LEGENDY różnych ludów — między innymi Egipcjan, Meksykanów, Peruwiańczyków czy Tybetańczyków — mówią o „złotym wieku”, kiedy to bezgrzeszny człowiek cieszył się bliską więzią z Bogiem i nie podlegał żadnym chorobom ani śmierci. Dla wielu prastarych legend wspólny jest również wątek popadnięcia człowieka w grzech.

Oczywiście nie brak w tych opowieściach zniekształceń ani upiększeń, ale wspomniana zbieżność wątków jest zbyt wyraźna, by uznać ją za przypadek. Dlatego panuje przekonanie, że podania te opierają się na autentycznych wydarzeniach. Ich treść jest zaskakująco zgodna z treścią pierwszych rozdziałów biblijnej Księgi Rodzaju. Jednak dokładność relacji zawartej w Biblii jaskrawo kontrastuje z mglistym językiem legend (2 Tymoteusza 3:16).

Doskonały początek

W Księdze Rodzaju czytamy, że kiedy Bóg stworzył pierwszych ludzi, Adama i Ewę, osadził ich w obficie nawodnionym ogrodzie Eden. Oboje cieszyli się idealnym zdrowiem i mogli żyć wiecznie. Śmierć była przewidziana wyłącznie jako kara za grzech (Rodzaju 2:8-17; Rzymian 5:12). Nasi prarodzice otrzymali polecenie: „Bądźcie płodni i stańcie się liczni oraz napełnijcie ziemię i opanujcie ją” (Rodzaju 1:28). Gdyby spełnili ten nakaz, cała Ziemia stałaby się rajem zamieszkanym przez doskonałych ludzi, czerpiących radość z podporządkowania się swemu Władcy, Bogu.

Niestety, Adam i Ewa zbuntowali się przeciw Stwórcy. Tym samym utracili wspaniałą możliwość udziału w realizacji Jego zamierzenia oraz widoki na bezkresne życie. Ale Jehowa Bóg nie zmienił swych zamysłów. O ‛słowie, które wychodzi z Jego ust’, powiedział: „Nie wróci do mnie bezowocne, lecz (...) pomyślnie spełni to, z czym je posłałem” (Izajasza 55:11). Wspomniane zamierzenie Jehowy, zgodnie z którym nasza planeta ma się stać rajskim domem dla ludzi odzwierciedlających Bożą osobowość, to jeden z najważniejszych tematów Biblii (Rzymian 8:19-21).

„Będziesz ze mną w Raju”

Zaraz po grzechu Adama i Ewy Bóg obiecał, że w przyszłości pojawi się „potomstwo”, które unicestwi „pradawnego węża”, Szatana Diabła, i zniweczy jego haniebne dzieła (Rodzaju 3:15; Objawienie 12:9; 1 Jana 3:8). Głównym  przedstawicielem tego „potomstwa” okazał się Jezus Chrystus (Galatów 3:16). Bóg uczynił go Królem niebiańskiego Królestwa — rządu, który będzie panował nad Ziemią (Daniela 7:13, 14; Objawienie 11:15).

Chrystus zrealizuje wszystko to, w czym zawiódł Adam, i dlatego w Biblii nazwany jest „ostatnim Adamem” (1 Koryntian 15:45). Zauważmy, jak w modlitwie wzorcowej Jezus powiązał przyszłość Ziemi z Królestwem Bożym: „Niech przyjdzie twoje królestwo. Niech się dzieje twoja wola, jak w niebie, tak i na ziemi” (Mateusza 6:10).

Pod koniec swego ziemskiego życia ten przyszły Król Ziemi miał prawo obiecać skruszonemu złoczyńcy umierającemu obok niego na palu: „Będziesz ze mną w Raju” (Łukasza 23:43). Z Biblii wyraźnie wynika, że raj, który miał na myśli Jezus, będzie istniał na naszym globie, jak to pierwotnie zamierzył Bóg. Potwierdzają to poniższe wersety:

„Prawi posiądą ziemię i będą na niej przebywać na zawsze” (Psalm 37:29). „Mnóstwo zboża będzie na ziemi; nadmiar będzie na wierzchu gór” (Psalm 72:16). „Prostolinijni bowiem będą przebywać na ziemi i nienaganni będą na niej pozostawieni” (Przysłów 2:21). „Nie będą wyrządzać szkody ani przywodzić do zguby na całej mojej świętej górze; gdyż ziemia będzie napełniona poznaniem Jehowy, tak jak wody pokrywają morze” (Izajasza 11:9).

W zgodzie z tymi fragmentami Biblii pozostają następujące słowa Jezusa ze słynnego Kazania na Górze: „Szczęśliwi łagodnie usposobieni, gdyż oni odziedziczą ziemię” (Mateusza 5:5). Również apostoł Jan napisał: „Namiot Boga jest z ludźmi i On (...) otrze z ich oczu wszelką łzę, i śmierci już nie będzie ani żałości, ani krzyku, ani bólu już nie będzie. To, co poprzednie, przeminęło” (Objawienie 21:3, 4). Wersety te z całą pewnością odnoszą się nie do jakiegoś raju niebiańskiego, lecz do fizycznego, ziemskiego.

Co mówią bibliści

Wielu biblistów jest zdania, że pod panowaniem Królestwa Chrystusa glob ziemski zostanie przekształcony w raj. Teolog Joseph A. Seiss: napisał: „Pod rządami Mesjasza cała ziemia musi ostatecznie stać się (...) tym, (...) czym by już dawno była, gdyby Adam nie zgrzeszył”. W komentarzu innego biblisty, Henry’ego Alforda, czytamy: „To królestwo Boże (...) będzie dalej rządzić, aż swoją władzą obejmie całą ziemię, a jego poddani odziedziczą ziemię, (...) nareszcie odnowioną i już na zawsze błogosławioną” (The New Testament for English Readers; kursywa autora).

Podobny pogląd wyraził wybitny uczony, a zarazem wnikliwy badacz Biblii Izaak Newton: „Po dniu sądu ziemia nadal będzie zamieszkana przez śmiertelników [ludzi], i to nie tylko przez 1000 lat, lecz na zawsze”.

Ponieważ pełną władzę nad Ziemią otrzyma Jezus Chrystus, zło nigdy się już tutaj nie odrodzi (Izajasza 11:1-5, 9). Ziemia stanie się rajem w całym znaczeniu tego słowa — ku wiecznej chwale swego Stwórcy.

CZY SIĘ NA TYM ZASTANAWIAŁEŚ?

▪ Jaki był pierwotny zamysł Boga względem ludzkości oraz Ziemi? (Rodzaju 1:28)

▪ Czego dokona Królestwo Boże? (Mateusza 6:10)

▪ Dlaczego zło nigdy się już nie odrodzi? (Izajasza 11:1-5, 9)

[Napis na stronie 11]

„Szczęśliwi łagodnie usposobieni, gdyż oni odziedziczą ziemię” (Mateusza 5:5)