W BIBLII tak powiedziano o naszym Stwórcy: „Bóg jest światłem i w jedności z nim nie ma żadnej ciemności” (1 Jana 1:5). Potwierdza się to zwłaszcza w sensie duchowym. Czy więc prawdziwy Bóg mógłby się posługiwać okultyzmem? A może w grę wchodzi raczej jakaś złowroga siła?

Najbardziej rozpowszechnione formy okultyzmu to wróżenie i spirytyzm. Obejmują one między innymi astrologię, numerologię, chiromancję, czary, rzekome komunikowanie się ze zmarłymi i rzucanie uroków. Praktyki te sięgają zamierzchłych czasów — większość z nich wywodzi się ze starożytnego Babilonu, którego ruiny znajdują się na terenie dzisiejszego Iraku (Izajasza 47:1, 12, 13). To właśnie stamtąd okultyzm rozprzestrzenił się po całym ówczesnym świecie i zakorzenił w wielu kulturach i cywilizacjach.

Rozważmy pewne biblijne wydarzenie, które rozegrało się w mieście Filippi na terenie starożytnej Macedonii. Nieduża grupa chrześcijańskich kaznodziejów — wśród nich apostoł Paweł i lekarz Łukasz — natknęła się tam na  dziewczynę posiadającą tajemną moc. Łukasz tak określił jej źródło: „Spotkała nas pewna służąca, która miała ducha — demona wróżbiarstwa. Przynosiła ona swoim panom znaczny zysk uprawianiem sztuki przepowiadania” (Dzieje 16:16-18).

A zatem swych umiejętności dziewczyna ta nie otrzymała od prawdziwego Boga, lecz od demona, złego ducha. Dlatego Paweł i jego towarzysze nie chcieli słuchać tego, co mówiła. Może tu jednak nasunąć się pytanie, kim są demony i skąd się wzięły. Odpowiedzi poszukajmy w Biblii.

Kim są demony?

Niezliczone wieki przed stworzeniem ludzi Jehowa powołał do istnienia w niebie mnóstwo inteligentnych stworzeń duchowych, „synów Bożych” (Hioba 38:4, 7). Obdarzył ich — podobnie jak ludzi — wolną wolą. Przez długi czas wszyscy oni pozostawali lojalni wobec Boga. Ale nagle coś zburzyło tę harmonię. Co się wydarzyło?

Gdy Bóg stworzył ludzi, pewien byt duchowy zaczął pożądać czegoś, co mu się nie należało — uwielbienia. Posługując się wężem, jak brzuchomówca kukiełką, ten zły anioł nakłonił pierwszą kobietę, Ewę, do nieposłuszeństwa wobec Stwórcy (Rodzaju 3:1-6). W Biblii tego buntownika określono mianem „pradawnego węża, zwanego Diabłem i Szatanem” (Objawienie 12:9). Jezus nazwał go „zabójcą”, który „nie stał mocno w prawdzie”. Powiedział też o nim, że „kiedy mówi kłamstwo, mówi zgodnie z własnym usposobieniem, gdyż jest kłamcą i ojcem kłamstwa” (Jana 8:44).

Bunt Szatana poparli później inni duchowi „synowie prawdziwego Boga” (Rodzaju 6:1, 2). Po stuleciach nazwano ich „aniołami, którzy zgrzeszyli” oraz ‛aniołami, którzy nie zachowali swego pierwotnego stanowiska, lecz opuścili swe właściwe miejsce mieszkania’, czyli wyznaczone miejsce w niebie (2 Piotra 2:4; Judy 6). Przylgnęło do nich również miano demonów (Jakuba 2:19). W czasach biblijnych ci zbuntowani aniołowie zdołali odciągnąć wielu Izraelitów od czystego wielbienia Boga i dziś tak samo są zdecydowani odwrócić od Niego jak najwięcej ludzi (Powtórzonego Prawa 32:16, 17). W tym celu Szatan wraz z demonami sprytnie wykorzystuje kłamstwa religijne (2 Koryntian 11:14, 15).

Jak przeciwstawić się demonom

Chociaż te niegodziwe duchy mają nadludzką moc, to wspierani przez Boga, możemy skutecznie im się przeciwstawiać (1 Piotra 5:9). Chcąc jednak otrzymać taką pomoc, musimy poznać wymagania Boże i dostosować do nich swoje życie. O współczesnych sobie chrześcijanach apostoł Paweł napisał: „Nie przestajemy modlić się za was i prosić, żebyście zostali napełnieni dokładnym poznaniem jego woli we wszelkiej mądrości i w duchowym pojmowaniu, tak byście chodzili w sposób godny Jehowy, aby mu się w pełni podobać” (Kolosan 1:9, 10).

Takie „dokładne poznanie” Boga zdobyło między innymi wielu mieszkańców Efezu, którzy wcześniej zajmowali się okultyzmem. Zwróćmy uwagę, jak podziałała na nich znajomość prawdy. W Biblii czytamy: „Niemało tych,  którzy uprawiali sztuki magiczne, poznosiło swe księgi i spaliło je wobec wszystkich”. Dodajmy, że księgi te „były warte pięćdziesiąt tysięcy sztuk srebra”, czyli mnóstwo pieniędzy! (Dzieje 19:17-19). Ten przykład odwagi zanotowano dla naszego pożytku (2 Tymoteusza 3:16).

Zasady gwarantujące ochronę

Ochronę przed demonami może nam zapewnić uwzględnienie jeszcze innych wskazówek biblijnych. Rozważmy kilka z nich.

„Nie każdej natchnionej wypowiedzi wierzcie, lecz sprawdzajcie natchnione wypowiedzi, czy pochodzą od Boga” (1 Jana 4:1). Niektóre informacje przekazywane przez astrologów, parapsychologów, media spirytystyczne i znachorów mogą być prawdziwe. Na przykład w Filippi dziewczyna opętana przez demona miała rację, mówiąc o Pawle i jego towarzyszach: „Ludzie ci są niewolnikami Boga Najwyższego, którzy wam ogłaszają drogę wybawienia” (Dzieje 16:17). Ale Paweł i jego współpracownicy nie zamierzali jej słuchać. Apostoł nakazał złemu duchowi, żeby z niej wyszedł. Informacje rzekomo pochodzące od Boga warto zatem porównywać z tym, co mówi Biblia (Dzieje 17:11).

„Podporządkujcie się Bogu, natomiast przeciwstawcie się Diabłu, a ucieknie od was” (Jakuba 4:7). Demony są wrogami Boga i człowieka. Nawet w najmniejszym stopniu nie interesuj się ich niecnymi postępkami. Podporządkuj się Bogu, przestrzegając Jego wypływających z miłości przykazań, które przecież nie są uciążliwe (1 Jana 5:3). Na przykład starożytnym Izraelitom Bóg powiedział: „Niech się nie znajdzie u ciebie nikt, (...) kto wróży, kto uprawia magię, ani nikt, kto wypatruje znaków wróżebnych, ani czarnoksiężnik, ani ten, kto zaklina drugich, ani nikt, kto zasięga rady u medium spirytystycznego, ani trudniący się przepowiadaniem wydarzeń, ani nikt, kto się wypytuje umarłego. Bo każdy, kto to czyni, jest obrzydliwością dla Jehowy” (Powtórzonego Prawa 18:10-12). Pogląd Boga na te rzeczy po dziś dzień się nie zmienił (Galatów 5:19, 20).

„Przeciw Jakubowi [ludowi Jehowy] nie ma złowieszczego zaklęcia” (Liczb 23:23). Kto pragnie cieszyć się uznaniem Bożym, nie powinien bać się demonów. Te zdeprawowane duchy same drżą ze strachu przed Bogiem, świadome Jego potężnej mocy, której w końcu użyje do ich unicestwienia (Jakuba 2:19). Bóg ukaże „swą siłę dla dobra tych, których serce jest wobec niego niepodzielne”, oraz „nigdy nie pozwoli, by prawy się zachwiał” (2 Kronik 16:9; Psalm 55:22).

„Żyjący są świadomi tego, że umrą, lecz umarli nie są świadomi niczego” (Kaznodziei 9:5). Słowo Boże uczy, że umarli są po prostu martwi. Nie należy się ich bać, bo nie mogą nikomu szkodzić (Izajasza 26:14). Aby wprowadzić ludzi w błąd, demony podszywają się pod zmarłych. Może to wyjaśniać, dlaczego rzekomy duch sympatycznej niegdyś osoby czasem jej krewnym wydaje się od niej inny.

„Nie możecie spożywać ze ‚stołu Jehowy’ i stołu demonów” (1 Koryntian 10:21, 22). Kto szczerze kocha Jehowę, będzie się trzymał z dala od książek, filmów czy gier komputerowych zawierających elementy okultyzmu lub propagujących praktyki i wierzenia okultystyczne *. „Nie postawię przed swymi oczami niczego, co nic niewarte” — czytamy w Psalmie 101:3. Na dodatek rozrywka przesycona okultyzmem często gloryfikuje przemoc i niemoralność — to, z czym ludzie miłujący Jehowę nie chcą mieć nic wspólnego (Psalm 97:10).

Demony od początku starają się ukrywać przed ludźmi swoją prawdziwą naturę. Jednak niezupełnie im się to udało. Na kartach Biblii Jehowa Bóg obnażył ich prawdziwą tożsamość — wyjawił, że są złośliwymi kłamcami i wrogami ludzkości. Jakiż to kontrast z naszym Stwórcą! Z następnego artykułu dowiemy się, że On nas kocha, zawsze mówi nam prawdę i chce, byśmy wiedli szczęśliwe, wiecznotrwałe życie (Jana 3:16; 17:17).

[Przypis]