WIELU ludzi regularnie uczęszcza do jakichś budowli religijnych, żeby się tam pomodlić. Niektórzy odbywają dalekie pielgrzymki do różnych sanktuariów. Czy twoim zdaniem modlić się należy tylko w kościele, kaplicy lub innym budynku sakralnym, czy też można to robić w dowolnym miejscu i czasie? Czego uczy Biblia?

Na początku dziejów ludzkości nie istniały żadne budynki o przeznaczeniu religijnym. Domem naszych prarodziców był piękny ogród (Rodzaju 2:8). Przebywając w nim, mogli porozumiewać się ze swoim Stwórcą, Jehową Bogiem. Później, gdy rodzina ludzka się powiększyła, prawi ludzie, którzy tak jak Noe ‛chodzili z prawdziwym Bogiem’, w dalszym ciągu obywali się bez budowli sakralnych (Rodzaju 6:9). Miłowali Jehowę i zaskarbiali sobie Jego uznanie, korzystając z daru modlitwy.

Bóg nie mieszka w budowlach wzniesionych przez człowieka

Dawni słudzy Boży wiedzieli, że Stwórca ziemi i bezkresnego wszechświata nie mieszka w budowlach wzniesionych ręką człowieka. Mądry król Salomon zapytał: „Czy Bóg naprawdę zamieszka z ludźmi na ziemi?”, po czym odpowiedział, że Boga nawet ‛niebo, wręcz niebo niebios, nie może pomieścić’ (2 Kronik 6:18). Owszem, starożytni Izraelici mieli przybytek, a później świątynię, gdzie zgodnie z Prawem Bożym zbierali się na obchody dorocznych świąt religijnych (Wyjścia 23:14-17). Ale mogli też modlić się do Boga w dowolnej chwili — gdy paśli zwierzęta, pracowali w polu, spędzali czas z rodziną lub przebywali w samotności (Psalm 65:2; Mateusza 6:6).

My również możemy zwracać się do Boga zawsze i wszędzie. Nasz Wzorodawca, Jezus Chrystus, często modlił się w miejscach cichych i ustronnych (Marka 1:35). Pewnego razu „odszedł na górę, by się modlić, i spędził całą noc na modlitwie do Boga” (Łukasza 6:12).

Jako Żyd, Jezus obchodził święta w jerozolimskiej świątyni (Jana 2:13, 14). Zapowiedział jednak, że w przyszłości przestanie ona być ośrodkiem wielbienia Boga. Rozmawiając z Samarytanką w pobliżu góry, gdzie niegdyś stała świątynia samarytańska, Jezus rzekł: „Nadchodzi godzina, gdy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie czcić Ojca”. Dodał też, że prawdziwi czciciele „będą czcić Ojca duchem i prawdą” (Jana 4:21, 23).

Jezus skierował więc uwagę nie na murowane budowle, lecz na prawdziwe wielbienie Boga, wynikające ze szczerego serca. Ale czy to znaczy, że naśladowcy Jezusa, nazwani później chrześcijanami, nie mieli już czcić Boga w gronie współwyznawców? (Dzieje 11:26). Mieli, i były ku temu ważne powody.

Lud Boży to duchowa rodzina

Prawdziwi słudzy Boga tworzą duchową rodzinę (Łukasza 8:21). W dobrej rodzinie wiele rzeczy robi się wspólnie — na przykład jada posiłki — co wzmacnia wzajemne więzi.  To samo można powiedzieć o rodzinie w sensie duchowym. Chrześcijanie spotykają się na zebraniach, które niczym uczty odżywiają ich pod względem duchowym oraz zbliżają do siebie. Apostoł Paweł napisał: „Zważajmy jedni na drugich, żeby się pobudzać do miłości i do szlachetnych uczynków, nie opuszczając naszych wspólnych zebrań, jak to niektórzy mają w zwyczaju, ale zachęcając się nawzajem” (Hebrajczyków 10:24, 25).

Czciciele prawdziwego Boga rozumieją zatem, że zbór odgrywa ważną rolę w ich rozwoju duchowym. Pozwala im wypielęgnować pewne przymioty — takie jak miłość, gotowość do przebaczania, życzliwość, łagodność i pokojowe usposobienie — w większym stopniu, niż gdyby robili to samodzielnie (2 Koryntian 2:7; Galatów 5:19-23).

A gdzie pierwsi chrześcijanie spotykali się, by razem wielbić Boga? Często w domach prywatnych (Rzymian 16:5; Kolosan 4:15). Na przykład apostoł Paweł napisał list do pewnego współwyznawcy, jak również ‛do zboru, który jest w jego domu’ (Filemona 1, 2) *.

Podobnie i dziś słudzy Boży nie potrzebują okazałych budowli. Świadkowie Jehowy mają skromne, funkcjonalne obiekty mogące pomieścić wszystkich obecnych. Budynki te nazywają Salami Królestwa. Całkiem możliwe, że jedna z nich znajduje się w pobliżu twojego miejsca zamieszkania. W Salach Królestwa odbywają się zebrania, których program obejmuje pieśni, modlitwy i rozważania biblijne.

Świadkowie Jehowy bardzo sobie cenią chwile spędzone na modlitwie do Boga. Dlatego zwracają się do Niego codziennie, zarówno indywidualnie, jak i w gronie rodzinnym. List Jakuba 4:8 zachęca: „Zbliżcie się do Boga, a on zbliży się do was”.

[Przypis]

CZY SIĘ NAD TYM ZASTANAWIAŁEŚ?

● Czy Bóg mieszka w budynkach wzniesionych przez ludzi? (2 Kronik 6:18)

● Gdzie Jezus modlił się przez całą noc? (Łukasza 6:12)

● Dlaczego prawdziwi chrześcijanie wspólnie wielbią Boga? (Hebrajczyków 10:24, 25)

[Napis na stronie 15]

Czy zanoszenie modlitw w określonym miejscu zwiększa szanse na ich wysłuchanie?