W ROKU 1902 na łamach publikacji The Presbyterian and Reformed Review, wydawanej przez kościoły reformowane, ukazał się artykuł poświęcony przekładowi American Standard Version z 1901 roku — zrewidowanej wersji siedemnastowiecznej Biblii króla Jakuba. Na temat konsekwentnego użycia imienia Bożego, Jehowa, napisano:

„Doprawdy nie potrafimy zrozumieć, skąd owe różnice zdań co do słuszności tego postępowania. Jest to osobiste imię, które Pan wybrał, by dać się poznać swemu ludowi: uważamy, że zastąpienie go opisowym tytułem wyrządza ogromną szkodę. Rzecz jasna trwają polemiki co do tego, która forma imienia Bożego jest prawdziwa, nikt jednak nie zakłada, że brzmi ona ‚Jehowa’. Ale angielski czytelnik utożsamia formę ‚Jehowa’ z imieniem Boga i zwykłą pedanterią byłoby zastępowanie jej postacią Yahwé bądź jakąkolwiek inną — mniej lub bardziej błędną — używaną obecnie przez scholastyków. Uważamy to za ogromną korzyść, że angielski czytelnik Starego Testamentu po raz pierwszy będzie mógł w ogólnodostępnym przekładzie zobaczyć imię ‚Jehowa’ i dowiedzieć się o wszystkim, co ‚Jehowa’ uczynił i co znaczył dla swego ludu”.

Imię Boże „Jehowa” występuje w rozmaitych przekładach Biblii dostępnych w języku angielskim. Osobiste imię Boga można znaleźć także w wielu tłumaczeniach Pisma Świętego na inne języki, o czym świadczą zamieszczone obok przykłady. Jehowa Bóg tak powiedział Mojżeszowi o swoim imieniu: „To jest moje imię po czas niezmierzony i ono mnie upamiętnia na pokolenie za pokoleniem”. Nie ma zatem najmniejszych wątpliwości, że posługiwanie się imieniem Bożym jest obecnie najzupełniej stosowne! (Wyjścia 3:13-15).

[Ilustracje na stronie 31]

Psalm 83:18 w różnych językach

tsonga

szona

wietnamski

hiszpański

hindi

tagalski

angielski