Otyłość — światowa epidemia?

„OTYŁOŚĆ, długo uważana za skutek uboczny życia w bogatych państwach uprzemysłowionych, zagraża również mieszkańcom krajów rozwijających się” — poinformowano w brytyjskim czasopiśmie medycznym The Lancet. Nadmieniono, że specjaliści w zakresie żywienia ostrzegają przed „światową epidemią” chorób związanych z otyłością, do których zalicza się cukrzyca, nadciśnienie, nowotwory i choroby sercowo-naczyniowe.

Na przykład w Chinach, gdzie w ciągu minionych ośmiu lat liczba mężczyzn z nadmierną tuszą wzrosła trzykrotnie, a kobiet — dwukrotnie, odsetek chorych na nadciśnienie wygląda już podobnie jak w USA. Poza tym w Chinach oraz Indiach odnotowuje się przeszło połowę spośród wszystkich nowych przypadków cukrzycy. W Egipcie dużą nadwagę ma co druga kobieta, a cukrzyków jest prawie tyle, ile w USA. W Meksyku otyłość gwałtownie szerzy się we wszystkich warstwach społecznych oraz wszystkich rejonach kraju, co automatycznie pociąga za sobą wzrost liczby zachorowań na cukrzycę. Otyłych i cukrzyków przybywa nawet w bardzo biednych krajach Afryki subsaharyjskiej.

Chociaż otyłość w niektórych państwach może być wynikiem spożywania tłustych dań typu fast food, główna przyczyna jest inna — otóż liczni producenci żywności, chcąc, by ich artykuły „lepiej smakowały”, dodają do nich więcej cukru. Ponadto dieta mieszkańców Azji i Afryki jest bogatsza w oleje jadalne, a tym samym bardziej kaloryczna. Zastosowanie nowoczesnej techniki w przemyśle i rolnictwie powoduje, że praca fizyczna staje się lżejsza. Zresztą ludzie dążą do tego, żeby mniej pracować, a więcej odpoczywać. Także z powodu popularności komputerów i telewizji zażywają mniej ruchu, a „poczta elektroniczna sprawia, że aby wysłać list czy porozmawiać z kolegami, nawet nie muszą wstawać z miejsca”.

Otyłość coraz częściej dotyka również dzieci w wieku szkolnym, zwłaszcza jeśli mieszkają w okolicach, gdzie mają ograniczone możliwości rekreacji i aktywności fizycznej. Dlatego nauczyciele koniecznie powinni sobie uświadomić, że sposób odżywiania wpływa na wyniki w nauce. Jak twierdzi Gail Harrison z Wydziału Zdrowia Publicznego Uniwersytetu Kalifornijskiego, aby zaradzić wspomnianej epidemii i związanym z nią chorobom, nie wystarczą starania podejmowane lokalnie. Jego zdaniem „niezbędne jest połączenie wysiłków na rzecz zapobiegania otyłości na świecie, co wymagałoby opracowania wspólnego programu oraz metod działania, a także powołania odpowiednich instytucji”.