Joela 2:1-32
2 „Zadmijcie w róg na Syjonie!+
Wydajcie okrzyk wojenny na mojej świętej górze.
Niech zadrżą wszyscy mieszkańcy kraju*.
Bo nadchodzi dzień Jehowy!+ Bo jest już bliski!
2 To dzień ciemności i mroku+,dzień ciemnych, gęstych chmur+.
Jest jak szare światło o brzasku rozlewające się na górach.
Istnieje pewien lud, liczny i potężny+.
Nigdy wcześniej takiego nie byłoi już nigdy takiego nie będzie —przez wszystkie pokolenia.
3 Wszystko, co przed nim, pochłania ogień,wszystko, co za nim, trawią płomienie+.
Ziemia, która wcześniej była jak ogród Eden+,staje się bezludnym pustkowiem.
Nic się przed nim nie uchroni.
4 Wszyscy oni z wyglądu przypominają konie,biegną jak rumaki+.
5 Gdy podskakują na wierzchołkach gór, wydają odgłos podobny do odgłosu rydwanów+,do płomieni trzaskającego ognia, który pochłania ściernisko.
Są niczym potężna armia ustawiona w szyku bojowym+.
6 Z ich powodu ludy będą znosić udręki.
Każda twarz obleje się rumieńcem.
7 Ruszają do ataku jak wojownicy.
Wspinają się na mur jak żołnierze.
Każdy trzyma się obranego kursu.
Ze swoich ścieżek nie zbaczają.
8 Nie popychają jeden drugiego.
Każdy idzie swoim szlakiem.
Gdy któryś padnie od strzał*,inni dalej posuwają się w szyku.
9 Wpadają do miasta, biegną po murze.
Wspinają się na domy, wchodzą przez okna jak złodziej.
10 Sprawiają, że trzęsie się ziemia, kołysze się niebo.
Słońce i księżyc ciemnieją+,gwiazdy tracą swój blask.
11 Jehowa głośno przemówi do swego wojska+. Jego obóz jest bardzo liczny+.
Ten, który wprowadza w czyn swoje słowo*, jest potężny.
Dzień Jehowy jest wielki i budzi wielki lęk+.
Któż zdoła go przetrwać?”+
12 „Teraz więc”, oświadcza Jehowa, „wróćcie do mnie całym swoim sercem+,poszcząc+, płacząc i lamentując”.
13 „Rozdzierajcie swoje serca+, a nie szaty+,i wróćcie do Jehowy, swojego Boga,bo jest współczujący* i miłosierny, nieskłonny do gniewu*+ i pełen lojalnej miłości+ —a zmieni decyzję* i nie sprowadzi nieszczęścia.
14 Kto wie, może odstąpi od swojego zamiaru, zmieni decyzję*i wam pobłogosławi?+
A wtedy będziecie mogli składać Jehowie, swojemu Bogu, ofiary zbożowe* i ofiary płynne.
15 Zadmijcie w róg na Syjonie!
Ogłoście* post. Zwołajcie uroczyste zgromadzenie+.
16 Zbierzcie lud. Uświęćcie zbór+.
Zgromadźcie ludzi starszych*. Zbierzcie dzieci i niemowlęta karmione piersią+.
Niech nowożeńcy wyjdą ze swojej komnaty.
17 Niech kapłani, słudzy Jehowy, płaczą i mówiąmiędzy portykiem a ołtarzem+:
‚Zlituj się, Jehowo, nad swoim ludem.
Nie pozwól, żeby Twoja własność stała się przedmiotem pogardy.
Niech inne narody nad nim nie panują.
Dlaczego miałyby mówić: „Gdzie jest ich Bóg?”’+.
18 A wtedy Jehowa da wyraz gorliwości o swój kraji okaże współczucie swojemu ludowi+.
19 Jehowa mu odpowie:
‚Daję wam zboże, młode wino i oliwę.
Będziecie jeść i pić do syta+.
Już nie pozwolę, żebyście byli wśród narodów przedmiotem zniewagi+.
20 Odpędzę od was najeźdźcę z północy,rozproszę go po suchym, bezludnym pustkowiu —jego straż przednią* ku morzu wschodniemu*,a straż tylną ku morzu zachodniemu*.
I będzie się nad nim unosił ohydny smród,będzie rozchodził się odór+.
Bo dokonam wielkich rzeczy’.
21 Nie bój się, ziemio.
Raduj się, ciesz, bo Jehowa dokona wielkich rzeczy.
22 Nie bójcie się, polne zwierzęta,bo pastwiska na pustkowiu się zazielenią+.
Drzewa wydadzą owoce+,figowce i winorośl przyniosą obfity plon+.
23 Synowie Syjonu, radujcie się, cieszcie się Jehową, swoim Bogiem+,bo da wam deszcz jesienny — tyle, ile trzeba —ześle ulewę,deszcz jesienny i wiosenny, jak wcześniej+.
24 Klepiska będą pełne oczyszczonego ziarna,tłocznie będą ociekać młodym winem i oliwą”+.
25 „Wynagrodzę wam lata,w których żerowała jedna i druga chmara szarańczy*, jej larwy i szarańcza, która pochłania wszystko, co spotka na swojej drodze —moje wielkie wojsko, które wysłałem przeciwko wam+.
26 I na pewno będziecie jeść do syta+,i wysławiać imię Jehowy, swojego Boga+,który dokonał dla was cudownych rzeczy.
Mój lud już nigdy nie zazna wstydu+.
27 Przekonacie się, że jestem pośród Izraela+i że to ja jestem Jehowa, wasz Bóg+ — że innego nie ma!
Mój lud już nigdy nie zazna wstydu.
28 A potem wyleję swojego ducha+ na najróżniejszych ludzi*.
I wasi synowie oraz wasze córki będą prorokować,ludzie starsi wśród was będą mieć sny,młodzi będą oglądać wizje+.
29 Nawet na swoich niewolników i niewolnicewyleję w tych dniach swego ducha.
30 I uczynię cuda* na niebie i na ziemi —sprawię, że pojawi się krew, ogień i słupy dymu+.
31 Słońce zamieni się w ciemność, a księżyc w krew+,zanim nadejdzie wielki, budzący lęk dzień Jehowy+.
32 Ale każdy, kto wzywa imienia Jehowy, będzie wybawiony+.
Ci, którzy ocaleją, znajdą się na górze Syjon i w Jerozolimie+ — jak Jehowa powiedział.
Będą to ci, których wezwie Jehowa”.
Przypisy
^ Lub „ziemi”.
^ Lub „pocisków”.
^ Możliwe też „ten, który wprowadza w czyn Jego słowo”.
^ Lub „łaskawy”.
^ Lub „cierpliwy”.
^ Lub „pożałuje”.
^ Lub „pożałuje”.
^ Zob. Słowniczek pojęć.
^ Dosł. „uświęćcie”.
^ Lub „starszych ludu”.
^ Dosł. „twarz”.
^ Chodzi o Morze Słone (Martwe).
^ Chodzi o Morze Wielkie (Śródziemne).
^ W tekście hebr. użyto w tym wersecie czterech różnych słów odnoszących się do szarańczy.
^ Dosł. „wszelkie ciało”.
^ Lub „dam prorocze znaki”.
