Kiedy dobrzy ludzie cierpią, uważamy, że to niesprawiedliwe. Może się wtedy wydawać, że nie ma sensu być dobrym człowiekiem.

Niektórzy uważają, że życie jest nieprzerwanym cyklem śmierci i ponownych narodzin. Twierdzą, że ci, którzy postępowali dobrze, rodzą się ponownie do lepszego życia, a ci, którzy postępowali źle, do życia pełnego cierpień. Zgodnie z tym poglądem nawet dobry człowiek może cierpieć, jeśli w poprzednim życiu robił coś złego. Pomyśl jednak:

• Jaki sens miałyby takie cierpienia, skoro ktoś nawet nie pamięta, co robił w poprzednim życiu?

• Po co dbać o zdrowie i bezpieczeństwo, jeśli nasze życie w dużej mierze zależy od tego, co robiliśmy w poprzednim wcieleniu?

  DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ

  Zobacz film Dlaczego Bóg dopuszcza cierpienia?, dostępny w serwisie internetowym jw.org.

Cierpienia to nie kara od Boga.

Wręcz przeciwnie, wiele z nich spotyka nas przypadkiem — znajdujemy się w niewłaściwym miejscu o niewłaściwej porze.

„Nie zawsze szybcy zwyciężają w wyścigu, a mocarze — w bitwie. Nie zawsze mądrzy mają co jeść, nie zawsze inteligentni zdobywają bogactwo i nie zawsze posiadający wiedzę odnoszą sukces. Bo ich wszystkich dosięga czas i przypadek” (KAZNODZIEI 9:11).

Do cierpień przyczynia się nasz grzeszny stan.

Ludzie często używają słowa „grzech” w odniesieniu do złego czynu, który ktoś popełnił. Jednak Biblia określa tym słowem także stan, jaki odziedziczyli wszyscy ludzie — i dobrzy, i źli.

„Urodziłem się obciążony winą, jestem grzeszny, odkąd poczęła mnie matka” (PSALM 51:5, przypis).

Grzech, jaki ludzie odziedziczyli, ma na nich rujnujący wpływ.

Grzech nie tylko spowodował zerwanie naszej więzi ze Stwórcą, ale też popsuł nasze stosunki z pozostałymi stworzeniami Bożymi. Sprowadziło to mnóstwo cierpień zarówno na jednostki, jak i na całą ludzkość.

„Gdy chcę czynić to, co słuszne, odzywa się we mnie skłonność do zła” (RZYMIAN 7:21).

„Całe stworzenie wzdycha i zaznaje bólu” (RZYMIAN 8:22).