OD NASZEGO KORESPONDENTA Z FINLANDII

Czy słyszałeś o „wędrówkach nordyckich” (Nordic walking)? Takie spacery z kijkami podobnymi do narciarskich są w Finlandii jedną z najpopularniejszych form aktywności fizycznej. Skąd się wywodzi ten sport i jakie są jego zalety?

KIEDY się widzi turystę z kijkami, można by pomyśleć, że to narciarz bez nart. I rzeczywiście — wszystko zaczęło się od narciarzy biegowych, którzy latem intensywnie trenowali z kijkami. W latach osiemdziesiątych XX wieku podpatrzyli to inni sportowcy, a pod koniec lat dziewięćdziesiątych marsze o kijkach upowszechniły się w całym społeczeństwie. Jak wynika z ankiety przeprowadzonej w roku 2004 przez Instytut Gallupa, uprawia je co najmniej raz w tygodniu aż 760 000 Finów (19 procent ludności). „Spacer nordycki należy w Finlandii do najpopularniejszych form zażywania ruchu — plasuje się na drugim miejscu, zaraz po zwykłym spacerze” — mówi Tuomo Jantunen, dyrektor wykonawczy organizacji Suomen Latu (będącej zleceniodawcą tych badań). Chodzenie o kijkach okazało się czymś więcej niż chwilową modą. Ostatnimi laty zyskało wielu zwolenników w innych krajach.

Wszyscy wiemy, jak pożyteczne są normalne spacery, ale co daje chodzenie z kijkami? „Wielką korzyścią jest to, że w czasie spaceru nordyckiego pracują mięśnie górnej połowy ciała, między innymi rąk, pleców i brzucha” — twierdzi specjalizujący się w tej dziedzinie fizjoterapeuta Jarmo Ahonen. „Bardzo częstą dolegliwością pracowników biur jest nadmierne napięcie mięśni pleców i barków, a wędrówki nordyckie pomagają je zmniejszyć”.

Podczas takich wędrówek pracuje więcej mięśni niż podczas zwykłych spacerów, dlatego większe też jest zużycie kalorii. Posługując się kijkami, łatwiej przyśpieszyć marsz i pobudzić serce do intensywniejszej pracy. Ale to nie wszystko. Zwolennicy tej formy rekreacji twierdzą, że prawidłowe podpieranie się kijkami pomaga trzymać się prosto i korygować wady postawy. „Spacer nordycki sprzyja rozluźnieniu stawów, ponieważ ciężar ciała częściowo przenosi się na kijki” — wyjaśnia Jarmo Ahonen. Pewien amator takich wędrówek podkreśla, że kijki ułatwiają zachowanie równowagi na śliskim podłożu. Nic dziwnego, że wielu starszych ludzi polubiło chodzenie z kijkami zimą, gdy drogi pokrywa śnieg i lód.

[Ramka na stronie 20]

Pierwsze kroki

Ta forma rekreacji nie wymaga kupna drogiego sprzętu. Potrzebne są tylko wygodne buty i specjalne kijki odpowiedniej długości. Jeżeli spacerujesz po twardym podłożu, nałóż na końce kijków gumowe nasadki. Spacer nordycki to żadna sztuka — poradzisz sobie bez trudu. Oczywiście na samym początku warto spytać o kilka wskazówek doświadczonego „chodziarza”.