Rodzaju 21:1-34
21 Jehowa zwrócił uwagę na Sarę, tak jak powiedział, i Jehowa uczynił dla niej to, co obiecał+.
2 Sara zaszła więc w ciążę+ i urodziła sędziwemu Abrahamowi syna. Stało się to dokładnie w czasie zapowiedzianym przez Boga+.
3 Abraham nadał swojemu synowi, którego urodziła Sara, imię Izaak+.
4 Gdy Izaak miał osiem dni, Abraham obrzezał go zgodnie z poleceniem Boga+.
5 Abraham miał 100 lat, kiedy urodził mu się syn Izaak.
6 Wtedy Sara rzekła: „Bóg dał mi powód do śmiechu. Każdy, kto o tym usłyszy, będzie się ze mną* śmiał”.
7 I dodała: „Komu by przyszło do głowy powiedzieć do Abrahama: ‚Sara na pewno będzie karmiła dzieci piersią’? A jednak urodziłam mu syna, chociaż jest już w podeszłym wieku”.
8 Dziecko podrosło i zostało odstawione od piersi. W tym dniu Abraham wyprawił wielką ucztę.
9 A Sara widziała, że syn, którego Abrahamowi urodziła Egipcjanka Hagar+, wyśmiewa się z Izaaka+.
10 Zwróciła się więc do Abrahama: „Wypędź tę niewolnicę i jej syna, bo syn tej niewolnicy nie będzie dziedzicem razem z moim synem, Izaakiem!”+.
11 Ale Abrahamowi bardzo się nie podobało to, co Sara powiedziała o jego synu+.
12 Wtedy Bóg rzekł do Abrahama: „Nie złość się na to, co Sara mówi o chłopcu i o twojej niewolnicy. Posłuchaj jej*, bo obiecane ci potomstwo przyjdzie przez Izaaka+.
13 Ale jeśli chodzi o syna tej niewolnicy+, sprawię, że od niego też będzie się wywodził naród+, ponieważ jest on twoim potomkiem”.
14 Dlatego Abraham wstał wcześnie rano, wziął chleb i bukłak wody i dał Hagar. Włożył jej to na ramiona, a potem odprawił ją razem z synem+. Hagar więc odeszła i tułała się po pustkowiu w okolicach Beer-Szeby+.
15 Kiedy woda w bukłaku się wyczerpała, Hagar zostawiła syna pod krzewem,
16 a sama odeszła na odległość strzału z łuku, usiadła i powiedziała: „Nie chcę patrzeć, jak mój syn umiera”. I zaczęła głośno płakać.
17 Bóg usłyszał głos chłopca+ i anioł Boży zawołał z nieba do Hagar+: „Dlaczego płaczesz, Hagar? Nie bój się. Bóg usłyszał głos twojego syna dobiegający z miejsca, gdzie go zostawiłaś.
18 Wstań, podnieś chłopca i podtrzymaj go ręką. Sprawię, że stanie się ojcem wielkiego narodu”+.
19 Wtedy Bóg otworzył jej oczy i zobaczyła studnię z wodą. Podeszła więc do niej i napełniła bukłak, i dała chłopcu pić.
20 A Bóg był z chłopcem+, gdy ten dorastał. Żył on na pustkowiu i z czasem został łucznikiem.
21 Zamieszkał na pustkowiu Paran+, a jego matka wzięła dla niego żonę z ziemi egipskiej.
22 W tym czasie Abimelech* razem z Pikolem, dowódcą swojego wojska, powiedział do Abrahama: „Bóg jest z tobą we wszystkim, co robisz+.
23 Teraz więc przysięgnij mi tu na Boga, że nie dopuścisz się zdrady wobec mnie ani moich potomków i że w stosunku do mnie i kraju, w którym mieszkasz, będziesz tak samo lojalny* jak ja wobec ciebie”+.
24 Abraham odpowiedział: „Przysięgam”.
25 Jednak Abraham poskarżył się Abimelechowi, że jego słudzy siłą przejęli studnię z wodą+.
26 Abimelech odparł: „Nie wiem, kto to zrobił. Nie mówiłeś mi o tym, a ja do dzisiaj nic na ten temat nie słyszałem”.
27 Wtedy Abraham dał Abimelechowi owce oraz bydło i zawarli ze sobą przymierze.
28 A gdy Abraham wydzielił z trzody siedem owieczek,
29 Abimelech zapytał go: „Dlaczego wydzieliłeś siedem owieczek?”.
30 Abraham odrzekł: „Przyjmij ode mnie tych siedem owieczek jako świadectwo, że to ja wykopałem tę studnię”.
31 Dlatego nazwał to miejsce Beer-Szeba*+, bo tam obaj złożyli przysięgę.
32 Po zawarciu przymierza+ w Beer-Szebie Abimelech razem z Pikolem, dowódcą swojego wojska, wrócił do ziemi filistyńskiej+.
33 Potem Abraham zasadził w Beer-Szebie tamaryszek i tam wzywał imienia Jehowy+ — Boga, który istnieje wiecznie+.
34 I Abraham przebywał* w ziemi filistyńskiej przez długi czas*+.
Przypisy
^ Możliwe też „ze mnie”.
^ Dosł. „jej głosu”.
^ Może chodzić o urzędowy tytuł filistyńskich królów.
^ Lub „będziesz okazywał taką samą lojalną miłość”.
^ Nazwa ta może znaczyć „studnia przysięgi” lub „studnia siedmiu”.
^ Lub „mieszkał jako cudzoziemiec”.
^ Dosł. „wiele dni”.
