Skąd tak powszechne zainteresowanie spirytyzmem?

Spirytyzm definiuje się jako „przekonanie, że pierwiastek duchowy człowieka dalej żyje po śmierci fizycznego ciała i może się — zazwyczaj poprzez medium — kontaktować z żywymi”.

W 1998 roku pewna książka omawiająca sposoby nawiązywania kontaktów z umarłymi stała się w Stanach Zjednoczonych tak popularna, że szybko trafiła na pierwsze miejsce na liście bestsellerów gazety The New York Times.

Parę lat temu w Moskwie media i seanse spirytystyczne były niezwykle modne wśród polityków i biznesmenów, którzy słono płacili za porady z takich źródeł.

W Brazylii opery mydlane traktujące o spirytyzmie przyciągają ogromne rzesze widzów.

Dla wielu mieszkańców Afryki i Azji praktykowanie spirytyzmu jest tak normalne, jak handlowanie na rynku.

Skąd takie zainteresowanie spirytyzmem

Niejeden zwraca się ku spirytyzmowi, by znaleźć pociechę po śmierci kogoś bliskiego. Za pośrednictwem mediów spirytystycznych mogą otrzymywać niezwykłe informacje pochodzące rzekomo od zmarłych. Dlatego osierocone osoby często są przekonane, że ich bliscy żyją i że kontaktowanie się z nimi pomoże im pogodzić się ze stratą.

Niektórych fascynuje spirytyzm, ponieważ powiedziano im, że dzięki pomocy duchów znajdą lekarstwo na  swą chorobę, wyrwą się ze szponów ubóstwa, zakosztują szczęścia w miłości, rozwiążą problemy małżeńskie lub dostaną pracę. Wielu innych wdaje się w spirytyzm ze zwykłej ciekawości.

Jednakże miliony ludzi robi to z jeszcze innej przyczyny — nauczono ich, jak oświadczył pewien znawca tych spraw, że jest to „religia uzupełniająca”, której przysługuje miejsce „obok chrześcijaństwa”. Taka właśnie sytuacja panuje w Brazylii.

Jest tam najwięcej katolików spośród wszystkich krajów na świecie, ale zdaniem publicysty Sola Bidermana „miliony wiernych zapala świece na więcej niż jednym ołtarzu i nie widzi w tym żadnej sprzeczności”. W gruncie rzeczy, jak informuje brazylijski tygodnik Veja, 80 procent Brazylijczyków odwiedzających spirytystów to ochrzczeni katolicy, którzy uczęszczają też na msze. A ponieważ nawet niektórzy duchowni uczestniczą w obrzędach spirytystycznych, łatwo zrozumieć, dlaczego według wielu wiernych kontaktowanie się z duchami w celu zaznania pociechy i uzyskania wskazówek cieszy się uznaniem Boga. Ale czy tak jest naprawdę?

[Ramka i ilustracje na stronie 3]

Różne formy spirytyzmu

Praktykowanie spirytyzmu polega między innymi na radzeniu się mediów spirytystycznych, wypytywaniu umarłych i wypatrywaniu znaków. Do popularnych form spirytyzmu należy wróżbiarstwo — próba odgadnięcia przyszłości lub poznania czegoś nieznanego z pomocą duchów. Ma ono liczne odmiany, takie jak astrologia, wróżenie z ręki, z kart albo ze szklanej kuli oraz tłumaczenie snów.