Genialnie zaprojektowana aorta

Aorta (tętnica główna) to rurka o wiele bardziej skomplikowana, niż naukowcy dotąd przypuszczali. Łuk aorty na pierwszy rzut oka kształtem przypomina wygiętą rączkę parasolki. Ale w rzeczywistości wygląda to trochę inaczej. Wygięcie aorty nie jest zwykłym zakrzywieniem dwuwymiarowym, lecz trójwymiarowym, co upodabnia ją do półkolistego fragmentu zwoju sprężyny spiralnej. Gdyby ją położyć na płaszczyźnie, byłoby widać, że jest wygięta nie tylko w poziomie, lecz i w pionie — do góry.

Dlaczego ma taki kształt? Otóż dzięki temu krew nie przepływa przez nią zwyczajnie, jak woda pokonująca zakręt rzeki, lecz wykonuje ruch śrubowy. Po wewnętrznej stronie zakrętu rzeki woda płynie wolniej, osadzając po drodze szlam. Natomiast na zewnątrz zakrętu prąd wody jest na tyle szybki, że nawet podmywa brzeg. Gdyby w aorcie występowała taka różnica prędkości przepływu krwi, wówczas wewnątrz jej łuku, czyli w miejscu powolniejszego przepływu, odkładałyby się niebezpieczne złogi. Kształt aorty zapobiega jednak temu, wymuszając przemieszczanie się krwi ruchem śrubowym, dzięki czemu krew napiera na jej ściany bardziej równomiernie.

Aorta jest naprawdę cudownie zaprojektowana. Biblijny poeta trafnie zauważył: „Uczyniony jestem w sposób napawający lękiem, zdumiewający” (Psalm 139:14).

[Ilustracje na stronie 31]

[Patrz publikacja]

AORTA

[Prawa własności do ilustracji, strona 31]

Komórki krwi w tle na stronach 24-26 i 31: Lennart Nilsson