Ptasi artysta w olśniewającym stroju

OD NASZEGO KORESPONDENTA Z HISZPANII

PAW, gwiazdor ptasich popisów, zjawia się na scenie na tle olśniewającej przepychem barw kurtyny. Sterczący z grzbietu połyskliwy wachlarz, pięciokrotnie dłuższy od ciała, przepięknie mieni się w słońcu.

Ta imponująca prezentacja należy do rytuału godowego pawia. W kulminacyjnym momencie pawich zalotów pióra trenu z głośnym szelestem zaczynają wibrować, co niewątpliwie przyczynia się do sukcesu całego spektaklu. Któraż wybranka by nie uległa czarowi takiego widowiska, nazwanego przez kogoś „najefektowniejszą reklamą świata”?

Ale ptak prezentuje swój repertuar nie tylko przed samicami upatrzonymi na partnerki. „Stwierdzono, że pawie częściej i dłużej tańczą w obecności ludzi niż wtedy, gdy obserwują je pawice” — pisze Sigmund A. Lavine w książce Wonders of Peacocks (Zadziwiające pawie). Zapewne właśnie ta gotowość do popisywania się wspaniałym upierzeniem znalazła odbicie w powiedzeniu „dumny jak paw”.

Gotowości tej nie sposób się zresztą dziwić. Taniec pawia doprawdy wart jest obejrzenia. Silnie wydłużone pióra pokryw nadogonowych, zdobne połyskliwymi okami, dzięki odpowiednio zróżnicowanej długości tworzą idealny wachlarz. Mienią się rdzawo, brązowo, złociście, granatowozielono i fioletowo, w zależności od kąta padania promieni słonecznych.

Mieszkańcom Zachodu może się wydawać, że paw istnieje głównie po to, by dumnie paradować i pysznić się ozdobnym upierzeniem, ale że raczej nie ma z niego praktycznych korzyści. W swej ojczyźnie, Indiach, jest jednak przez ludność wiejską uważany za skutecznego tępiciela młodych kobr i innych jadowitych węży. Domniemana odporność na jad kobry uczyniła z niego w krajach Orientu symbol boskości i nieśmiertelności.

Na Bliskim Wschodzie pawie nader ceniono już jakieś 3000 lat temu. Zostały wymienione wśród drogich towarów sprowadzanych przez króla Salomona, takich jak złoto, srebro czy kość słoniowa (1 Królów 10:22). „Wydaje się, że po raz pierwszy pojawiły się w regionie śródziemnomorskim właśnie wtedy, gdy zakupił je Salomon” — pisze o tych niezwykłych ptakach H. B. Tristram w książce The Natural History of the Bible (Historia naturalna Biblii). Kilkaset lat później wywarły tak duże wrażenie na Aleksandrze Wielkim, że nie pozwalał żołnierzom ich zabijać.

Dziś również mało kto pozostaje obojętny na jedyny w swoim rodzaju taniec pawia. Warto także pamiętać, komu zawdzięczamy ten uroczy spektakl. Kunsztu artysty dowodzą jego dzieła, a paw, prawdziwy klejnot pośród dzieł Bożych, wymownie świadczy o niezwykłej oryginalności artystycznej swego Stwórcy.

 [Całostronicowa ilustracja na stronie 17]

[Prawa własności do ilustracji, strona 16]

Cortesía del Zoo de la Casa de Campo, Madryt