Drzewo, które zatrzyma cię w drodze

OD NASZEGO KORESPONDENTA Z EKWADORU

DO POŁOWY grudnia na nadbrzeżnym płaskowyżu Ekwadoru jeszcze nie spadły sezonowe deszcze. Pył pokrywający łagodnie pofałdowane wzgórza nadawał roślinności bezbarwny wygląd. Gęste, szare kłębowisko chmur nad głowami sprawiało, że dzień wydawał się ponury. Grupa podróżnych jechała drogą na zachód, w kierunku Oceanu Spokojnego. Nagle wzrok wszystkich przykuło drzewo rosnące na skraju jezdni. Samochód gwałtownie się zatrzymał. Jakie drzewo zobaczyli?

Gwajakowiec w pełnym rozkwicie! Krótką ciszę przerwał okrzyk: „Jakie cudne! Czy widziałeś kiedyś tak żywy kolor? Podziwiałem wiele drzew kwitnących na różowo, fioletowo, czerwono czy pomarańczowo, ale to jaśnieje niezrównanym blaskiem!”

Oczarowani pięknem złocistego drzewa, podróżnicy ruszyli w drogę. Nie zdawali sobie jednak sprawy, że to dopiero początek. Nieco dalej natknęli się na kolejny kwitnący gwajakowiec, a później na następne. Wzgórza wyglądały jak zalane strumieniami złocistych promieni słonecznych! Nastał doroczny okres kwitnienia gwajakowców — czas, gdy ponure lasy ożywają feerią barw.

Piękno tych kwitnących drzew można podziwiać nie tylko w tym kraju. Występują one w wielu częściach Ameryki Południowej i Środkowej. Znane są pod nazwami guajakowiec lub gwajak, a naukowcy określają je mianem Tabebuia chrysantha.

Gwajakowiec jest też źródłem drobnowłóknistego drewna, z którego od lat wykonuje się wysokiej jakości meble. W rezultacie liczba tych drzew bardzo zmalała i niektóre państwa objęły je prawną ochroną. Działania te mają sprawić, że zarówno miejscowa ludność, jak i turyści nadal będą mogli podziwiać ich wyjątkowe piękno w okresie kwitnienia, mimo iż trwa ono zaledwie kilka dni w roku.

Bez wątpienia gwajakowiec to żywy hołd dla największego Artysty — naszego Wielkiego Stwórcy, Architekta cudownej ziemi, na której żyjemy.