● Niektóre gatunki ważek potrafią szybować przez 30 sekund, prawie nie tracąc wysokości. W czym tkwi ich sekret? W aerodynamicznym kształcie skrzydła, które jednak wcale nie przypomina skrzydła samolotu.

Pomyśl: Cieniutkie skrzydło ważki jest pofałdowane, dzięki czemu się nie załamuje. Co ciekawe, jak odkryli naukowcy, zagięcia te podczas lotu ślizgowego ważki zwiększają siłę nośną. „Dzieje się tak dlatego, że powietrze wirujące w przestrzeniach między zagięciami tworzy strefy o bardzo małym współczynniku oporu, które wspomagają prąd powietrzny wytwarzający siłę nośną na powierzchni skrzydła” — czytamy w tygodniku New Scientist.

Po przeanalizowaniu budowy skrzydła ważki inżynier lotnictwa i kosmonautyki Abel Vargas i jego współpracownicy doszli do wniosku, że „skrzydła wzorowane na występujących w przyrodzie świetnie się nadają do malutkich latających robotów”. Takie samolociki, mające nieraz wielkość dłoni i wyposażone w kamery lub inne urządzenia, znajdują wielorakie zastosowanie — od zbierania informacji z miejsc dotkniętych klęskami żywiołowymi po monitorowanie poziomu zanieczyszczeń.

Co o tym sądzisz? Czy cieniutkie, pofałdowane skrzydło ważki powstało przez przypadek? A może zostało zaprojektowane?

[Ilustracja na stronie 25]

Wzorowany na ważce latający robot, o wadze 0,12 grama i szerokości 6 centymetrów, ma cieniutkie krzemowe skrzydła, które poruszają się po włączeniu zasilania

[Prawa własności]

© Philippe Psaila/​Photo Researchers, Inc.