Młodzi ludzie pytają Chciałbym bardzo podziękować za artykuł z serii „Młodzi ludzie pytają: Jak sobie radzić z niepowodzeniami?” [22 listopada 2004]. Od ponad roku uczęszczam na kurs projektowania wnętrz. Nie jest mi łatwo, gdyż projekty muszę wykonywać ręcznie i ostatnio popadłem w zniechęcenie. Jednakże rady podane w tym artykule pomogły mi spojrzeć na te żmudne prace inaczej. Na podstawie Księgi Przysłów 11:2 uświadomiłem sobie, że powinienem być realistą, bo człowiek skromny ma być świadomy swoich ograniczeń. Zrozumiałem też, że nie mam się zadręczać, jak wypadną moje projekty w zestawieniu z pracami innych osób, lecz po prostu ‛sprawdzać swoje dzieło’ i się nie poddawać (Galatów 6:4). Mam ponadto zamiar, zgodnie z przeczytaną sugestią, porozmawiać ze swoim nauczycielem, żeby mi podpowiedział, w czym niedomagam.

A.Ch., Polska

Atak terrorystyczny Artykuł „Leczenie ran emocjonalnych po ataku terrorystycznym” [8 listopada 2004] naprawdę mnie poruszył. Zawierał pokrzepiające wypowiedzi sióstr i braci. Dowiedziałam się, że sił może nam dodać głęboka nadzieja na przyszły raj i przypominanie sobie wersetów biblijnych. Ważne jest, by jak najwięcej z nich zapadło nam w serce.

I.A., Japonia

Wielkie wrażenie wywarło na mnie to, że bracia pomimo odniesionych ran myśleli o Biblii i nadziei od Jehowy. Marzę o tym, by pojechać kiedyś do Hiszpanii i powiedzieć im, jak bardzo mnie zbudowali.

L.G., USA

Rodzice Dziękujemy za cenne artykuły zawarte w serii „Rola rodziców w pierwszych latach życia dziecka” [22 października 2004]. Teraz lepiej sobie uświadamiamy, jak skierować serduszko naszego dziecka na sprawy duchowe, by już od niemowlęctwa wpajać mu zasady Jehowy. Tego rodzaju artykuły są pisane jakby specjalnie dla nas i zawsze na czas zaspokajają nasze potrzeby duchowe.

K. i M.P., Polska

Nastoletnie matki Dziękuję za serię artykułów „Nastoletnie matki — problem na skalę światową” [8 października 2004]. Zanim skończyłam ją czytać, rozpłakałam się. Dokładnie opisano tam odczucia mojej siostry. Dzięki tym artykułom mogę ją lepiej zrozumieć, za co jestem wdzięczna Jehowie.

M.S., Indonezja

Patrząc na zdjęcie ze strony 10, można odczuć ciepło i współczucie okazywane przez tamtych starszych. Ta ilustracja uświadamia nam niezrównaną miłość i miłosierdzie Jehowy. Dziękujemy, że uczycie nas, by naśladować Boga w kontaktach z osobami, które popełniły poważny grzech, ale okazały skruchę.

T.K., Ukraina

Głoszenie w szkole Jestem pod ogromnym wrażeniem artykułu „Młodzi, którzy odważnie mówią o swej wierze” [8 września 2004]. Przeżycia Holly, Jessiki i Melissy zachęciły mnie do rozmawiania o mojej wierze zarówno z kolegami, jak i nauczycielami w szkole. Na początku się wstydziłem. Teraz jednak mam odwagę nawiązywać rozmowy z osobami, z którymi się tam stykam.

G.O., Nigeria

Bielactwo nabyte Ostatnio poruszył mnie artykuł „Co to jest bielactwo nabyte?” [22 września 2004]. Zmagam się z tą chorobą od dziewiątego roku życia. Obecnie mam ponad 30 lat. Po wielu nieudanych próbach leczenia, pogodziłam się z faktem, że na wyzdrowienie muszę poczekać do Bożego nowego świata. Mimo to prowadzę satysfakcjonujące życie. Nawet z taką chorobą skóry można zaznawać szczęścia!

M.S., Mozambik