KTO może wskazać drogę do prawdziwego sukcesu? Nie chodzi o to, co większość ludzi w dzisiejszym świecie uważa za sukces, ale o prowadzenie sensownego, szczęśliwego życia. Jak już wspomniano w poprzednim artykule, warunkiem osiągnięcia takiego sukcesu nie jest sława, bogactwo ani władza, lecz przede wszystkim dążenie do jakiegoś szlachetnego celu oraz przestrzeganie wzniosłych zasad moralnych.

Gdzie zatem szukać takich wiarygodnych zasad oraz wskazówek dotyczących celu życia? Czy słuszne byłoby poleganie na własnym rozsądku? Niewątpliwie przyznamy, że jesteśmy niedoskonali i miewamy niewłaściwe pragnienia, które często popychają nas w złym kierunku (Rodzaju 8:21). Toteż rzesze ludzi wciąż gonią za marnościami, nazwanymi w Biblii „pragnieniem ciała i pragnieniem oczu, i popisywaniem się swymi środkami do życia” (1 Jana 2:16). Osiągane w ten sposób sukcesy są pozorne — w rzeczywistości rozczarowują i unieszczęśliwiają. Bardzo słusznie robią więc ci, którzy po odpowiedzi na najistotniejsze pytania zwracają się do Stwórcy *.

Czy powinniśmy zwrócić się do Boga?

Dlaczego mądrze jest korzystać z rad naszego Stwórcy? Otóż Bóg najlepiej wie, w jakim celu powołał nas do istnienia i do czego powinniśmy zmierzać w życiu. Ponadto zna naszą strukturę — fizyczną, psychiczną oraz emocjonalną. Co za tym idzie, doskonale zna też zasady, którymi winniśmy się kierować. A jako uosobienie miłości, chce, byśmy odnieśli sukces i byli naprawdę szczęśliwi (1 Jana 4:8). Ale gdzie szukać Jego życzliwych wskazówek? Można je znaleźć w Biblii, którą przekazał nam za pośrednictwem mniej więcej 40 pisarzy, inaczej mówiąc sekretarzy (2 Tymoteusza 3:16, 17) *. A w jaki sposób się upewnić, że rady zawarte w tej Księdze są niezawodne?

Jak powiedział Jezus Chrystus, główny przedstawiciel Boga, „o mądrości świadczą jej dzieła” — a więc rezultaty mądrego postępowania (Mateusza 11:19, Biblia Towarzystwa Świętego Pawła; Jana 7:29). Mądrość Boża wskazuje nam drogę do sukcesu i trwałego szczęścia, czyli „całą drogę tego, co dobre”; natomiast mądrość ludzka — która pomija Boga — rozczarowuje i unieszczęśliwia (Przysłów 2:8, 9; Jeremiasza 8:9).

Weźmy pod uwagę ruch hipisowski, który pojawił się w latach sześćdziesiątych. Hipisi występowali przeciw autorytetowi starszego pokolenia i odrzucali powszechnie uznawane wzorce, a wielu z nich propagowało narkotyzowanie się,  życie dniem dzisiejszym i swobodę seksualną. Ale czy taki styl życia był przejawem prawdziwej mądrości? Czy wskazywał właściwe cele oraz zdrowe zasady moralne, pozwalające osiągnąć spokój ducha i trwałe szczęście? Upływ czasu pokazał, że ideologia hipisowska bynajmniej nie uszlachetniła ludzi, przyśpieszyła raczej obniżanie się poziomu moralnego społeczeństwa (2 Tymoteusza 3:1-5).

Mądrość Boża — w przeciwieństwie do ludzkich koncepcji — wytrzymała próbę czasu (Izajasza 40:8). Następny artykuł uzasadnia to twierdzenie. Omówiono w nim sześć zasad biblijnych, które milionom ludzi ze wszystkich narodów świata pomagają osiągnąć szczęście i sukces, niezależnie od sytuacji ekonomicznej czy statusu społecznego.

[Przypisy]

[Ramka na stronie 5]

 POGLĄDY NEGUJĄCE MOŻLIWOŚĆ OSIĄGNIĘCIA PRAWDZIWEGO SUKCESU

Wielu ludzi twierdzi, że Bóg nie istnieje, a życie powstało w wyniku ewolucji. Gdyby to była prawda, stanowiłoby ono po prostu rezultat serii chemicznych i biologicznych przypadków, a wtedy nasze poszukiwania celu istnienia oraz uniwersalnych zasad byłyby z góry skazane na niepowodzenie.

Inni uważają, że Bóg nas wprawdzie stworzył, lecz potem zostawił własnemu losowi. Bylibyśmy więc sierotami duchowymi, a to również oznaczałoby, że nasze życie jest w zasadzie bezcelowe i że nie istnieje żaden system wartości. Ale pomyślmy: przecież każde zwierzę zostało przez Boga wyposażone w instynktowną mądrość i dzięki temu może odgrywać wyznaczoną mu rolę w przyrodzie. W otaczającym nas świecie przejawia się zatem niezgłębiona mądrość Stwórcy. Czyż ten sam Bóg dałby życie ludziom, a potem porzucił ich i tym samym skazał na błądzenie w ciemności? Trudno w to uwierzyć (Rzymian 1:19, 20).

Przedstawiając życie jako pozbawione sensu i negując istnienie uniwersalnego systemu wartości, twórcy takich koncepcji dają do zrozumienia, że osiągnięcie prawdziwego sukcesu jest nierealne.

[Ilustracja na stronie 5]

O mądrości rad biblijnych świadczą skutki ich stosowania