● Wiele stworzeń żyjących w morzu ma zdolność bioluminescencji, czyli potrafi emitować światło. Z umiejętności tej w niezwykły sposób korzysta morski ślimak z gatunku Hinea brasiliana. Gdy zagraża mu krab, ślimak chowa się w muszli i zaczyna świecić — powstające błyski odstraszają napastnika. Ale w jaki sposób światło przenika przez ślimaczą skorupę?

Pomyśl: Skorupa ślimaka nie zatrzymuje światła, lecz je rozprasza. Dimitri Deheyn i Nerida Wilson, naukowcy z instytutu oceanograficznego w San Diego (USA), odkryli, że światło wytwarzane przez ślimaka przenika całą muszlę oraz że muszla rozprasza je dziesięć razy skuteczniej niż jakikolwiek dostępny na rynku dyfuzor o tej samej grubości (0,5 milimetra). Zarazem muszla ślimaka przepuszcza światło osiem razy efektywniej niż dyfuzory wyprodukowane przez człowieka. Tej niezwykłej zdolności rozpraszania ani przepuszczania światła nie mają skorupy blisko spokrewnionych ślimaków morskich, które są pozbawione zdolności bioluminescencyjnych. Co ciekawe, światło to ma taką barwę, że w wodzie morskiej rozchodzi się najdalej.

Zdaniem dra Deheyna dzięki poznaniu sekretu tego morskiego ślimaka „być może uda się stworzyć materiały budowlane o lepszych właściwościach optycznych”. Na takich badaniach może też zyskać biofotonika — dziedzina nauki zajmująca się wykorzystywaniem światła do celów diagnostycznych i terapeutycznych. A w erze diod elektroluminescencyjnych (LED) skonstruowanie dyfuzorów skuteczniej wzmacniających światło ze słabych źródeł niewątpliwie przyczyni się do oszczędzania energii.

Co o tym sądzisz? Czy skorupa tego morskiego ślimaka powstała w wyniku ewolucji? Czy raczej została zaprojektowana?

[Ilustracja na stronie 18]

Powiększone zdjęcie muszli w normalnym świetle

[Ilustracja na stronie 18]

Powiększone zdjęcie muszli świecącej rozproszonym światłem

[Prawa własności do ilustracji, strona 18]

Po lewej: www.robastra.com; w środku i po prawej: dzięki uprzejmości dra D. Deheyna, Scripps Institution of Oceanography, UC San Diego