LOT szybowcowy pozwala ptakom utrzymywać się w powietrzu przy minimalnym wysiłku. Świetnie ilustruje to przykład albatrosa wędrownego. Ten mniej więcej 8,5-kilogramowy ptak, mający skrzydła o rozpiętości około 3,5 metra, potrafi naprawdę niewielkim nakładem sił pokonać tysiące kilometrów. Sekret tkwi w jego budowie i technice lotu.

Pomyśl: Na czas szybowania albatros za pomocą specjalnych więzadeł blokuje szeroko rozpostarte skrzydła, pozwalając odpocząć mięśniom. W trakcie wielogodzinnego lotu przydaje mu się jeszcze jedna niezwykła umiejętność — potrafi on po mistrzowsku wykorzystywać wiatry morskie.

Nad wodą albatros ciągle kreśli łuki: wznosi się, zawraca i obniża wysokość. W ten sposób rozwija prędkość wystarczającą do pokonania oporu powietrza. Naukowcy dopiero niedawno poznali tajemnicę tych manewrów. Używając zaawansowanych technicznie przyrządów i programów komputerowych, dowiedzieli się, że albatros uzyskuje niezbędną energię, gdy po osiągnięciu wierzchołka łuku kreślonego pod wiatr, wykonuje zwrot i zaczyna lecieć z wiatrem. Jak wyjaśniają naukowcy, to uzyskiwanie energii następuje „w sposób płynny i ciągły”. W rezultacie ptak może szybować przez wiele godzin, w ogóle nie poruszając skrzydłami!

Odkrycie to może pomóc w zaprojektowaniu bardziej energooszczędnych statków powietrznych, być może nawet bezsilnikowych.

Co o tym sądzisz? Czy swoją charakterystyczną budowę i umiejętności szybowania albatros zawdzięcza ewolucji? A może to wszystko zostało zaprojektowane?