Patrycja * stanęła przed dylematem, gdy wpadła w oko Piotrkowi, koledze z klasy. „Był zabójczo przystojny”, opowiada Patrycja, „i wszyscy mówili, że nie znajdę porządniejszego chłopaka. Próbowały go poderwać różne dziewczyny, ale on nie zwracał na nie uwagi. Interesował się tylko mną”.

Wkrótce Piotrek zaproponował Patrycji randkę. Dziewczyna opowiada: „Powiedziałam mu, że jestem Świadkiem Jehowy i że rodzice nie byliby zadowoleni, gdybym umawiała się z kimś, kto nie podziela moich przekonań religijnych. Ale wtedy Piotrek zapytał: ‚Czy muszą o tym wiedzieć?’”

JAK byś zareagowała, gdyby z taką propozycją wyszedł chłopak, który nie jest ci obojętny? Patrycja początkowo się zgodziła. „Wierzyłam, że pomogę mu pokochać Jehowę”. Jak potoczyły się sprawy? Dowiemy się później. Najpierw zobaczmy, dlaczego Patrycja, skądinąd przykładna młoda chrześcijanka, nie oparła się pokusie chodzenia z chłopcem w tajemnicy przed rodzicami. *

Dlaczego to robią

Niektórzy młodzi zaczynają dobierać się w pary bardzo wcześnie. Susan z Wielkiej Brytanii mówi: „Chodzą ze sobą już dziesięcio- i jedenastolatki!” Dlaczego tak się z tym śpieszą? Często ulegają po prostu naturalnemu pociągowi do osoby płci odmiennej oraz presji ze strony rówieśników. „Twoje hormony  szaleją, a w szkole każdy z kimś chodzi” — mówi Lois z Australii.

Ale czemu niektórzy trzymają to w tajemnicy? „Prawdopodobnie boją się reakcji rodziców” — wyjaśnia Jeffrey z Wielkiej Brytanii. David z RPA myśli podobnie: „Wiedzą, że rodzicom by się to nie spodobało, więc nic im nie mówią”. Jane z Australii zwraca uwagę na inny powód: „Chodzenie na randki bez wiedzy rodziców to przejaw buntu. Jeżeli masz poczucie, że nie traktują cię jak osobę dorosłą, za jaką się uważasz, wtedy za ich plecami zaczynasz robić to, co chcesz. I wcale nie jest trudno się z tym kryć”.

Oczywiście Biblia mówi, że powinnaś okazywać rodzicom posłuszeństwo (Efezjan 6:1). A skoro nie wyrażają zgody, byś umawiała się na randki, zapewne mają ku temu istotne powody. Jeżeli na przykład są Świadkami Jehowy, niewątpliwie będą chcieli, żebyś spotykała się tylko ze współwyznawcą — i to dopiero wtedy, gdy oboje dojrzejecie do małżeństwa. * Nie bądź jednak zdziwiona, gdy przyłapiesz się na takim oto myśleniu:

▪ Wszyscy oprócz mnie z kimś chodzą — czuję, że omija mnie coś fajnego.

▪ Podoba mi się ten chłopak, choć nie podziela moich przekonań religijnych.

▪ Co prawda jestem za młoda na małżeństwo, ale chciałabym się umówić z bratem ze zboru.

Pewnie domyślasz się, co na ten temat powiedzieliby twoi rodzice. I w głębi serca przyznajesz im rację. Mimo to możesz podzielać odczucia Manami z Japonii, która mówi: „Presja jest tak silna, że czasami opadają mnie wątpliwości. Moi rówieśnicy nie wyobrażają sobie, że można nie chodzić na randki”. W rezultacie niektórzy zaczynają się spotykać w tajemnicy przed rodzicami. Jak to robią?

„Poprosili, żebyśmy ich nie wydali”

Osoby chodzące z kimś bez wiedzy rodziców uciekają się do różnych forteli. Żeby utrzymać bliską znajomość w tajemnicy, niektóre pary kontaktują się ze sobą głównie przez telefon lub Internet. Na pozór są po prostu przyjaciółmi, ale ich e-maile, SMS-y i rozmowy telefoniczne zdradzają, że łączy ich coś więcej.

Caleb z Nigerii opowiada o kolejnym sprytnym wybiegu: „Zdarza się, że dwoje młodych używa szyfru i pseudonimów, więc ktoś, kto ich słucha, nie wie, o co naprawdę chodzi”. Inni umawiają się na randkę, aranżując spotkanie w większej grupie. James z Wielkiej Brytanii wspomina: „Kiedyś całą paczką zostaliśmy gdzieś zaproszeni. Tymczasem na miejscu okazało się, że wszystko zostało ukartowane, by pewna para mogła spędzić razem czas. Poprosili, żebyśmy ich nie wydali”.

Jak wynika z wypowiedzi Jamesa, sympatyzujący ze sobą młodzi często szukają sprzymierzeńców wśród przyjaciół. „Co najmniej jedna osoba wie o wszystkim, ale nic nie mówi, bo przecież ‚nie wsypuje się kolegów’” — wyjaśnia Carol ze Szkocji.

Nieraz w grę wchodzi jawne oszustwo. „Wiele osób idąc na randkę, okłamuje rodziców w żywe oczy” — mówi Beth z Kanady. Młoda Japonka imieniem Misaki przyznaje, że tak właśnie robiła: „Zmyślałam różne historyjki. Nie chcąc stracić zaufania rodziców, pilnowałam się, żeby nie kłamać w innych sprawach”.

Pułapki

Jeżeli bierze cię pokusa, by potajemnie się z kimś umawiać — albo jeżeli już to robisz — zastanów się nad następującymi pytaniami:

▪ Dokąd zaprowadzą mnie moje kłamstwa? Czy w najbliższej przyszłości zamierzasz poślubić tę osobę? „Spotykanie się z kimś bez zamiaru zawarcia małżeństwa przypomina reklamowanie czegoś, czego nie planuje się sprzedać” — mówi Evan ze Stanów Zjednoczonych. W Księdze Przysłów 13:12 czytamy: „Przewlekające się oczekiwanie przyprawia  serce o chorobę”. Czy rzeczywiście chcesz sprawić ból osobie, na której ci zależy?

▪ Co o moim postępowaniu myśli Jehowa Bóg? Biblia powiada, że „wszystko jest obnażone i zupełnie odsłonięte dla oczu Tego, któremu mamy zdać rachunek” (Hebrajczyków 4:13). Jeżeli więc ukrywasz, że się z kimś spotykasz — albo że robi to twój przyjaciel bądź przyjaciółka — Jehowa i tak o tym wie. A jeśli uciekasz się przy tym do oszustwa, sprawa jest bardzo poważna. Jehowa potępia kłamstwo. „Język fałszywy” wymieniono w Biblii wśród rzeczy, którymi On się brzydzi (Przysłów 6:16-19).

Gdy młodzi ludzie chodzą ze sobą w tajemnicy, pozbawiają się ochrony, którą zapewnia nieskrywana znajomość. Nic zatem dziwnego, że niekiedy dopuszczają się niemoralności płciowej. Jane z Australii opowiada o dziewczynie, która w tajemnicy umawiała się z kolegą szkolnym i prowadziła podwójne życie: „Nim jej tata się o tym dowiedział, była już w ciąży”.

Jeżeli zatem spotykasz się z jakimś chłopcem, porozmawiaj z rodzicami lub dojrzałym chrześcijaninem. A jeśli ten problem dotyczy osoby, którą znasz, nie kryj jej (1 Tymoteusza 5:22). Pomyśl, jak byś się poczuła, gdyby ta znajomość pociągnęła za sobą dotkliwe konsekwencje? Czy nie byłabyś przynajmniej częściowo odpowiedzialna? Załóżmy, że twoja koleżanka chora na cukrzycę ukradkiem podjada słodycze. Błaga cię jednak, byś nikomu o tym nie mówiła. Co będzie dla ciebie ważniejsze — krycie koleżanki czy zrobienie czegoś, co mogłoby nawet uratować jej życie?

Podobnie powinnaś zareagować, gdyby ktoś z twoich znajomych ukrywał, że chodzi na randki. Nie martw się, że będzie to definitywny koniec waszej przyjaźni! Prawdziwy przyjaciel z czasem zrozumie, że miałaś na względzie wyłącznie jego dobro (Przysłów 27:6).

„Nie miałam wątpliwości, co powinnam zrobić”

Wspomniana na początku Patrycja zmieniła zdanie na temat potajemnych randek, gdy się dowiedziała, jak postąpiła inna chrześcijanka, która znalazła się w podobnej sytuacji. „Kiedy usłyszałam, jak zakończyła taką znajomość, nie miałam wątpliwości, co powinnam zrobić”. Czy łatwo przyszło jej zerwać? Bynajmniej!  „To był jedyny chłopak, na którym kiedykolwiek mi zależało” — mówi Patrycja. „Przez kilka tygodni dzień w dzień płakałam”.

Jednak Patrycja kochała Jehowę. I chociaż chwilowo się zapomniała, szczerze pragnęła obstawać przy tym, co słuszne. Z czasem ból ustąpił. Patrycja mówi: „Moja więź z Jehową jest teraz silniejsza niż wcześniej. Bardzo cenię to, że On daje nam wskazówki wtedy, gdy tego najbardziej potrzebujemy!”

Więcej artykułów z serii „Młodzi ludzie pytają” znajdziesz na stronie internetowej www.watchtower.org/ypp

[Przypisy]

ZASTANÓW SIĘ

▪ Przemyśl trzy sytuacje wyszczególnione grubszym drukiem na stronie 27. Czy któraś z nich opisuje to, co ty niekiedy czujesz?

▪ Jak możesz poradzić sobie z tymi uczuciami?

[Ramka na stronie 28]

Sekret czy prawo do prywatności?

Gdy jakaś para unika rozgłosu, nie zawsze w grę wchodzi nieuczciwość. Bywa na przykład tak, że młody mężczyzna i młoda kobieta, którzy są w wieku odpowiednim do małżeństwa, poznają się bliżej, ale przez jakiś czas nie afiszują się ze swoją znajomością. Na jeden z powodów takiego postępowania wskazuje Thomas: „Chcą uniknąć pytań w rodzaju: ‚To kiedy ślub?’”

Presja ze strony otoczenia rzeczywiście może przynieść więcej szkody niż pożytku (Pieśń 2:7). Dlatego w początkowym etapie poznawania się niektórzy postanawiają zachować dyskrecję, uważając zarazem, by się nie odosabniać (Przysłów 10:19). „Dzięki temu mają czas zadecydować, czy chcą kontynuować bliższą znajomość” — mówi 20-letnia Anna. „Jeżeli dojdą do wniosku, że tak, wtedy przestają się kryć ze swymi uczuciami”.

Z drugiej strony nie byłoby właściwe spotykać się z sympatią w tajemnicy przed osobami, które mają prawo o tym wiedzieć, na przykład przed rodzicami. Jeżeli widujesz się z kimś po kryjomu, zapytaj samą siebie, dlaczego to robisz. Czy nie kierujesz się podobnymi względami jak Patrycja wspomniana na początku artykułu? Czy w gruncie rzeczy nie uważasz, że rodzice mieliby uzasadnione powody do niezadowolenia?

[Ramka na stronie 29]

DO RODZICÓW

Po przeczytaniu tego artykułu być może się zastanawiacie, czy wasze dziecko mogłoby w tajemnicy umawiać się na randki. Zwróćcie uwagę, co na temat powodów takiego postępowania powiedzieli młodzi ludzie, a potem spróbujcie odpowiedzieć na postawione pytania.

▪ „Niektórzy nie znajdują oparcia w domu, więc szukają go u sympatii” (Wendy).

W jaki sposób możecie odpowiednio zaspokajać emocjonalne potrzeby waszego dziecka? Czy nie należałoby czegoś pod tym względem poprawić? Jeśli tak, to co konkretnie?

▪ „Kiedy miałam 14 lat, chłopak, który uczestniczył w wymianie międzyszkolnej, zaproponował mi chodzenie. Zgodziłam się. Pomyślałam, że fajnie będzie mieć się do kogo przytulić” (Diane).

Gdyby Diane była waszą córką, jak byście podeszli do tej sprawy?

▪ „Dzięki telefonom komórkowym nietrudno jest utrzymać wszystko w tajemnicy. Rodzice o niczym nie mają pojęcia!” (Annette).

Jakie środki ostrożności możecie podjąć, jeśli chodzi o korzystanie przez wasze dziecko z telefonu komórkowego?

▪ „Łatwiej umawiać się na randki, gdy rodzice nie za bardzo interesują się tym, co robią ich dzieci i w jakim towarzystwie się obracają” (Thomas).

W jaki sposób możecie angażować się w życie swego nastoletniego dziecka, pozostawiając mu jednocześnie stosowną miarę swobody?

▪ „Dzieci często siedzą same w domu. Albo mają za dużo swobody i chodzą z kolegami, gdzie chcą” (Nicholas).

Pomyślcie o gronie najbliższych przyjaciół waszego dziecka. Czy naprawdę wiecie, co robią, gdy się spotykają?

▪ „Młodzi mogą zacząć umawiać się na randki bez wiedzy rodziców, gdy są oni nadmiernie surowi” (Paul).

Jak bez łamania zasad i praw biblijnych możecie się okazać ludźmi rozsądnymi? (Filipian 4:5).

▪ „Jako nastolatka miałam niskie poczucie własnej wartości i chciałam zwrócić na siebie uwagę. Zaczęłam pisać e-maile do chłopaka z sąsiedniego zboru i się zakochałam. Przy nim czułam się kimś wyjątkowym” (Linda).

Jak rodzina mogła wyjść naprzeciw potrzebom Lindy?

Postarajcie się wykorzystać ten artykuł oraz ramkę do rozmowy z synem lub córką. Jeżeli nie chcecie, aby wasze dziecko miało przed wami tajemnice, zadbajcie o szczerą i swobodną wymianę myśli. Zrozumienie potrzeb młodego człowieka wymaga czasu i cierpliwości, ale warto zdobyć się na taki wysiłek (Przysłów 20:5).