Młodzi ludzie pytają:

Jak mu odmówić?

„Tego lata zakochał się we mnie brat z mojego zboru. Właściwie nigdy mi się nie podobał. Nie wiem, jak mu odmówić, aby nie zranić jego uczuć” (Elżbieta). *

„CZY moglibyśmy poznać się bliżej?” Niewykluczone, że usłyszałaś już takie pytanie z ust jakiegoś chłopaka. Jako młoda kobieta * zapewne poczułaś się zadowolona, schlebiło ci to — a może nawet byłaś podekscytowana! Z drugiej strony mogło cię to wprawić w takie zakłopotanie, że nie wiedziałaś, co odpowiedzieć.

Kiedy ktoś zabiega o twoje względy, może to wywołać najrozmaitsze emocje — zwłaszcza jeśli jesteś już w wieku odpowiednim do zawarcia małżeństwa i możesz pozytywnie zareagować na taką propozycję! * Jednak twoja reakcja będzie w dużej mierze zależała od tego, kto zwrócił na ciebie uwagę. Jeżeli jest to dojrzały emocjonalnie młody mężczyzna, który na dodatek ci się podoba, podjęcie decyzji chyba będzie łatwe. Co jednak zrobić, gdy najwyraźniej brak mu cech pożądanych u dobrego partnera małżeńskiego? Albo jak się zachować, gdy po prostu nie jesteś nim zainteresowana — nawet jeśli posiada cenne przymioty?

Rozważmy też sytuację młodej kobiety, która spotyka się z kimś od pewnego czasu, ale dochodzi do wniosku, że nie chce spędzić z nim reszty życia. Zamiast zakończyć znajomość, nadal ją kontynuuje. „Jak z nim zerwać?” — pyta.

Kiedy nie jesteś zaangażowana uczuciowo

W czasach patriarchalnych o wyborze partnera małżeńskiego decydowali rodzice (Rodzaju 24:2-4, 8). W krajach zachodnich większość chrześcijan sama wybiera sobie partnera. Biblia podaje jeden warunek — chrześcijanie mają się pobierać „tylko w Panu” (1 Koryntian 7:39).

Czy to oznacza, że powinnaś poślubić jakiegokolwiek współwyznawcę, który się tobą zainteresuje lub z którym od niedawna się spotykasz? Rozważmy przykład  wiejskiej dziewczyny z miejscowości Szunem na Bliskim Wschodzie. Król Salomon zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia. Kiedy starał się zdobyć jej względy, nie tylko go odrzuciła, ale też usilnie prosiła damy usługujące na jego dworze, aby ‛nie próbowały obudzić lub wzniecić w niej miłości, dopóki nie będzie do tego skłonna’ (Pieśń 2:7). Ta mądra dziewczyna nie chciała, by inni nakłaniali ją do podjęcia decyzji pod wpływem emocji. Po prostu nie była zainteresowana Salomonem, ponieważ kochała skromnego pasterza.

Relacja ta stanowi ważną lekcję dla osób planujących wstąpienie w związek małżeński: Nie możesz obdarzyć romantyczną miłością kogoś przypadkowego. Nawet jeśli dziewczyna spotyka się z kimś od pewnego czasu, może dojść do wniosku, że nie jest związana z nim uczuciowo. Niewykluczone, że zauważyła w jego charakterze pewne słabości. Albo z czasem stwierdza, że nic jej w nim nie pociąga. Nierozsądne byłoby bagatelizowanie takich odczuć. Ignorowanie ich nie sprawi, że znikną. * „Miałam co do niego tyle wątpliwości” — wyznała Tamara, wspominając o młodym mężczyźnie, z którym się spotykała. „Nie były to drobiazgi, lecz sprawy, które niepokoiły mnie do tego stopnia, że przebywając z nim, czułam się podenerwowana”. Później zdała sobie sprawę, że ze względu na te rozterki najlepiej będzie zakończyć znajomość.

Dlaczego trudno jest powiedzieć „nie”

Łatwiej jednak powiedzieć, niż zrobić. Podobnie jak wspomniana na początku Elżbieta, możesz obawiać się, że zranisz mężczyznę, który zabiega o twoje względy. Oczywiście, powinniśmy brać pod uwagę odczucia innych. Biblia zachęca chrześcijan, aby ‛przyodziali się w tkliwe uczucia’ i aby traktowali drugich tak, jak sami chcieliby być traktowani (Kolosan 3:12; Mateusza 7:12). Czy to jednak oznacza, że powinnaś stwarzać pozory, żeby go nie zawieść lub nie zranić? Prędzej czy później z pewnością dowie się prawdy, a twój brak szczerości i zwlekanie z wyjawieniem, co faktycznie myślisz, jedynie przysporzy mu bólu. Poślubienie młodego mężczyzny tylko dlatego, że jest ci go żal, byłoby jeszcze gorsze. Litość nie jest dobrym fundamentem małżeństwa.

Ale może walczysz z myślą: „Jeśli za niego nie wyjdę, mogę nie mieć drugiej szansy”. Jak powiedziano w czasopiśmie Teen, dziewczyna mogłaby rozumować: „Nie jest to ‚ten jedyny’, ale przynajmniej mam kogoś — a ja naprawdę nie chcę być sama”. Pragnienie towarzystwa jest niewątpliwie silnym uczuciem. Jednakże odpowiednie zaspokojenie tej potrzeby oznacza coś więcej niż tylko posiadanie kogoś przy sobie. Wymaga znalezienia osoby, którą mogłabyś naprawdę pokochać i która jest w stanie wypełniać biblijne obowiązki związane z małżeństwem (Efezjan 5:33). Nie śpiesz się więc do założenia rodziny! Wielu żałuje, że pochopnie kogoś poślubiło.

Niektóre dziewczyny nie zrywają z chłopakiem, nawet jeśli wyraźnie widzą u niego poważne słabości. Myślą sobie: „Dam mu trochę więcej czasu, może się zmieni”. Czy takie rozumowanie byłoby rozsądne? Przecież złe nawyki i wzorce zachowania są często silnie zakorzenione i niezmiernie trudno jest je wyeliminować. A nawet gdyby on dokonał takich radykalnych zmian, czy możesz być pewna, że będą trwałe?  Kiedy młoda kobieta imieniem Dorota zdała sobie sprawę, że jej chłopak ma inne niż ona cele życiowe, podjęła mądrą decyzję o zerwaniu. „Nie było mi łatwo”, przyznaje, „ponieważ pociągał mnie fizycznie. Ale wiedziałam, że postąpię właściwie”.

Bądź taktowna

Rzecz jasna, odrzucenie czyichś zalotów nie jest łatwe. Sytuacja przypomina przesyłkę zawierającą delikatny przedmiot — trzeba wtedy postępować ostrożnie. Oto kilka wskazówek, które mogą okazać się przydatne.

Omów tę sprawę z rodzicami lub z dojrzałym chrześcijaninem w zborze. Mogą pomóc ci ustalić, czy twoje oczekiwania nie są trochę za mało realistyczne.

Bądź bezpośrednia i szczera. Nie pozwól, by chłopak miał wątpliwości co do twoich uczuć. Większość potencjalnych kandydatów na męża zniechęci się, jeśli powiesz wprost: „Nie, dziękuję”. W razie potrzeby odmów bardziej stanowczo, powiedz na przykład: „Przykro mi, ale naprawdę nie jestem zainteresowana”. Bądź ostrożna, aby nie sprawić wrażenia, że zmienisz zdanie pod wpływem jego wytrwałości. Jeśli dasz do zrozumienia, iż nie jesteś zaangażowana uczuciowo, możesz zapobiec nieporozumieniu i pomóc mu przeboleć zawód miłosny.

Szczerość równoważ taktem. W Księdze Przysłów 12:18 czytamy: „Jest taki, który mówi bezmyślnie, jakby zadawał pchnięcia mieczem”. Chociaż szczerość jest ważna, Biblia radzi, żeby nasze wypowiedzi były ‛wdzięczne, przyprawione solą’ (Kolosan 4:6).

Bądź stanowcza. Przyjaciele, którzy zapewne niewiele wiedzą o powodach twojej odmowy, mogą w dobrej wierze nakłaniać cię, abyś jednak spróbowała. Ale ostatecznie to ty będziesz musiała ponosić konsekwencje swojej decyzji — a nie twoi przyjaciele.

Działaj zgodnie z własnymi słowami. Być może w przeszłości stanowiliście parę dobrych przyjaciół, jest zatem oczywiste, że chcielibyście, aby nadal tak było. Zazwyczaj jednak nie jest to ani praktyczne, ani możliwe. On zaangażował się emocjonalnie. Czy byłoby rozsądne myśleć, że po prostu zignoruje swoje uczucia i uda, iż nic się nie stało? Wprawdzie powinniście odnosić się do siebie uprzejmie, jednak częste rozmowy telefoniczne lub kontakty towarzyskie pogłębią tylko jego smutek. Mogłoby się to równać igraniu z jego uczuciami, co nie świadczyłoby o twojej życzliwości.

Apostoł Paweł zalecał chrześcijanom, by we wzajemnych kontaktach ‛mówili prawdę’ (Efezjan 4:25). I choć bywa to trudne, szczere przedstawienie sprawy pomoże każdemu z was ułożyć sobie życie.

[Przypisy]

[Napis na stronie 13]

Nie możesz obdarzyć romantyczną miłością kogoś przypadkowego

[Ilustracja na stronie 14]

Bądź bezpośrednia i szczera w wyrażaniu uczuć