Natalia jest gotowa do wyjścia, a tymczasem jej rodzice nie wierzą własnym oczom.

„Chyba nie masz zamiaru pójść tak ubrana?” — rzuca tata.

„A czemu nie?” — odpowiada zdziwiona Natalia. „Przecież tylko idę z dziewczynami do centrum handlowego”.

„Na pewno nie w tym stroju!” — wtrąca mama.

„Ale mamo”, mówi błagalnym tonem Natalia, „wszyscy tak chodzą... a poza tym ten ubiór coś wyraża!”

„I właśnie to, co wyraża, nam się nie podoba” — kategorycznie oznajmia ojciec. „Idź i się przebierz, moja panno. W przeciwnym razie nigdzie nie pójdziesz!”

KŁÓTNIE o ubranie to nic nowego. Gdy rodzice byli w twoim wieku, być może toczyli podobne boje ze swoimi rodzicami. I wtedy zapewne czuli się tak jak ty dzisiaj! Teraz jednak stoją po drugiej stronie barykady i raz po raz dochodzi między wami do starć na tym tle.

Ty mówisz: To jest wygodne.

Rodzice mówią: To jest niedbałe.

Ty: To jest szałowe!

Rodzice: To jest wyzywające.

Ty: To jest za pół darmo.

Rodzice: I nic dziwnego. Przecież nieźle poskąpili materiału!

Czy w tych potyczkach jest szansa na zawieszenie broni? Tak! Megan, mająca obecnie 23 lata, uważa, że jest to możliwe. „Wcale nie musicie walczyć” — mówi. „Możecie dojść do porozumienia”. W tej sprawie do porozumienia? Czy to znaczy, że masz się ubierać jak własna ciotka? Bez paniki! Porozumienie polega na tym, że i ty, i rodzice przedstawicie swój punkt widzenia i znajdziecie rozwiązania satysfakcjonujące dla obu stron. Jakie to przyniesie korzyści?

1. Będziesz świetnie wyglądać, nawet w oczach rówieśników.

2. Rodzice będą mniej skłonni krytykować twój styl ubierania się.

3. Widząc twoją dojrzałość pod tym względem, rodzice mogą ci dać więcej swobody w innych dziedzinach.

Przejdźmy do konkretów. Czy ostatnio na widok jakiegoś ubrania w sklepie lub w Internecie przemknęła ci myśl: „Muszę to mieć”? W takiej sytuacji najpierw...

Rozważ zasady biblijne

Biblia nie mówi o ubiorze zbyt wiele. Przeczytanie bezpośrednich wskazówek, których  udziela na ten temat, zajmie ci zaledwie parę minut! Ale w ciągu tych paru minut poznasz użyteczne, wartościowe rady. Na przykład:

▪ Biblia zaleca kobietom, żeby „ozdabiały się (...) ze skromnością i trzeźwością umysłu” (1 Tymoteusza 2:9, 10) *.

Czy na widok słowa „skromność” zrzedła ci mina? Może myślisz sobie: „To co? Mam chodzić w jakichś zgrzebnych ciuchach?”. Ależ skąd! Wzmianka o skromności w tym wersecie wskazuje, że swym wyglądem powinniśmy dowodzić szacunku dla samego siebie oraz dla uczuć innych ludzi (2 Koryntian 6:3). Kryteria te spełnia cała masa najróżniejszych ubrań. „Niekiedy wymaga to nieco inwencji, ale naprawdę możesz wyglądać modnie bez popadania w skrajności” — mówi 23-letnia Danielle.

▪ Inny werset biblijny zachęca, żeby skupiać się na „ukrytej osobie serca”, czyli „wewnętrznym pięknie”, jak to ujęto w Biblii Warszawsko-Praskiej (1 Piotra 3:4).

Wprawdzie nieskromny ubiór może na chwilę przyciągnąć uwagę otoczenia, ale to wewnętrzne piękno zjedna ci długotrwały szacunek i dorosłych, i rówieśników. Tak, tak, rówieśników też — również młodzi dostrzegają, jak bezsensowne jest fascynowanie się ekstrawagancją. Szesnastoletnia Brittany mówi: „Żałosny jest widok dziewczyn, które ubierają się tylko po, żeby zrobić wrażenie na chłopakach”. Z tą opinią zgadza się Kay. O swojej byłej koleżance opowiada: „Wszystkie jej ciuchy krzyczały: ‚Patrz na mnie’. Żeby przyciągać męskie spojrzenia, nosiła najbardziej efekciarskie rzeczy, jakie udało się jej znaleźć”.

 Wskazówka: Nie noś ubrań, które eksponują seksualność. Nie chcesz chyba sprawiać wrażenia osoby gotowej na wszystko albo egocentrycznej. Zmysłowy wygląd może sprowokować zaczepki albo coś jeszcze gorszego. Natomiast skromny strój podkreśli twój wdzięk i skieruje uwagę na twoje pozytywne cechy.

Uwzględniaj opinię rodziców

Czy przyszło ci kiedyś do głowy, żeby odważne ubranie spakować do plecaka i założyć je dopiero w szkole? To nie jest dobry pomysł. Jeżeli zdobywasz się wobec rodziców na otwartość i uczciwość — nawet gdy łatwo byłoby coś przed nimi ukryć — zyskujesz ich zaufanie. Również w sprawie ubioru warto uwzględniać ich opinię (Przysłów 15:22).

Być może wcale ci się to nie uśmiecha, bo uważasz, że rodzice chcą cię pozbawić twojego własnego stylu. To prawda, że mama i tata mogą mieć zupełnie inne spojrzenie na kwestie związane z modą. Ale niekiedy właśnie tego potrzebujesz. „Cenię sobie rady rodziców” — mówi 17-letnia Nataleine. „Nie chcę wyjść z domu ubrana jak półtora nieszczęścia ani wywoływać negatywnych komentarzy”.

Poza tym dopóki mieszkasz z rodzicami, są oni za ciebie odpowiedzialni (Kolosan 3:20). Kiedy zrozumiesz ich stanowisko — a oni twoje — możesz się zdziwić, jak często będziecie znajdować wspólny mianownik. Niewykluczone, że kłótnie o ciuchy przejdą do historii!

Wskazówka: Gdy przymierzasz jakąś rzecz, nie myśl tylko o tym, co na pierwszy rzut oka widzisz w lustrze. Na pozór skromne ubranie może wyglądać zupełnie inaczej, gdy usiądziesz albo się pochylisz. Jeżeli masz możliwość, zapytaj o zdanie rodzica albo dojrzałego przyjaciela.

Więcej artykułów z serii „Młodzi ludzie pytają” znajdziesz na stronie internetowej www.watchtower.org/ypp

[Przypis]

ZASTANÓW SIĘ

Czy marzy ci się jakieś ubranie? Zanim je kupisz, zadaj sobie następujące pytania:

▪ Co ono wyraża?

▪ Jakie odczucia może wzbudzić w innych?

▪ Czy rzeczywiście zależy mi na takiej reakcji i związanych z nią konsekwencjach?

 [Ramka i ilustracje na stronie 19]

Materiał ćwiczeniowy

Polecenie: Skopiuj tę stronę. Poproś rodziców o wypełnienie prawej kolumny, a ty wypełnij lewą. Potem wymieńcie się swoimi odpowiedziami i je omówcie. Czy są jakieś niespodzianki? Czego każde z was dowiedziało się o punkcie widzenia drugiej strony?

DLA CIEBIE

Pomyśl o jakimś konkretnym ubraniu, które przypadło ci do gustu.

▪ Dlaczego ci się podoba? Ponumeruj wymienione niżej powody, zaczynając od najważniejszego według ciebie.

․․․․ markowe

․․․․ seksowne

․․․․ popularne wśród rówieśników

․․․․ wygodne

․․․․ w przystępnej cenie

․․․․ inne

▪ Pierwsza reakcja rodziców:

□ „Nie ma mowy!”

□ „Muszę się zastanowić”

□ „Nie mam zastrzeżeń”

▪ Najczęstsze zastrzeżenia rodziców:

□ „Jest wyzywające”

□ „Jest niedbałe”

□ „Jest zbyt ekstrawaganckie”

□ „Źle świadczy o nas jako o rodzicach”

□ „Jest zbyt drogie”

□ Inne

CZY MOŻEMY DOJŚĆ DO POROZUMIENIA?

▪ Czy dostrzegam, pod jakimi względami rodzice mają rację?

․․․․․

▪ Czy dałoby się coś zrobić, żeby to ubranie przestało budzić zastrzeżenia?

․․․․․

DLA RODZICÓW

Pomyśl o jakimś konkretnym ubraniu, które przypadło do gustu twojemu nastoletniemu dziecku.

▪ Jak myślisz, dlaczego to ubranie się mu podoba? Ponumeruj wymienione niżej powody tak, jak twoim zdaniem zrobiłby to syn lub córka.

․․․․ markowe

․․․․ seksowne

․․․․ popularne wśród rówieśników

․․․․ wygodne

․․․․ w przystępnej cenie

․․․․ inne

▪ Moja pierwsza reakcja:

□ „Nie ma mowy!”

□ „Muszę się zastanowić”

□ „Nie mam zastrzeżeń”

▪ Moje najczęstsze zastrzeżenia:

□ „Jest wyzywające”

□ „Jest niedbałe”

□ „Jest zbyt ekstrawaganckie”

□ „Źle świadczy o nas jako o rodzicach”

□ „Jest zbyt drogie”

□ Inne

CZY MOŻEMY DOJŚĆ DO POROZUMIENIA?

▪ Czy moje obiekcje nie wynikają jedynie z tego, że ta rzecz nie jest w moim guście?

□ tak □ być może □ nie

▪ Czy dałoby się coś zrobić, żeby to ubranie przestało budzić zastrzeżenia?

․․․․․

DECYZJA

․․․․․

[Ramka i ilustracje na stronie 20]

CO MÓWIĄ TWOI RÓWIEŚNICY

„Nie ma nic złego w tym, że ktoś ubiera się modnie, pod warunkiem że ta moda nie wykracza poza zasady biblijne. Można kupić mnóstwo rzeczy, które prezentują się dobrze i nie budzą wątpliwości” (Derrick).

„Jako nastolatka dążyłam do niezależności. Nie chciałam, żeby ktoś mi mówił, jak mam się ubierać. Z czasem jednak zrozumiałam, że nie tędy droga do zdobycia szacunku — i w końcu zaczęłam brać pod uwagę zdanie rodziców i innych starszych osób” (Megan).

„Gdy widzę dziewczyny, które nie są ubrane porządnie, wyrabiam sobie o nich nie najlepsze zdanie. Natomiast gdy widzę kogoś ubranego skromnie, ale ładnie, myślę sobie: ‚Chciałabym, żeby inni podobnie mnie postrzegali’” (Nataleine).

[Ramka i ilustracja na stronie 21]

 A CO Z CHŁOPCAMI?

Zasady biblijne omówione w tym artykule odnoszą się również do chłopców. Bądź skromny. Niech inni dostrzegą „ukrytą osobę serca” — twoje prawdziwe wnętrze. Gdy wybierasz ubranie, zadaj sobie następujące pytania: „Co ono o mnie powie? Czy właśnie taką osobą naprawdę jestem?”. Pamiętaj, że ubiór to sposób wyrażania siebie. Upewnij się, czy to, co nosisz, wyraża uznawane przez ciebie wartości!

[Ramka na stronie 21]

DO RODZICÓW

Wyobraź sobie, że Natalia z historii opisanej na wstępie to twoja córka. Na widok jej skąpego ubrania od razu reagujesz: „Idź się przebrać, moja panno. W przeciwnym razie nigdzie nie pójdziesz!”. Córka prawdopodobnie cię posłucha. Przecież nie ma wielkiego wyboru. Co jednak zrobić, żeby zmieniła nie tylko ubranie, lecz także sposób myślenia?

▪ Po pierwsze, pamiętaj, że konsekwencje braku skromności muszą być dla twojego nastoletniego dziecka równie ważne jak dla ciebie, a może nawet ważniejsze. W głębi serca córka lub syn nie chce wyglądać głupio ani ściągać na siebie niestosownej uwagi. Cierpliwie tłumacz, że wyzywający styl nie robi dobrego wrażenia *. Zaproponuj coś w zamian.

▪ Po drugie, kieruj się rozsądkiem (Filipian 4:5). Zastanów się: „Czy ta rzecz budzi zastrzeżenia w świetle jakiejś zasady biblijnej, czy po prostu nie jest w moim guście?” (2 Koryntian 1:24). Jeżeli to kwestia gustu, czy nie mógłbyś zrobić ustępstwa?

▪ Po trzecie, nie poprzestań na powiedzeniu, co jest niestosowne. Pomóż córce lub synowi wybrać odpowiednie ubrania. Nie żałuj na to czasu i wysiłku.

[Przypis]