W WIELU stronach świata panna młoda przyrzeka w przysiędze małżeńskiej, że będzie posłuszna mężowi. Ale niejedna kobieta oburza się na myśl o zwierzchnictwie mężczyzny w związku małżeńskim. Zobaczmy, co na ten temat ma do powiedzenia Biblia. Przekonamy się, że jej stanowisko jest wyważone i praktyczne.

Zwierzchnictwo ustalone przez Boga

Opis zasady zwierzchnictwa można znaleźć w Liście do Efezjan 5:22-24: „Żony niech będą podporządkowane swoim mężom jak Panu, ponieważ mąż jest głową żony, jak i Chrystus  jest głową zboru (...). Doprawdy, jak zbór jest podporządkowany Chrystusowi, tak i żony niech będą swym mężom we wszystkim”. Mąż jako „głowa żony” ma przewodzić rodzinie, a żona winna być mu podporządkowana i respektować jego pozycję (Efezjan 5:33).

Władzę męża ogranicza okoliczność, iż on sam jest podporządkowany Bogu i Chrystusowi. Nie może więc żądać od żony, by łamała prawa Boże lub sprzeniewierzała się swemu sumieniu wyszkolonemu na Biblii. Ale w ramach tych granic zadanie podejmowania w rodzinie ważnych decyzji Bóg powierzył mężczyźnie (Rzymian 7:2; 1 Koryntian 11:3).

Biblia nakazuje mężowi sprawować zwierzchnictwo w sposób niesamolubny i przedkładać dobro żony nad własne. W Liście do Efezjan 5:25 czytamy: „Mężowie, wciąż miłujcie swe żony, jak też Chrystus umiłował zbór i wydał zań samego siebie”. Mąż, który naśladuje wspaniały przykład miłości dany przez Chrystusa, nie będzie sprawował zwierzchnictwa w sposób egocentryczny.

Poza tym Biblia nawołuje mężów, by traktowali żony „stosownie do wiedzy” (1 Piotra 3:7). W grę wchodzi coś więcej niż tylko świadomość fizycznych i emocjonalnych różnic między mężczyzną a kobietą. Mąż powinien starać się zrozumieć potrzeby żony.

„Jest twoją towarzyszką”

Czy podporządkowanie się mężowi oznacza, że żona ma przybrać całkowicie bierną postawę? Przyjrzyjmy się Sarze, żonie Abrahama, która w Biblii została przedstawiona jako wzór posłuszeństwa wobec męża (1 Piotra 3:5, 6). Była mu podporządkowana w sprawach poważnych, na przykład gdy mieli opuścić wygodny dom i prowadzić koczownicze życie w namiotach, ale i w drobnych, na przykład gdy chodziło o szybkie przygotowanie posiłku (Rodzaju 12:5-9; 18:6). Jednak w pewnej istotnej kwestii miała odmienne zdanie od Abrahama i kilkakrotnie dała temu wyraz. Chciała, by odesłał swą konkubinę, Hagar, i swego pierworodnego syna, Ismaela. Bóg nie skarcił Sary, ale polecił Abrahamowi, by ‛posłuchał jej głosu’. Co ważne, Sara wciąż była podporządkowana Abrahamowi — czekała, aż on podejmie jakieś działania, i nie próbowała sama wypędzić Hagar i Ismaela (Rodzaju 21:8-14).

Postępowanie Sary pokazuje, że żona nie musi żyć w cieniu męża, ale ma być dla niego „towarzyszką”, zasługującą na szacunek (Malachiasza 2:14). Jako partnerka, pomaga w podejmowaniu decyzji i ma pewną miarę władzy w rodzinie — zajmuje się różnymi sprawami domowymi, nawet dotyczącymi finansów. Oczywiście to mąż jako głowa rodziny podejmuje ostateczne decyzje (Przysłów 31:10-31; 1 Tymoteusza 5:14).

Szacunek dla Twórcy małżeństwa

Jehowa Bóg stworzył mężczyznę i kobietę, On też jest Twórcą świętego związku małżeńskiego (Rodzaju 2:18-24). I to On wyznaczył mężowi i żonie role, które przysparzają im najwięcej radości (Powtórzonego Prawa 24:5; Przysłów 5:18).

Jako Twórca małżeństwa, Jehowa ma prawo ustalać zasady funkcjonowania tego związku i wie, co jest dla niego najlepsze. Małżonkowie, którzy wywiązują się ze swych zadań i przestrzegają Boskiej zasady zwierzchnictwa nie tylko dlatego, że jest ona praktyczna, ale również z szacunku dla władzy Boga, cieszą się Jego uznaniem i wsparciem.

CZY SIĘ NAD TYM ZASTANAWIAŁEŚ?

▪ Kto dał najwspanialszy przykład sprawowania zwierzchnictwa? (Efezjan 5:25)

▪ Czy Bóg w jakimś stopniu ogranicza władzę męża? (1 Koryntian 11:3)

▪ Jaki jest cel małżeństwa i zasady zwierzchnictwa? (Przysłów 5:18)

[Ilustracja na stronie 28]

Zwierzchnictwo sprawowane na wzór Chrystusa przysparza radości i zadowolenia obojgu partnerom