KIEDY w ubiegłym roku wszyscy przygotowywali się do Halloween, popularnego w wielu krajach święta o zabarwieniu wyraźnie spirytystycznym, 14-letni Michael z Kanady myślał zupełnie innymi kategoriami. W wypracowaniu szkolnym napisał:

„Jest właśnie wieczór poprzedzający Halloween. Z okna widzę, że wszystkie trawniki w sąsiedztwie zostały już udekorowane nagrobkami i kościotrupami, a w oknach palą się lampy z wydrążonych dyń. * Rodzice przygotowują kostiumy, w które przebiorą się dzieci, a dzieci myślą, ile słodyczy uda im się jutro zebrać.

„Moja rodzina jest inna. Nie udekorowaliśmy trawnika ani nie ustawiliśmy w oknach dyniowych lampionów. Nieraz ktoś pyta, dlaczego nie obchodzę Halloween. Otóż Świadkowie Jehowy nie obchodzą tego święta przede wszystkim ze względu na jego pochodzenie. *

„Mimo wszystko lubię te dni. Dlaczego? Bo skłaniają mnie do głębszej refleksji. Rozmyślam wtedy, z jakich przyczyn nie biorę udziału w pewnych rzeczach. Każdy sam powinien sobie odpowiedzieć na pytanie, czy rodowód jakiejś tradycji jest dla niego ważny. Moim zdaniem jest. Na przykład większość z nas nie byłaby zachwycona, gdyby sąsiedzi przebrali się w stroje nazistowskie. Dlaczego? Ze względu na pochodzenie tych mundurów i wszystko, czego są symbolem — czyli ze względu na system wartości obrażający uczucia ogółu społeczeństwa. Moje uczucia obraża wszystko, co symbolizują diabły, złe duchy oraz wiedźmy, i nie chcę mieć z tym nic wspólnego. Warto się nieraz zastanowić nad swymi wyborami — czym tak naprawdę są podyktowane. Zamiast biernie naśladować popularne wzorce, powinniśmy kierować się w życiu zasadami. I właśnie dlatego lubię te dni: cieszę się ze swojej inności i z tego, że żyję zgodnie z wyznawanymi przekonaniami”.

[Przypisy]