„MOJA biologiczna matka miała 17 lat i była w połowie ósmego miesiąca ciąży, gdy zdecydowała się na zabieg aborcyjny przy użyciu roztworu soli” * — oświadczyła Gianna. Następnie dodała: „Ja jestem dzieckiem, którego chciała się pozbyć. Miałam umrzeć, lecz żyję”.

Takie zeznania 19-letnia Gianna złożyła w roku 1996 przed amerykańską komisją parlamentarną zajmującą się kwestią aborcji. Przebywała w łonie matki siedem i pół miesiąca, była więc w pełni ukształtowana. Na pewno przyznasz, że musiała być już wtedy żywą osobą, skoro przetrwała samodzielnie.

A kim w takim razie była, gdy miała pięć tygodni i mierzyła około centymetra? To prawda, że części jej ciała jeszcze się nie uformowały, ale rozwijał się już układ nerwowy, łącznie z mózgiem. Jej serce uderzało 80 razy na minutę i tłoczyło krew do naczyń. Skoro była żywą osobą w połowie ósmego miesiąca, to czy nie nasuwa się logiczny wniosek, że była też konkretną osobą — choć nie w pełni ukształtowaną — w piątym tygodniu?

Cud poczęcia

W chwili poczęcia, gdy komórka jajowa kobiety zostaje zapłodniona przez plemnik mężczyzny, rozpoczyna się rozwój zarodka. Obecnie dzięki nowoczesnym urządzeniom naukowcy mogą obserwować zdumiewające zmiany w jądrze zapłodnionej komórki. Cząsteczki DNA (kwasu deoksyrybonukleinowego) ojca i matki łączą się i tworzą niepowtarzalne ludzkie istnienie.

W tej jednej komórce uruchamia się proces, w wyniku którego powstanie całkowicie ukształtowany człowiek. Szczegóły dotyczące tego procesu są zakodowane w genach, zbudowanych z odcinków DNA. Geny mają wpływ niemalże na wszystko: na nasz wzrost, rysy twarzy, kolor oczu i włosów oraz tysiące innych cech.

Gdy zapłodniona komórka się dzieli, komplet tych zakodowanych informacji jest kopiowany w każdej nowej komórce. Ale co ciekawe, nowa komórka może się rozwinąć w taką, jaka będzie akurat potrzebna — może tworzyć na przykład tkankę serca, mózgu, kości, skóry czy oczu. Nic dziwnego, że  wstępne zaprogramowanie w momencie zapłodnienia często nazywa się cudem.

„Już pierwsza komórka zawiera szczegółowy projekt dotyczący wzrostu i rozwoju człowieka, jaki nastąpi w ciągu całego życia” — oświadczył dr David Fu-Chi Mark, znany specjalista w dziedzinie biologii molekularnej. Swą wypowiedź podsumował: „Obecnie nie ma cienia wątpliwości, że każdy człowiek jest absolutnie wyjątkowy od samego początku, czyli od chwili zapłodnienia”.

Nowy człowiek w łonie matki?

Od chwili poczęcia dziecko nie jest po prostu częścią jakiejś tkanki matki, lecz odrębnym bytem. Dla jej organizmu jest ciałem obcym. Szybko zostałoby odrzucone, gdyby nie znajdowało się w „bezpiecznym środowisku” stworzonym dla niego wewnątrz macicy. Nowe ludzkie życie — oddzielone od matki ochronnymi błonami — to nowa osoba z niepowtarzalnym DNA.

Niektórzy argumentują, że skoro z powodu różnych nieprawidłowości organizm kobiety sam pozbywa się wielu zapłodnionych komórek jajowych, to dlaczego w ten sposób nie miałby zadziałać lekarz? Istnieje jednak zasadnicza różnica między śmiercią, do której dochodzi samoistnie, a rozmyślnym zabójstwem. W pewnym kraju południowoamerykańskim na 1000 niemowląt 71 umiera przed ukończeniem pierwszego roku życia. Czy jednak fakt, że tyle dzieci umiera przedwcześnie, usprawiedliwiałby zabicie niespełna rocznego dziecka? Odpowiedź jest oczywista.

W myśl Pisma Świętego kobieta nosi w swym łonie nowe życie. Psalmista Dawid zwrócił się do Boga: „Oczy twoje widziały nawet mój zarodek, a w twej księdze były zapisane wszystkie jego cząstki” (Psalm 139:16). Nie powiedział: „jakiś zarodek”, lecz „mój zarodek”, co wskazuje, że jego życie rozpoczęło się długo przed narodzinami — w chwili poczęcia. Wyjawił też pod natchnieniem Bożym, że od tego momentu proces kształtowania się różnych części jego ciała przebiegał zgodnie z pewnym planem, szczegółowo ‛zapisanymi’ instrukcjami.

Warto również zauważyć, że Biblia nie sugeruje, iż wynikiem poczęcia jest jakaś tkanka. Przeciwnie, w Księdze Hioba 3:3 czytamy: „Poczęty został krzepki mężczyzna!”. Werset ten to kolejny dowód, że według Biblii dziecko jest odrębną osobą już od poczęcia. Właśnie wtedy zaczyna się ludzkie życie.

[Przypis]

 [Ilustracje na stronach 6, 7]

Pięciotygodniowy zarodek to nie jakaś tkanka — ma już zawiązki wszystkich głównych narządów

(wielkość naturalna)