Jana 12:1-50
12 Sześć dni przed Paschą Jezus przybył do Betanii, gdzie mieszkał Łazarz+, którego wskrzesił.
2 Tam wydano dla niego kolację i Marta podawała do stołu+, a wśród jedzących z nim posiłek* był też Łazarz.
3 Wtedy Maria wzięła funt* pachnącego olejku, prawdziwego nardu, bardzo drogiego, i wylała go na stopy Jezusa, po czym wytarła je włosami. A dom napełnił się zapachem olejku+.
4 Ale Judasz Iskariot+, jeden z uczniów Jezusa, który miał go zdradzić, zapytał:
5 „Czemu nie sprzedano tego pachnącego olejku za 300 denarów* i nie rozdano ich biednym?”.
6 Powiedział to jednak nie dlatego, że troszczył się o biednych, ale dlatego, że był złodziejem — bo miał pod opieką szkatułkę i kradł pieniądze, które do niej wkładano.
7 Wtedy Jezus mu rzekł: „Daj jej spokój, żeby mogła postąpić zgodnie ze zwyczajem i przygotować mnie na dzień mojego pogrzebu+.
8 Bo biednych zawsze macie u siebie+, ale mnie nie zawsze będziecie mieli”+.
9 Tymczasem Żydzi dowiedzieli się, gdzie jest Jezus, i licznie tam przyszli — jednak nie tylko z jego powodu, ale również po to, żeby zobaczyć Łazarza, którego wskrzesił+.
10 A naczelni kapłani spiskowali, żeby zabić także Łazarza,
11 bo ze względu na niego wielu Żydów tam przychodziło i zaczynało wierzyć w Jezusa+.
12 Następnego dnia wielki tłum, który przybył na święto, usłyszał, że Jezus zbliża się do Jerozolimy.
13 Ludzie wzięli więc gałęzie palmowe, wyszli mu na spotkanie i zaczęli wołać: „Zechciej wybawić!* Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Jehowy*+, Król Izraela!”+.
14 Kiedy Jezus znalazł osiołka, wsiadł na niego+, tak jak jest napisane:
15 „Nie bój się, córko syjońska. Przybywa twój król. Siedzi na osiołku”+.
16 Początkowo uczniowie Jezusa nie rozumieli tego wszystkiego, ale gdy został otoczony chwałą+, uświadomili sobie, że przyjęto go dokładnie tak, jak jest o nim napisane+.
17 A ludzie, którzy byli świadkami tego, jak Jezus polecił Łazarzowi wyjść z grobowca*+ i go wskrzesił, ciągle o tym opowiadali+.
18 To, że tłum usłyszał o tym cudzie Jezusa, również było powodem, dla którego wyszedł mu na spotkanie.
19 Dlatego faryzeusze mówili między sobą: „Patrzcie, nic nie udało się zrobić. Cały świat poszedł za nim”+.
20 Wśród tych, którzy przybyli na święto, żeby oddawać cześć Bogu, byli pewni Grecy.
21 Podeszli oni do Filipa+ z Betsaidy w Galilei i zaczęli go prosić: „Panie, chcielibyśmy zobaczyć Jezusa”.
22 Filip powiedział o tym Andrzejowi, a potem obaj poszli i powiedzieli o tym Jezusowi.
23 Jezus im rzekł: „Nadszedł czas, żeby Syn Człowieczy został otoczony chwałą+.
24 Prawda jest taka, że jeśli ziarno pszenicy nie upadnie na ziemię i nie obumrze, pozostanie tylko jednym ziarnem. Ale jeśli obumrze+, to przyniesie obfity plon.
25 Kto kocha swoje życie*, ten je straci*, ale kto jest gotowy poświęcić* swoje życie*+ w tym świecie, ten je zachowa i zyska życie wieczne+.
26 Jeśli ktoś chce mi usługiwać, niech idzie za mną. Tam, gdzie ja jestem, będzie też mój sługa+. Tego, kto mi usługuje, będzie szanował Ojciec.
27 Teraz jestem* zmartwiony+. I co mam powiedzieć? Ojcze, wybaw mnie od tego, co ma się wydarzyć*+. A jednak właśnie ze względu na to przyszedłem.
28 Ojcze, otocz chwałą swoje imię”. Wtedy z nieba rozległ się głos+: „Już otoczyłem je chwałą i jeszcze je chwałą otoczę”+.
29 Ci, którzy tam stali, usłyszeli to i zaczęli mówić, że zagrzmiało. Inni twierdzili, że odezwał się do niego anioł.
30 Na to Jezus rzekł: „Ten głos rozległ się nie ze względu na mnie, ale ze względu na was.
31 Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz władca tego świata+ zostanie wyrzucony+.
32 Ja jednak, kiedy zostanę uniesiony z ziemi w górę+, pociągnę do siebie najróżniejszych ludzi”.
33 Jezus powiedział to, żeby wskazać, jaką śmiercią ma umrzeć+.
34 Wtedy ludzie z tłumu mu odpowiedzieli: „My słyszeliśmy z Prawa, że Chrystus pozostaje na zawsze+. Jak więc możesz mówić, że Syn Człowieczy musi być uniesiony w górę?+ Kto jest tym Synem Człowieczym?”.
35 Jezus im odrzekł: „Jeszcze przez krótką chwilę będzie wśród was światło. Chodźcie, póki je macie, żeby nie przemogła was ciemność. Kto chodzi w ciemności, ten nie wie, gdzie idzie+.
36 Dopóki macie światło, wierzcie w nie, żebyście się stali synami światła”+.
Po tych słowach Jezus odszedł i ukrył się przed nimi.
37 Chociaż dokonał na ich oczach tylu cudów, nie uwierzyli w niego.
38 W ten sposób spełniły się słowa proroka Izajasza: „Jehowo*, kto uwierzył w to, co od nas usłyszał*?+ I komu Jehowa* objawił swoją moc*?”+.
39 A powód, dla którego nie zdołali uwierzyć, Izajasz podał w jeszcze innych słowach:
40 „Zaślepił ich oczy i znieczulił ich serca, żeby nie widzieli swoimi oczami ani nie zrozumieli swoimi sercami, żeby nie zawrócili i żeby nie zostali uzdrowieni”+.
41 Izajasz tak powiedział, bo zobaczył chwałę Chrystusa i o nim mówił+.
42 Było jednak wielu, którzy uwierzyli — nawet spośród przywódców ludu+. Ale ze względu na faryzeuszy nie przyznawali się do tego, żeby ich nie wykluczono z synagogi+,
43 bo bardziej cenili sobie uznanie w oczach ludzi niż w oczach Boga+.
44 Jezus jednak powiedział: „Kto wierzy we mnie, ten wierzy nie tylko we mnie, ale też w Tego, który mnie posłał+.
45 I kto mnie widzi, widzi również Tego, który mnie posłał+.
46 Przyszedłem na ten świat jako światło+, żeby nikt, kto we mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności+.
47 Jeśli ktoś słyszy moje słowa, ale się ich nie trzyma, to ja go nie osądzam* — bo nie przyszedłem osądzić* ludzi*, ale ich wybawić+.
48 Kto mnie lekceważy i nie przyjmuje tego, co mówię, ma swojego sędziego. Moje własne słowa osądzą* go w dniu ostatnim,
49 bo nie mówiłem z własnej inicjatywy, ale to Ojciec, który mnie posłał, nakazał mi, co mam mówić i czego nauczać+.
50 A wiem, że stosowanie się do Jego przykazań zapewnia życie wieczne+. Dlatego wszystko, co mówię, mówię tak, jak mi powiedział Ojciec”+.
Przypisy
^ Lub „półleżących z nim przy stole”.
^ Chodzi o funt rzymski, czyli 327 g. Zob. Dodatek B14.
^ Zob. Dodatek B14.
^ Gr. hosanná. Prośba do Boga o wybawienie. Słowa tego używano też jako radosnego okrzyku.
^ Zob. Dodatek A5.
^ Lub „grobowca pamięci”.
^ Lub „duszę”.
^ Dosł. „kto nienawidzi”.
^ Dosł. „niszczy”.
^ Lub „duszę”.
^ Dosł. „od tej godziny”.
^ Lub „moja dusza jest”.
^ Dosł. „ramię”.
^ Zob. Dodatek A5.
^ Lub „w nasze słowa”.
^ Zob. Dodatek A5.
^ Lub „potępiam”.
^ Lub „potępić”.
^ Dosł. „świata”.
^ Lub „potępią”.
