● Kiedy na początku XVI wieku hiszpańscy konkwistadorzy przybyli do Meksyku, zasmakowali w miejscowym napoju o nazwie pulque, wytwarzanym ze sfermentowanego soku agawy. Podobnie jak piwo jest to napój o niskiej zawartości alkoholu. Ze względu na obecne w nim białka pochodzenia roślinnego, węglowodany, witaminy i minerały w wielu rejonach Meksyku wykorzystuje się go jako suplement diety.

Hiszpanie, przyzwyczajeni do zakrapianych posiłków, zaczęli destylować wspomniany sok z agawy. W rezultacie otrzymali mocniejszy napój — mezcal, który stał się przodkiem dzisiejszej tequili. Obecnie w kilkudziesięciu meksykańskich destylarniach wytwarza się prawie 190 milionów litrów tequili rocznie, z czego 40 procent przeznacza się na eksport.

Trunek ten produkowany jest z agawy niebieskiej, sukulenta z rodziny amarylkowatych. Z plantacji tej rośliny słyną suche, górzyste rejony środkowo-zachodniego Meksyku, głównie w stanie Jalisco niedaleko miasta Tequila, od którego wzięła się nazwa tej wódki *. Agawa dojrzewa nawet 12 lat i w tym okresie pobiera z gleby wiele składników mineralnych. Podczas zbiorów odcina się jej kolczaste liście, pozostawiając podobny do ananasa rdzeń (piña). Przeciętnie waży on 50 kilogramów i zawiera dużo soku. Do wyprodukowania litra tequili potrzeba około 7 kilogramów tego surowca.

Wielu Meksykanów gustuje w czystej tequili serwowanej z plasterkiem limonki i solą. Obcokrajowcy lepiej znają margaritę — koktajl z tequili, soku z limonki i likieru pomarańczowego, podawany z pokruszonym lodem w kieliszku o krawędzi obtoczonej w soli *. Tequila, dostępna na rynkach około 90 krajów, słusznie bywa nazywana ambasadorem Meksyku na świecie.

[Przypisy]