Dwaj mężczyźni jechali rano do pracy. Postanowili skrócić sobie drogę i skręcili w ulicę, na której jeden z nich kiedyś mieszkał. Nagle zobaczyli płomienie ognia buchające z okna pewnego domu. Zatrzymali się i dzięki temu, że akurat mieli ze sobą drabinę, uratowali z pożaru kobietę z pięciorgiem dzieci. „To chyba przeznaczenie” — napisano w jednej z relacji prasowych.

WIELE ludzi uważa, że cokolwiek w ich życiu się wydarzy — dobrego czy złego — zostało wcześniej postanowione przez jakąś siłę wyższą. Na przykład XVI-wieczny reformator Jan Kalwin napisał: „Przez predestynację rozumiemy odwieczny plan, w którym Bóg nakreślił swój zamiar wobec każdego człowieka. Albowiem On nie stworzył wszystkich równymi, ale z góry przeznacza jednym wieczne życie, innym zaś — wieczne potępienie”.

Czy Bóg rzeczywiście z góry ustala, jak będziemy postępować i jaka czeka nas przyszłość? Czego na ten temat uczy Biblia?

„Logika” przeznaczenia

Niektórzy zwolennicy predestynacji, czyli przeznaczenia, rozumują mniej więcej tak: Bóg jest wszechwiedzący. Wie bezwzględnie wszystko, nawet to, co się wydarzy w przyszłości. Wie, jak każdy człowiek pokieruje swoim życiem oraz dokładnie kiedy i w jaki sposób umrze. Wyznawcy tego poglądu mniemają więc, że gdy człowiek podejmuje decyzję, robi ściśle to, co przewidział i przeznaczył dla niego Bóg. W przeciwnym razie Stwórca nie byłby wszechwiedzący. Czy twoim zdaniem brzmi to rozsądnie? Pomyślmy o konsekwencjach takiego rozumowania.

 Jeżeli twoją przyszłość ustaliła jakaś nadnaturalna siła, to wszelkie próby troszczenia się o siebie byłyby bezcelowe. Na przykład decyzja, czy będziesz palić tytoń, czy nie, nie miałaby żadnego wpływu na twoje zdrowie i zdrowie twych dzieci. Bez znaczenia dla waszego bezpieczeństwa byłoby zapinanie pasów podczas jazdy samochodem. Ale taki pogląd jest błędny. Statystyki wskazują, że przezorni giną rzadziej. Beztroska może doprowadzić do tragedii.

Rozważmy inny argument. Gdyby Bóg wszystko z góry ustalał, to już przed stworzeniem Adama i Ewy wiedziałby, że okażą się nieposłuszni. Kiedy więc pod groźbą śmierci zakazał Adamowi spożywać owoce z „drzewa poznania dobra i zła”, czy spodziewał się, że człowiek i tak to zrobi? (Rodzaju 2:16, 17). Poza tym Bóg polecił naszym prarodzicom: „Bądźcie płodni i stańcie się liczni oraz napełnijcie ziemię i opanujcie ją, a także podporządkujcie sobie ryby morskie i latające stworzenia niebios, i wszelkie żywe stworzenie, które się porusza po ziemi”. Czy Jehowa zakładał wtedy, że wizja wspaniałego raju nigdy się nie ziści? Absolutnie nie można tego przypisać Bogu! (Rodzaju 1:28).

Podsumujmy: Przekonanie, że Bóg przewidział wszelkie decyzje ludzi, w rzeczywistości obarcza go odpowiedzialnością za wszystko, co się dzieje — także za wojny, niesprawiedliwość i cierpienia. Czy można się z tym pogodzić? Sam Bóg udzielił na ten temat jednoznacznej odpowiedzi.

Możliwość wyboru

Według Pisma Świętego „Bóg jest miłością” oraz „miłuje sprawiedliwość”. Zawsze usilnie zachęca swych sług: „Miejcie w nienawiści zło, a miłujcie dobro” (1 Jana 4:8; Psalm 37:28; Amosa 5:15). Przy wielu okazjach radził swoim lojalnym czcicielom, żeby wybrali prawy sposób postępowania. Na przykład gdy w starożytności zawierał przymierze z Izraelitami, powiedział im za pośrednictwem Mojżesza: „Powołuję dzisiaj niebiosa i ziemię na świadków przeciwko wam, że położyłem przed tobą życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo; wybierz więc życie, abyś mógł pozostać przy życiu, ty i twoje potomstwo” (Powtórzonego Prawa 30:19). Czy Bóg z góry przewidział, jaką każdy Izraelita podejmie decyzję? Na pewno nie.

Jakiś czas później Jozue, wódz ludu Bożego, wezwał rodaków: „Wybierzcie sobie dzisiaj, komu będziecie służyć (...) Ja i mój dom będziemy służyć Jehowie” (Jozuego 24:15). Podobnie nawoływał prorok Boży Jeremiasz: „Usłuchaj, proszę, głosu Jehowy w tym, co ci mówię, a dobrze ci się powiedzie i twoja dusza będzie żyć” (Jeremiasza 38:20). Czy sprawiedliwy i kochający Bóg zachęcałby ludzi do właściwego postępowania i zabiegania o nagrodę, gdyby wiedział, że ich wysiłki spełzną na niczym? Bynajmniej! Takie zachęty byłyby obłudne.

Kiedy więc w twoim życiu stanie się coś dobrego lub złego, nie znaczy to, że musiało tak być. Bardzo często ‛nieprzewidziane zdarzenia’ są skutkiem cudzych decyzji — mądrych lub nierozsądnych (Kaznodziei 9:11). A zatem bieg twojego życia nie został przez nikogo z góry zaplanowany. Twoja wiecznotrwała przyszłość zależy od podejmowanych przez ciebie decyzji.

CO O TYM SĄDZISZ?

▪ Czy Bóg z góry postanowił, że Adam i Ewa zgrzeszą? (Rodzaju 1:28; 2:16, 17)

▪ Których przymiotów Boga nie da się pogodzić z koncepcją predestynacji? (Psalm 37:28; 1 Jana 4:8)

▪ Jaka odpowiedzialność spoczywa na ludziach? (Jozuego 24:15)

[Napis na stronie 13]

Statystyki wskazują, że przezorni giną rzadziej