● Ciało meduzy składa się co najmniej w 95 procentach z wody. Meduzy mogą mieć od kilku milimetrów do 2 metrów średnicy. Wiele gatunków porusza się dzięki rytmicznym skurczom i rozkurczom dzwonowatych ciał. Ruch ten przypomina otwieranie i zamykanie parasolki.

Pomyśl: Naukowcy zajmujący się dynamiką płynów odkryli, że pewien gatunek meduz, które skądinąd nie należą do najszybszych pływaków, ma niezwykły sposób przemieszczania się. Z każdym skurczem ciała zwierzęcia tworzy się wir pierścieniowy, kształtem przypominający obwarzanek lub krąg dymu. Meduza odpycha go od siebie, przez co powstaje siła, która odrzuca zwierzę w przeciwnym kierunku — odbywa się to na podobnej zasadzie jak w odrzutowcu, z tym że pulsacyjnie. W czasopiśmie New Scientist czytamy: „Wszystko wydaje się proste, ale proces tworzenia wirów jest bardzo trudny do opisania językiem matematycznym”.

Specjaliści badają mechanizm napędowy meduz, by udoskonalić pojazdy podwodne. Skonstruowano już nawet łódź podwodną długości 1,2 metra generującą zawirowania podobne do wytwarzanych przez wspomniane meduzy. Zużywa ona o 30 procent mniej energii niż jej konwencjonalny odpowiednik o napędzie śrubowym. Inne możliwe zastosowanie ma związek z ludzkim sercem. Ponieważ przepływ krwi w pewnym jego obszarze powoduje powstawanie wirów pierścieniowych, dostrzeżenie nieprawidłowości w ich tworzeniu może być wczesnym sygnałem choroby serca.

Co o tym sądzisz? Czy mechanizm napędowy meduzy jest wynikiem ewolucji? Czy raczej został zaprojektowany?

[Ilustracja na stronie 13]

Meduza porusza się, tworząc wiry pierścieniowe, które następnie odpycha

[Prawa własności do ilustracji, strona 13]

Zdjęcie: © JUNIORS BILDARCHIV/​age fotostock; rysunek: dzięki uprzejmości Seana Colina