Obrazy pełne grozy, przebłyski nadziei

„BUDYNKI WOKÓŁ MNIE DRŻAŁY W POSADACH. BUCHAŁY PŁOMIENIE. ZACZĄŁEM BIEC. WSZĘDZIE LUDZIE PŁAKALI, MODLILI SIĘ I WOŁALI O POMOC. POMYŚŁAŁEM, ŻE NADSZEDŁ KONIEC ŚWIATA” (G.R., OCALAŁY Z TRZĘSIENIA ZIEMI).

NASZĄ niespokojną planetę rokrocznie nawiedzają miliony wstrząsów. Oczywiście większości nie wyczuwamy. * Jednak co roku występuje prawie 140 silnych lub bardzo silnych trzęsień ziemi. W historii ludzkości właśnie one zebrały żniwo w postaci milionów ofiar i nieobliczalnych strat.

Takie kataklizmy wywołują również ogromne spustoszenia w psychice tych, którzy je przeżyli. Na przykład kiedy na początku 2001 roku Salwador nawiedziły dwa gwałtowne trzęsienia ziemi, koordynator komitetu do spraw zdrowia psychicznego przy Ministerstwie Zdrowia tego kraju oświadczył: „Ludzie wchodzą w fazę problemów psychologicznych — są przepełnieni smutkiem, rozpaczą i złością”. Nic dziwnego, że pracownicy salwadorskiej służby zdrowia zarejestrowali 73-procentowy wzrost liczby osób cierpiących z powodu depresji i stanów lękowych. W gruncie rzeczy, jak potwierdzają obserwacje, w schroniskach dla ofiar katastrof pilniejsza od opieki psychologa jest jedynie potrzeba wody.

Ale trzęsienia ziemi to nie tylko śmierć, zniszczenia i przygnębienie. W wielu wypadkach takie nieszczęścia wyzwoliły w ludziach nadzwyczajną miarę dobrej woli oraz gotowość do poświęceń. Niektórzy niestrudzenie pracowali przy usuwaniu skutków kataklizmu i pomagali poszkodowanym wrócić do normalnego życia. Dzięki temu, jak zobaczymy, przebłyski nadziei rozjaśniły nawet najmroczniejsze obrazy tragedii.

[Przypis]

 [Ilustracje na stronach 2, 3]

Strony 2 i 3: W Atenach przerażona młoda kobieta uświadamia sobie, że jej matka została uwięziona pod gruzami budynku. Tymczasem pewien ojciec z radością przekonuje się, że wyratowano jego pięcioletnią córeczkę.

[Prawa własności]

AP Photos/Dimitri Messinis