Jozuego 14:1-15

  • Podział ziemi po zachodniej stronie Jordanu (1-5)

  • Dziedzictwem Kaleba staje się Hebron (6-15)

14  Oto co Izraelici otrzymali jako dziedzictwo w ziemi Kanaan od kapłana Eleazara, od Jozuego, syna Nuna, i od głów rodów plemion izraelskich+.  Dziedzictwo przypadło im w wyniku losowania+, tak jak Jehowa nakazał za pośrednictwem Mojżesza co do dziewięciu i pół plemienia+.  Pozostałym dwóm i pół plemienia Mojżesz dał dziedzictwo po drugiej* stronie Jordanu+. Lewitom jednak nie dał wśród nich dziedzictwa+.  Potomków Józefa uznawano za dwa plemiona+: plemię Manassesa i plemię Efraima+. A Lewitom nie przyznano działu w tej ziemi z wyjątkiem miast+, w których mieli mieszkać, oraz pastwisk, na których mieli trzymać swoje stada i dobytek+.  Izraelici podzielili więc tę ziemię tak, jak Jehowa nakazał Mojżeszowi.  W Gilgal+ podeszli do Jozuego mężczyźni z plemienia Judy. Kaleb+, syn Kenizzyty Jefunnego, rzekł Jozuemu: „Sam dobrze wiesz, co w Kadesz-Barnei+ prawdziwy Bóg, Jehowa, powiedział+ swojemu słudze Mojżeszowi+ o tobie i o mnie.  Miałem 40 lat, gdy Mojżesz, sługa Jehowy, wysłał mnie z Kadesz-Barnei, żebym przeszpiegował tę ziemię+. Po powrocie szczerze opowiedziałem o wszystkim, co zobaczyłem*+.  Chociaż moi bracia, którzy wyruszyli ze mną, sprawili, że serce ludu struchlało*, to ja całym sercem* podążałem za swoim Bogiem, Jehową+.  Wtedy Mojżesz złożył przysięgę: ‚Ziemia, po której chodziłeś, przypadnie tobie i twoim synom jako trwałe dziedzictwo, bo całym sercem podążałeś za Jehową, moim Bogiem’+. 10  I Jehowa zachował mnie przy życiu+ zgodnie ze swoją obietnicą+. Minęło 45 lat, odkąd Jehowa złożył tę obietnicę Mojżeszowi, gdy Izrael wędrował po pustkowiu+. Dzisiaj mam 85 lat i nadal żyję. 11  Jestem tak silny jak w dniu, w którym wysłał mnie Mojżesz. Mam tyle samo siły co wtedy — do walki i do innych zadań. 12  Daj mi więc ten górzysty region zgodnie z obietnicą, którą Jehowa złożył w tamtym dniu. Chociaż — jak wtedy słyszałeś — są tam Anakici+ i wielkie warowne miasta+, to Jehowa na pewno* będzie ze mną+ i ich wypędzę*, tak jak Jehowa obiecał”+. 13  Jozue pobłogosławił więc Kaleba, syna Jefunnego, i jako dziedzictwo dał mu Hebron+. 14  Dlatego Hebron po dziś dzień stanowi dziedzictwo Kaleba, syna Kenizzyty Jefunnego — bo całym sercem podążał on za Jehową, Bogiem Izraela+. 15  Przedtem Hebron nosił nazwę Kiriat-Arba+ (Arba był wśród Anakitów ważną osobistością). I walki w tej ziemi ustały+.

Przypisy

Czyli wschodniej.
Dosł. „przyniosłem słowo zgodne z moim sercem”.
Dosł. „stopniało”.
Dosł. „w pełni; całkowicie”.
Lub „wywłaszczę”.
Lub „zapewne”.