MIŁOSIERDZIE to jedna z najważniejszych cech Boga (Psalm 86:15). A jak wielkie jest Jego miłosierdzie? Psalmista napisał: „Gdybyś na przewinienia zważał, Jah, Jehowo, któż by się ostał? U ciebie bowiem jest prawdziwe przebaczenie, aby się ciebie bano” (Psalm 130:3, 4). W innym psalmie czytamy: „Jak daleko jest wschód słońca od jego zachodu, tak daleko odsunął od nas nasze występki. Jak ojciec okazuje miłosierdzie swoim synom, tak Jehowa okazał miłosierdzie tym, którzy się go boją. Bo on dobrze wie, jak jesteśmy ukształtowani, pamiętając, żeśmy prochem” (Psalm 103:12-14).

A zatem Jehowa jest niezwykle szczodry w okazywaniu miłosierdzia, gdyż ma wzgląd na nasze ograniczenia i grzeszne skłonności — pamięta, że jesteśmy „prochem”. Rozważmy, co niektóre relacje biblijne mówią o tym, jak wielkie jest miłosierdzie Boże.

Apostoł Piotr trzykrotnie zaparł się Chrystusa (Marka 14:66-72). Saul, późniejszy apostoł Paweł, prześladował uczniów Chrystusa i przyczynił się do stracenia niejednego z nich, głosując za wyrokiem skazującym. Był nawet przy zamordowaniu pewnego chrześcijanina i pochwalał tę zbrodnię (Dzieje 8:1, 3; 9:1, 2, 11; 26:10, 11; Galatów 1:13). A zanim niektórzy członkowie zboru korynckiego przyjęli chrystianizm, byli pijakami, zdziercami i złodziejami (1 Koryntian 6:9-11). Mimo to Bóg łaskawie im przebaczył. Dlaczego?

Trzy warunki konieczne, by zaznać miłosierdzia Bożego

„Okazano mi miłosierdzie, gdyż byłem nieświadomy i działałem w niewierze” — napisał apostoł Paweł (1 Tymoteusza 1:13). Z tej szczerej wypowiedzi dowiadujemy się o pierwszym warunku uzyskania Bożego przebaczenia. Chodzi o to, by nie trwać w nieświadomości, lecz zdobyć dokładną wiedzę o Jehowie i Jego wymaganiach  przedstawionych w Biblii (2 Tymoteusza 3:16, 17). Na pewno nie zaskarbimy sobie uznania Stwórcy, jeśli nie dołożymy starań, by dowiedzieć się o Nim jak najwięcej. W modlitwie do Ojca Jezus powiedział: „To znaczy życie wieczne: ich poznawanie ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz tego, któregoś posłał, Jezusa Chrystusa” (Jana 17:3).

Pod wpływem tej wiedzy odpowiednio usposobiony człowiek odczuwa silne wyrzuty sumienia z powodu złych czynów, których w przeszłości się dopuścił, i okazuje szczerą skruchę. Jest to drugi warunek uzyskania przebaczenia Bożego. W Dziejach Apostolskich 3:19 czytamy: „Okażcie skruchę i nawróćcie się, by zostały zmazane wasze grzechy”.

W wersecie tym wymieniono także trzeci warunek — nawrócenie się, czyli porzucenie dawnego sposobu myślenia i postępowania oraz przyswojenie sobie norm i zasad Bożych (Dzieje 26:20). Trzeba przeobrazić swe życie i uczynkami dowieść Bogu, że naprawdę żałuje się popełnionych grzechów.

Kiedy Bóg nie wybacza

W pewnych okolicznościach Bóg nie wybacza grzechów. Apostoł Paweł napisał: „Jeśli rozmyślnie trwamy w grzechu po otrzymaniu dokładnego poznania prawdy, to już nie pozostaje żadna ofiara za grzechy, lecz tylko jakieś straszliwe oczekiwanie sądu [potępienia]” (Hebrajczyków 10:26, 27). Ze słów „rozmyślnie trwamy w grzechu” wynika, że mowa tu o kimś na wskroś złym, mającym zupełnie zdeprawowane serce.

Tak było w wypadku Judasza Iskariota. Jezus powiedział o nim: „Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie urodził” (Mateusza 26:24, 25). A do pewnych dostojników religijnych zwrócił się słowami: „Wy jesteście z waszego ojca, Diabła (...) Kiedy mówi kłamstwo, mówi zgodnie z własnym usposobieniem, gdyż jest kłamcą i ojcem kłamstwa” (Jana 8:44). Ludzie ci — tak jak Szatan — byli do głębi nieprawi. Nie żałowali swych podłych czynów, lecz świadomie i uparcie trwali w grzesznym postępowaniu. * Rzecz jasna, również prawdziwi chrześcijanie popełniają grzechy, i to niekiedy poważne. Nie jest to jednak przejaw złej woli, mającej źródło w zatwardziałym sercu, ale skutek niedoskonałości i słabości (Galatów 6:1).

Miłosierny aż do końca

Jehowa bierze pod uwagę nie tylko grzech, lecz także stan serca grzesznika (Izajasza 1:16-19). Dowodzi tego przykład jednego z dwóch złoczyńców straconych wraz z Jezusem. Człowiek ten przyznał, że on i drugi skazaniec dopuścili się poważnych przestępstw: „W pełni otrzymujemy, na co zasłużyliśmy tym, cośmy zrobili; ale on [Jezus] nie zrobił nic zdrożnego”. Ze słów tych wynika, że miał już jakieś informacje o Jezusie, co niewątpliwie ułatwiło mu dokonanie radykalnej zmiany w sposobie myślenia. O zmianie tej świadczy jego błagalna prośba: „Pamiętaj o mnie, gdy się znajdziesz w swoim królestwie”. Jak zareagował Jezus? Obiecał mu: „Zaprawdę mówię ci dzisiaj: Będziesz ze mną w Raju” (Łukasza 23:41-43).

Pomyśl tylko: Jezus miał za chwilę zakończyć swe ziemskie życie i oto jedna z ostatnich jego wypowiedzi była przejawem miłosierdzia dla człowieka, który sam potwierdził, że zasłużył na karę śmierci! To naprawdę pocieszające. Możemy więc być pewni, że zarówno Jezus Chrystus, jak i jego Ojciec, Jehowa, okażą współczucie wszystkim, którzy dają dowody szczerego żalu za grzechy, choćby były one wyjątkowo ciężkie (Rzymian 4:7).

[Przypis]

CZY SIĘ NAD TYM ZASTANAWIAŁEŚ?

▪ Jak byś opisał miłosierdzie Boże? (Psalm 103:12-14; 130:3, 4)

▪ Jakie są warunki zyskania łaski Bożej? (Jana 17:3; Dzieje 3:19)

▪ Co Jezus obiecał złoczyńcy? (Łukasza 23:43)

[Ilustracja na stronie 10]

Słowa Jezusa dowodzą, że nawet ciężkie grzechy mogą być wybaczone