdziwili. ⁶⁴ I natychmiast usta Zachariasza się otworzyły, a język rozwiązał, tak iż odzyskał on mowę+ i zaczął wychwalać Boga. ⁶⁵ A wszystkich mieszkających w sąsiedztwie ogarnął podziw i o tym, co się stało, zaczęto opowiadać po całej górzystej krainie Judei. ⁶⁶ Każdy, kto o tym usłyszał, zachowywał to w sercu i pytał: „Kim będzie to dziecko?”. Bo rzeczywiście była z nim ręka Jehowy*. ⁶⁷ A Zachariasz, jego ojciec, został napełniony duchem świętym i prorokował: ⁶⁸ „Niech będzie wysławiany Jehowa*, Bóg Izraela+, bo zwrócił uwagę na swój lud i go wyzwolił+. ⁶⁹ I wzbudził nam w domu swojego sługi Dawida róg wybawienia*+ — ⁷⁰ jak zapowiedział ustami świętych proroków z dawnych czasów+ — ⁷¹ żeby nas wybawić od naszych nieprzyjaciół i z rąk wszystkich, którzy nas nienawidzą+, ⁷² żeby okazać miłosierdzie przez wzgląd na naszych przodków i pokazać, że pamięta o swoim świętym przymierzu+ — ⁷³ przysiędze złożonej naszemu praojcu Abrahamowi+ — ⁷⁴ i żeby nas, wyratowanych z rąk nieprzyjaciół, obdarzyć zaszczytem nieustraszonego pełnienia dla Niego świętej służby ⁷⁵ w lojalności i prawości przed Jego obliczem przez wszystkie nasze dni. ⁷⁶ A ty, dziecko, będziesz nazywane prorokiem Najwyższego, bo pójdziesz przed Jehową*, żeby przygotować Jego drogi+, ⁷⁷ żeby Jego ludowi przekazać orędzie o wybawieniu, które jest możliwe dzięki przebaczeniu grzechów+, ⁷⁸ za sprawą głębokiego współczucia naszego Boga. Ze współczuciem tym zawita do nas świt z wysokości, ⁷⁹ żeby zapewnić światło przebywającym w ciemności i w cieniu śmierci+ i żeby skierować nasze stopy na drogę pokoju”. ⁸⁰ A chłopiec dorósł i nabrał hartu ducha. I pozostawał na pustkowiu aż do dnia, gdy publicznie dał się poznać Izraelowi.