Najmniejszy piesek świata

OD NASZEGO KORESPONDENTA Z MEKSYKU

CZY chciałbyś mieć kompana, który choć wesoły i ruchliwy, lubi też spokojnie poleżeć na twoich kolanach lub u twego boku, gdy jesteś pochłonięty czytaniem? Co byś powiedział na towarzysza, który nie potrzebuje dużo jedzenia, przestronnego podwórza ani codziennych spacerów? Może więc spodoba ci się chihuahua — piesek należący do rasy najmniejszych psów na świecie. *

Chihuahua jest bardzo czujny, w razie potrzeby zaalarmuje gospodarza. Wbrew pozorom odznacza się odwagą i nie daje się zastraszyć większym psom.

Psy tej rasy mają zaokrągloną głowę, szeroko rozstawione, błyszczące oczy, zuchwałe, zawadiackie spojrzenie i stojące uszy, które w stanie odprężenia odchylają się na boki. Ich sierść jest krótka i miękka albo długa i jedwabista, a umaszczenie bardzo zróżnicowane — na przykład czerwonawe, płowe, niebieskawe, czekoladowe. Niektóre osobniki są ubarwione jednolicie, a inne podpalane lub pręgowane. Szczenięta wyróżnia charakterystyczne ciemiączko, takie jak u noworodków.

Pochodzenie

Chociaż istnieją różne teorie na temat pochodzenia rasy chihuahua, prawdopodobnie wywodzi się ona od piesków techichi, udomowionych w IX wieku n.e. przez meksykańskich Tolteków. Dowody na to znaleziono w klasztorze w Huejotzingo, do którego budowy franciszkanie użyli kamieni z piramid z miasta Cholula. Na kamieniach tych widać stare ryty przedstawiające zwierzęta bardzo podobne do chihuahua.

Później Tolteków pokonali Aztekowie, a przedstawiciele warstw uprzywilejowanych tego ludu uznali owe miniaturowe czworonogi, zwłaszcza mające niebieskie umaszczenie, za obiekty kultu. Uważano, że prowadzą one dusze zmarłych w wędrówce po zaświatach. Ostatni władca Azteków, Montezuma II, był miłośnikiem chihuahua. Podobno miał ich setki, a każdego doglądał osobisty opiekun. Na szczątki chihuahua natrafiono w grobach ludzi odnalezionych w pobliżu dzisiejszej granicy Meksyku z USA.

Thelma Gray, historyk i kynolog, badając chihuahua, wysnuła wniosek, że rasa ta powstała ze skrzyżowania psa hodowanego przez Azteków z jakimś niedużym terierem sprowadzonym przez hiszpańskich konkwistadorów. W ten sposób wyhodowano psa, którego potomstwo jest dzisiaj jeszcze bardziej zminiaturyzowane. Nazwa chihuahua wzięła się stąd, że w połowie XIX wieku Amerykanie, którzy przybyli do Meksyku, natknęli się na takie psiaki właśnie w stanie Chihuahua i zabrali je do swojego kraju. Mniej więcej w tym samym czasie Carlotta, żona cesarza Meksyku Maksymiliana, sprowadziła tę rasę do Europy, przyczyniając się do jej międzynarodowej sławy.

Piesek do towarzystwa

Chihuahua to piesek pokojowy, świetnie nadaje się na towarzysza osób starszych, niepełnosprawnych lub zmuszonych przebywać  w domu. Bardzo lubi, gdy właściciel poświęca mu dużo uwagi. Jednak ze względu na jego niewielkie rozmiary trzeba się z nim obchodzić ostrożnie. Można mu bowiem łatwo zrobić krzywdę, a nawet go zabić, przypadkowo nadeptując, siadając na nim lub zbytnio ściskając. Nie powinno się zostawiać go bez opieki na wysokim łóżku ani kanapie, gdyż nie umie ocenić wysokości i skacząc, może sobie coś złamać. Nie jest to więc zwierzątko polecane dla małych dzieci.

Mimo to chihuahua wytrzymuje więcej, niż mogłoby się wydawać. Należy do długowiecznych ras psów i dożywa kilkunastu lat. Ma niespożytą energię i chętnie się bawi, ale wystarczającą dawkę ruchu zapewniają mu codzienne figle z zabawkami. Ponieważ jednak spala kalorie szybciej niż duże psy i ma niewielki przewód pokarmowy, jest skłonny do hipoglikemii. Dlatego musi jeść często, choć mało, i sporo odpoczywać. Drżenie ciała to jego cecha charakterystyczna — pojawia się nie tylko wtedy, gdy jest mu zimno, lecz także gdy jest podekscytowany, niespokojny, niezadowolony lub przestraszony.

Chihuahua jest wierny, przymilny i szybko się uczy. Jak czytamy w pewnym poradniku, „jeżeli zdobędziesz się na niezbędne zaangażowanie, stwierdzisz, że mało który pies odznacza się takimi zdolnościami adaptacyjnymi oraz jest równie wszechstronny i przyjacielski” (A New Owner’s Guide to Chihuahuas). Wiele osób przekonało się, że maleńki chihuahua to wspaniały towarzysz.

[Przypis]

[Ilustracja na stronie 15]

Szczeniak chihuahua z kociakiem

[Prawa własności]

© Tim Davis/​CORBIS

[Ilustracja na stronie 15]

Dorosły chihuahua