PRZEZ długi czas uważano, że rybitwy popielate, migrując z Arktyki na Antarktydę i z powrotem, pokonywały dystans jakichś 35 000 kilometrów. Jednak z nowych badań wynika, że ich podróż jest znacznie dłuższa.

Pewnej liczbie tych ptaków przyczepiono miniaturowe urządzenia nazywane geolokatorami, które ważą mniej więcej tyle, co spinacz do papieru. Dzięki temu odkryto, że podróż w obie strony wymagała od niektórych rybitw pokonania łącznie około 90 000 kilometrów. Jest to najdłuższa znana nam migracja. Jeden z ptaków przeleciał prawie 96 000 kilometrów! Dlaczego jednak nowe badania różnią się od wcześniejszych?

Niezależnie od miejsca, z którego rybitwy rozpoczynały podróż, nie leciały w linii prostej. Jak pokazano na ilustracji, trasa ich przelotu nad Atlantykiem zwykle przypomina literę „S”. Dlaczego? Ptaki po prostu lecą zgodnie z dominującym kierunkiem wiatru.

W trakcie swojego mniej więcej 30-letniego życia rybitwa może przebyć ponad 2 400 000 kilometrów. To tak, jakby trzy lub cztery razy odbyła podróż w obie strony na Księżyc. Jeden z naukowców tak wypowiedział się na ten temat: „To się zwyczajnie nie mieści w głowie, że ważący niewiele ponad 100 gramów ptak osiąga taki wynik!”. Ponadto, jak stwierdzono w książce Życie na ziemi: Historia naturalna, rybitwa widzi „co roku więcej dziennego światła niż jakikolwiek inny żywy organizm” (D. Attenborough, tłum. E. Pankiewicz).