Psalm 137:1-9
137 Siadaliśmy nad rzekami Babilonu+.
Płakaliśmy, gdy wspominaliśmy Syjon+.
2 Na tamtejszych* topolachzawiesiliśmy swoje liry*+.
3 Bo ci, którzy nas trzymali w niewoli, domagali się pieśni+,ci, którzy z nas drwili, chcieli rozrywki:
„Zaśpiewajcie nam jakąś pieśń Syjonu”.
4 Ale jak moglibyśmy śpiewać pieśń Jehowyw obcej ziemi?
5 Gdybym zapomniał o tobie, Jerozolimo,to niech moja prawa ręka zapomni wszystko, co umie*+.
6 Niech mi język przylgnie do podniebienia,jeśli nie będę pamiętał o tobie,jeśli nie będę uznawał Jerozolimyza swój największy powód do radości+.
7 Pamiętaj, Jehowo,co mówili Edomici w dniu, gdy upadła Jerozolima:
„Zburzcie ją! Zburzcie ją aż do fundamentów!”+.
8 Córko babilońska, która wkrótce zostaniesz zniszczona+,szczęśliwy będzie ten, kto ci odpłaci,kto cię potraktuje tak, jak ty potraktowałaś nas+.
9 Szczęśliwy będzie ten, kto schwyta twoje dziecii roztrzaska je o skały+.
Przypisy
^ Chodzi o Babilon.
^ Hebr. kinnòr. Instrument strunowy przypominający lirę lub harfę.
^ Możliwe też „niech moja prawa ręka uschnie”.
