Przejdź do zawartości

Przejdź do spisu treści

Kryształowe promienie księżyca

Kryształowe promienie księżyca

Kryształowe promienie księżyca

W kwietniu 2000 roku robotnicy poszukujący rud cennych metali niedaleko miasta Chihuahua w Meksyku przebili tunel na głębokości około 300 metrów pod powierzchnią ziemi. Kiedy 40-letni Eloy Delgado przecisnął się przez mały otwór skalny, jego oczom ukazała się jaskinia pełna gigantycznych półprzezroczystych kryształów. „To było zachwycające”, wspomina, „jak gdyby światło odbijało się od rozbitego lustra”. Zdaniem innego mężczyzny wyglądało to jak „promienie księżyca, które nagle skamieniały”.

Kryształy te uznano za największe na świecie. Niektóre z nich dorównują rozmiarami dorodnej sośnie — mają 15 metrów długości i ważą ponad dziesięć ton! Jeffrey Post, kustosz działu mineralogicznego w Instytucie Smithsońskim w Waszyngtonie, powiedział: „Widok tak olbrzymich i doskonałych kryształów naprawdę może przyprawić o zawrót głowy”, po czym dodał, że znajdowane kryształy są zazwyczaj na tyle małe, że można je zmieścić w dłoni.

Czasopismo Smithsonian z kwietnia 2002 roku tak opisuje formowanie się owych minerałów: „Wody podziemne w tych jaskiniach, bogate w siarkę pochodzącą z przyległych złóż rud metali, zaczęły rozpuszczać ściany wapienne. Uwolnione w ten sposób duże ilości związków wapnia weszły w reakcję z siarką, tworząc kryształy o rozmiarach niespotykanych nigdzie indziej”.

Temperatura i wilgotność wewnątrz jaskiń niewątpliwie idealnie odpowiadają kryształom, ale na pewno nie ludziom. Jest tam prawie 65 stopni Celsjusza, a wilgotność sięga 100 procent. Badacz Richard Fisher, pierwszy Amerykanin, który spenetrował owe miejsca, opowiada: „Po wejściu do tej ogromnej jaskini człowiek czuje się jak w piecu”, i dodaje, że w takich warunkach można wytrzymać zaledwie sześć do dziesięciu minut. Wysoka temperatura i wilgotność stają się później wręcz nie do zniesienia.

Odkrycie tych ogromnych kryształów po raz kolejny przypomina nam o zdumiewającym bogactwie i wspaniałości ziemi, która może jeszcze kryć w sobie wiele tajemnic. Trudno nie podzielać odczuć psalmisty, który oświadczył: „Jakże liczne są twe dzieła, Jehowo! Wszystkie je uczyniłeś mądrze. Ziemia jest pełna twych tworów” (Psalm 104:24).

[Prawa własności do ilustracji, strona 31]

Wszystkie zdjęcia: © Richard D. Fisher