Biblijny punkt widzenia

Co to znaczy być głową domu?

WEDŁUG Biblii „głową kobiety jest mężczyzna” (1 Koryntian 11:3; Efezjan 5:23). Jednak wielu ludzi deklarujących wiarę w Biblię uważa tę zasadę zwierzchnictwa męża nie tylko za staromodną, lecz także za niebezpieczną. Zdaniem pewnego małżeństwa publicystów bezkrytyczne hołdowanie poglądowi, że kobietom przystoi „pełna słodyczy uległość”, może prowadzić do agresji fizycznej i zadawania ran emocjonalnych. Niestety, w rodzinach powszechnie nadużywa się władzy. Specjaliści zauważają, że w niejednym kraju bicie żon uchodzi za coś normalnego, za swoisty przywilej mężczyzn usankcjonowany przez liczne piosenki, przysłowia i obrzędy weselne.

Niektórzy twierdzą, że takie brutalne traktowanie kobiet ma swe źródło w biblijnej zasadzie zwierzchnictwa. Czy to, czego Biblia naucza o władzy w rodzinie, uwłacza godności żony, a męża upoważnia do stosowania prawa pięści? Co to naprawdę znaczy być głową domu? *

Zwierzchnictwo, nie tyrania

Podana w Biblii zasada zwierzchnictwa jest wyrazem miłości Bożej, a zwierzchnictwo to nie ma nic wspólnego z tyranią. Brutalne przejawy dominacji mężczyzn nad kobietami są właśnie  rezultatem lekceważenia władzy ustanowionej przez Boga (Rodzaju 3:16). Już od czasów Edenu sporo mężczyzn nadużywało swej przewagi fizycznej, tyranizując otoczenie, w tym często kobiety i dzieci.

Ale takie poczynania nigdy nie były zgodne z wolą Bożą. Jehowa czuje odrazę do ludzi nadużywających władzy. Potępił Izraelitów, którzy ze swymi żonami ‛postępowali zdradziecko’ (Malachiasza 2:13-16). Ponadto Bóg mówi, że „dusza jego nienawidzi” każdego „miłującego przemoc” (Psalm 11:5). Dlatego mężczyzna bijący żonę czy w jakikolwiek inny sposób znęcający się nad nią nie znajdzie w Biblii nic na usprawiedliwienie swego karygodnego postępowania.

Właściwie sprawowane zwierzchnictwo

System zwierzchnictwa i podporządkowania to podstawowa metoda, za pomocą której Bóg utrzymuje porządek wśród swych stworzeń. Z wyjątkiem Boga każdy komuś podlega: mężczyźni Chrystusowi, dzieci rodzicom, a wszyscy chrześcijanie władzom państwowym. Nawet Jezus jest poddany władzy Boga (Rzymian 13:1; 1 Koryntian 11:3; 15:28; Efezjan 6:1).

Stabilne i zdyscyplinowane społeczeństwo nie może istnieć bez respektowania władzy. Podobnie jest z rodziną: żeby była silna, zgodna i szczęśliwa, jej członkowie muszą uznawać autorytet głowy domu. Nie zmienia tego nawet brak męża czy ojca — funkcję głowy pełni wtedy matka. Jeżeli rodzina zostanie pozbawiona obojga rodziców, wówczas na jej czele może stanąć najstarsze dziecko lub ktoś z krewnych. Tak czy inaczej, okazywanie należnego szacunku osobie upoważnionej do podejmowania istotnych decyzji jest korzystne dla całej rodziny.

A zatem tajemnica sukcesu tkwi nie w odrzuceniu zwierzchnictwa, lecz w wyrobieniu sobie właściwego stosunku do niego oraz w nauczeniu się sztuki kierowania innymi. Według apostoła Pawła chrześcijański mąż ma być głową rodziny — „jak i Chrystus jest głową zboru” (Efezjan 5:21-23). Tymi słowy apostoł zwraca uwagę na doskonały wzór przewodzenia innym: na Chrystusa i na jego sposób obchodzenia się ze zborem. Czego uczy przykład Chrystusa?

Jezus otrzymał władzę od samego Boga, który uczynił go Mesjaszem i wyznaczył na Króla. Ponadto daleko przewyższał otoczenie inteligencją oraz doświadczeniem życiowym. A jednak okazywał ludziom serdeczność, miłość i współczucie. Nigdy nie był szorstki, nieustępliwy ani zbyt wymagający. Nie zachowywał się władczo ani nie podkreślał ciągle, że jest Synem Bożym. Ponieważ był pokorny i uniżony w sercu, ‛jego jarzmo było miłe, a brzemię lekkie’ (Mateusza 11:28-30). Był też przystępny i rozsądny. Jak pisze apostoł Paweł, Jezus tak umiłował zbór, że „wydał zań samego siebie” (Efezjan 5:25).

Zwierzchnictwo na wzór Jezusa

Pod jakim względem głowa domu może się wzorować na Chrystusie? Odpowiedzialny mąż i ojciec troszczy się o najbliższych pod względem fizycznym i duchowym; zwraca uwagę zarówno na indywidualne, jak i na wspólne potrzeby domowników i stara się je zaspokoić, co oczywiście wymaga poświęcenia czasu. Dobro żony i dzieci przedkłada nad własne (1 Koryntian 10:24; Filipian 2:4). * Przez stosowanie się na co dzień do zasad Pisma Świętego pozyskuje szacunek i poparcie żony oraz dzieci. Dzięki takiemu życzliwemu zwierzchnictwu domownicy wspólnie przezwyciężają różne trudności. Od wywiązywania się męża z wyznaczonej mu roli w sposób nakreślony w Biblii w wielkim stopniu zależy, czy rodzina będzie szczęśliwa i czy będzie przysparzać chwały Bogu.

Mądre przewodzenie domownikom wymaga pokory. Czasem niełatwo przyznać się do błędu, niemniej mężowie i ojcowie nie powinni się ociągać z przepraszaniem. W Biblii czytamy, że „w mnóstwie doradców jest wybawienie” (Przysłów 24:6). A zatem pokora powinna skłaniać głowę domu do zasięgania opinii żony i dzieci w kwestiach, w których mają prawo się wypowiadać, oraz do uważnego wysłuchiwania ich poglądów. Naśladując Jezusa w sposobie sprawowania zwierzchnictwa, chrześcijański mąż sprawi, że jego rodzina będzie się czuć bezpieczna i szczęśliwa. A co jeszcze ważniejsze, jego wysiłki przyniosą chwałę Twórcy wszystkich rodzin, Jehowie Bogu (Efezjan 3:14, 15).

[Przypisy]

[Ilustracja na stronie 26]

Rozsądny mąż uwzględnia opinię żony i dzieci