Niektórzy uważają, że kremacja, czyli spopielenie zwłok, jest swego rodzaju profanacją i przejawem braku szacunku dla zmarłego. Argumentują, że zwyczaj ten wywodzi się z pogaństwa, więc osoby pragnące się podobać Bogu nie powinny mieć nic wspólnego z kremacją. Inni uważają, że jest ona stosownym i godnym sposobem potraktowania zwłok. A jakie jest twoje zdanie w tej kwestii?

W CZASACH biblijnych istniał zwyczaj składania zmarłych w grobie. Na przykład Abraham pochował swą żonę Sarę w jaskini. Podobnie ciało Jezusa zostało złożone w grobowcu wykutym w skale (Rodzaju 23:9; Mateusza 27:60). Czy Biblia wskazuje, że tylko taki rodzaj pogrzebu jest właściwy? Czy z jej treści wynika, że starożytni słudzy Boży uznawali kremację za coś niestosownego?

Kremacja — oznaką Bożej dezaprobaty?

Na pierwszy rzut oka niektóre fragmenty Biblii zdają się sugerować, że kremacji podlegały jedynie zwłoki tych, którzy ściągnęli na siebie gniew Boży. Na przykład zgodnie z Prawem Mojżeszowym córkę kapłana Jehowy, która stałaby się nierządnicą, należało uśmiercić, a następnie „spalić w ogniu” (Kapłańska 20:10; 21:9). Podobnie gdy Achan i jego rodzina okazali nieposłuszeństwo, przez co cały naród poniósł klęskę pod Aj, Izraelici ukamienowali winowajców, po czym „spalili ich ogniem” (Jozuego 7:25). Niektórzy uczeni sugerują, że w ten sposób postępowano tylko ze zwłokami złoczyńców, a kremacja pozbawiała ich godnego pochówku.

 Co więcej, kiedy król Jozjasz zaczął oczyszczać Judę z fałszywego kultu, otwierał grobowce kapłanów, którzy za życia składali ofiary Baalowi, i palił ich kości na bałwochwalczych ołtarzach (2 Kronik 34:4, 5). Czy opisane przykłady wskazują, że na osobach, których zwłoki spalono, ciąży gniew Boży? Bynajmniej. Przeczy temu inna relacja biblijna.

Kiedy Filistyni pokonali w walce Saula, zbezcześcili zwłoki tego króla i jego trzech synów, przymocowując je do muru w mieście Bet-Szan. Gdy usłyszeli o tym Izraelici z Jabesz-Gilead, przybyli tam, zabrali te ciała i je spalili, a następnie pogrzebali kości (1 Samuela 31:2, 8-13). W pierwszej chwili może się wydawać, że relacja ta potwierdza negatywny charakter kremacji. Przecież Saul też był niegodziwy — walczył przeciwko Dawidowi, pomazańcowi Jehowy, i umarł w niełasce.

Zauważmy jednak, kto podzielił los króla — jeden z jego synów, Jonatan. A on nie był złym człowiekiem. Przeciwnie, przyjaźnił się z Dawidem i mu sprzyjał. Izraelici powiedzieli o Jonatanie, że „działał z samym Bogiem” (1 Samuela 14:45). Kiedy Dawid dowiedział się o tym, co zrobili mężczyźni z Jabesz-Gilead, pochwalił ich i im podziękował, mówiąc: „Bądźcie błogosławieni przez Jehowę, gdyż okazaliście tę lojalną życzliwość swemu panu, Saulowi”. Jak widać, Dawid nie uważał spalenia ciał Saula i Jonatana za coś niestosownego (2 Samuela 2:4-6).

Nie pozbawia widoków na zmartwychwstanie

Pismo Święte otwarcie zapowiada, że Jehowa Bóg przywróci do życia wiele osób śpiących obecnie snem śmierci (Kaznodziei 9:5, 10; Jana 5:28, 29). Ostatnia księga biblijna proroczo opisuje ten okres: „I wydało morze umarłych, którzy się w nim znajdowali, i śmierć, i Hades wydały umarłych, którzy się w nich znajdowali” (Objawienie 20:13). Zatem Wszechmocny Bóg wskrzesi ludzi niezależnie od tego, czy zostali pogrzebani, spaleni, pochłonięci przez morze, pożarci przez dzikie bestie, czy wręcz wyparowali na skutek wybuchu atomowego.

Pismo Święte nie precyzuje, co należy zrobić ze zwłokami. Jehowa nie potępił kremacji. Do uroczystości pogrzebowych należy jednak podchodzić z powagą i szacunkiem.

Na decyzje w sprawie pogrzebu mogą wpłynąć miejscowe zwyczaje. Osoby przestrzegające zasad biblijnych z pewnością zechcą unikać wszystkiego, co mogłoby niepotrzebnie gorszyć bliźnich. Niestosowne byłoby też wprowadzanie do takiej uroczystości elementów odzwierciedlających fałszywe poglądy religijne, na przykład naukę o nieśmiertelności duszy. Mając te rzeczy na względzie, pamiętajmy jednak, że decyzja o tym, co ma się stać z czyimś ciałem, należy wyłącznie do danej osoby lub jej rodziny.

CZY SIĘ NAD TYM ZASTANAWIAŁEŚ?

▪ Ciało którego z wiernych sług Bożych poddano kremacji? (1 Samuela 31:2, 12)

▪ Jak Dawid odniósł się do mężczyzn, którzy spalili ciało Saula? (2 Samuela 2:4-6)

▪ Skąd wiadomo, że kremacja nie pozbawia zmarłego widoków na zmartwychwstanie? (Objawienie 20:13)

[Napis na stronie 11]

Pismo Święte nie precyzuje, co należy zrobić ze zwłokami