1. Jaką rolę w czasach biblijnych odgrywał chleb?

 CHLEB stanowił w czasach biblijnych podstawowe pożywienie (Rodz. 14:18; Łuk. 4:4). Był on tak powszechny, że w Biblii słowo „chleb” czasami jest używane jako synonim posiłku (Mat. 6:11; zobacz komentarz do Dziejów 20:7 w Biblii do studium). Chleb odegrał też ważną rolę w dwóch znanych cudach Jezusa (Mat. 16:9, 10). Jeden z tych cudów opisano w 6 rozdziale Ewangelii według Jana. Przeanalizujemy teraz tę relację i zobaczymy, czego możemy się z niej nauczyć.

2. W jakich okolicznościach tysiące ludzi potrzebowało jedzenia?

² Kiedy apostołowie wrócili z kampanii głoszenia, popłynęli z Jezusem łodzią na drugą stronę Jeziora Galilejskiego, żeby trochę odpocząć (Marka 6:7, 30-32; Łuk. 9:10). Znaleźli ustronne miejsce w pobliżu Betsaidy. Ale szybko zebrały się tam tysiące ludzi. Jezus ich nie zignorował. Życzliwie poświęcił czas, żeby uczyć ich o Królestwie i uzdrowić chorych. Zaczęło się robić późno, więc uczniowie zastanawiali się, skąd ci wszyscy ludzie wezmą coś do jedzenia. Niektórzy zapewne mieli ze sobą skromny prowiant, ale większość musiałaby pójść do okolicznych wiosek, żeby coś kupić (Mat. 14:15; Jana 6:4, 5). Co zrobi Jezus?

DOSTARCZENIE CHLEBA ZA SPRAWĄ CUDU

3. Co Jezus powiedział apostołom na temat nakarmienia tłumu? (Zobacz też ilustrację).

³ Jezus powiedział do apostołów: „Nie muszą odchodzić. Wy im dajcie coś do jedzenia” (Mat. 14:16). Wydawało się to niemożliwe, bo w tłumie było około 5000 mężczyzn, a dodając kobiety i dzieci, mógł on liczyć  jakieś 15 000 osób (Mat. 14:21). Andrzej powiedział: „Jest tu chłopczyk, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie małe ryby. Ale co to jest na tyle ludzi?” (Jana 6:9). Chleby jęczmienne były czymś powszechnym, a małe rybki zwykle jadano suszone i solone. Tak czy inaczej, to, co miał ten chłopiec, nie mogło zaspokoić potrzeb tylu ludzi.

4. Czego się uczymy z Jana 6:11-13? (Zobacz też ilustracje).

⁴ Jezus chciał okazać ludziom gościnność. Polecił im ułożyć się w grupach na trawie (Marka 6:39, 40; odczytaj Jana 6:11-13). Następnie podziękował Ojcu za chleb i ryby. Było to bardzo stosowne, bo przecież wszelkie pożywienie pochodzi od Boga. Jak możemy brać przykład z Jezusa? Modląc się przed posiłkami — bez względu na to, czy jesteśmy sami, czy w otoczeniu innych. Później Jezus polecił rozdzielić żywność, a ludzie jedli i się nasycili. Zostało nawet sporo kawałków i Jezus nie chciał, żeby się zmarnowały. Polecił więc je zebrać, być może po to, by wykorzystać je później. W ten sposób dał nam piękny przykład mądrego korzystania z tego, co mamy. Jeśli masz dzieci, moglibyście wspólnie przeanalizować tę relację i omówić, czego się z niej uczymy o modlitwie, gościnności i szczodrości.

5. Jak ludzie zareagowali na cuda Jezusa i co on wtedy zrobił?

⁵ Ludzie byli pod wielkim wrażeniem sposobu nauczania i cudów Jezusa. Ponieważ wiedzieli, że Mojżesz zapowiadał pojawienie się wielkiego proroka, mogli  się zastanawiać: „Czy jest nim właśnie Jezus?” (Powt. Pr. 18:15-18). Jeśli tak, to z pewnością byłby wspaniałym władcą, może nawet zdolnym do zapewnienia żywności całemu narodowi. Dlatego tłum chciał „go pochwycić i obwołać królem” (Jana 6:14, 15). Gdyby Jezus na to pozwolił, zaangażowałby się w sprawy polityczne. Ale on tego nie zrobił. Jak czytamy w Biblii, „oddalił się stamtąd i (...) wszedł na górę”. Mimo nacisków nie chciał mieć udziału w polityce. To dla nas ważna lekcja!

6. Jak możemy brać wzór z Jezusa? (Zobacz też ilustrację).

⁶ Oczywiście inni nie będą od nas oczekiwać cudownego rozmnożenia chleba czy uzdrowienia chorych. Nie będą też chcieli obwołać nas królem czy głową państwa. Mogą jednak naciskać, żebyśmy głosowali w wyborach albo udzielali poparcia komuś, kto ich zdaniem może poprawić sytuację. Ale Jezus dał jasny wzór. Nie chciał angażować się w politykę, a nawet powiedział: „Moje Królestwo nie jest częścią tego świata” (Jana 18:36; 17:14). Obecnie chrześcijanie naśladują jego sposób myślenia i postępowania. Popieramy jedynie Królestwo Boże. To o nim głosimy i modlimy się o jego przyjście (Mat. 6:10). Jednak z relacji o cudownym rozmnożeniu chleba możemy nauczyć się jeszcze więcej.

 „ZNACZENIE TEGO, CO JEZUS ZROBIŁ Z CHLEBAMI”

7. Czego dokonał Jezus i jak apostołowie na to zareagowali? (Jana 6:16-20).

⁷ Po nakarmieniu tłumu Jezus polecił apostołom wrócić łodzią do Kafarnaum, a sam udał się na górę, dzięki czemu uniknął obwołania go królem (odczytaj Jana 6:16-20). W tym czasie na jeziorze rozpętała się gwałtowna burza, sprowadzając silny wiatr i wielkie fale. Nagle apostołowie zobaczyli, że po wodzie idzie do nich Jezus. Zachęcił Piotra, żeby do niego dołączył (Mat. 14:22-31). Kiedy Jezus i Piotr weszli do łodzi, wiatr ustał. Uczniowie byli pod takim wrażeniem, że powiedzieli: „Rzeczywiście jesteś Synem Bożym” (Mat. 14:33) a. Mimo to nie dostrzegali związku między tym cudem a wcześniejszymi wydarzeniami. Marek w swoim sprawozdaniu dodał pewien szczegół: „[Apostołowie] wpadli w zdumienie, bo nie rozumieli znaczenia tego, co Jezus zrobił z chlebami, lecz ich serca dalej miały przytępioną zdolność pojmowania” (Marka 6:50-52). Nie pojmowali, jak wielką mocą dokonywania cudów Jehowa obdarzył Jezusa. Wkrótce potem Jezus ponownie rozmnożył chleb i udzielił przy tym kolejnej ważnej lekcji.

8, 9. Dlaczego tłum szukał Jezusa? (Jana 6:26, 27).

⁸ Ludzie, których Jezus nakarmił, byli skupieni tylko na zaspokajaniu swoich fizycznych potrzeb i pragnień. Skąd o tym wiemy? Następnego dnia zauważyli, że Jezus i apostołowie przenieśli się w inne miejsce. Dlatego wsiedli do łodzi, które przypłynęły z Tyberiady, i udali się do Kafarnaum, żeby znaleźć Jezusa (Jana 6:22-24). Czy chcieli dowiedzieć się czegoś więcej na temat Królestwa? Nie. Myśleli głównie o jedzeniu. Dlaczego możemy tak powiedzieć?

⁹ Zobaczmy, co się stało, gdy ludzie w końcu znaleźli Jezusa. Otwarcie powiedział im on, że przede wszystkim chcą zaspokoić swoje bieżące potrzeby fizyczne. Co prawda ‛najedli się chleba do syta’, ale był to zwykły „pokarm, który się psuje”. Jezus zachęcił ich, żeby pracowali „na pokarm, który jest trwały i zapewnia życie wieczne” (odczytaj Jana 6:26, 27). Myśl o pokarmie, który zapewnia życie wieczne, musiała być zaskakująca! Jakiego rodzaju pokarm mógłby to umożliwić? I jak słuchacze Jezusa mogli go otrzymać?

10. Co ludzie musieli zrobić, żeby zyskać życie wieczne?

¹⁰ Żydzi chcieli wiedzieć, co muszą zrobić, żeby otrzymać taki pokarm. Być może myśleli, że wystarczy spełnianie wymagań Prawa Mojżeszowego. Jednak Jezus powiedział im: „Żeby się podobać Bogu, musicie wierzyć w tego, którego On posłał” (Jana 6:28, 29). Do uzyskania życia wiecznego niezbędne jest okazywanie wiary w Bożego przedstawiciela. Tak naprawdę Jezus mówił o tym już wcześniej (Jana 3:16-18, 36). A z czasem miał powiedzieć więcej o wymaganiach, które trzeba w tym celu spełnić (Jana 17:3).

11. Jak Żydzi pokazali, że cały czas są skupieni na swoich potrzebach fizycznych? (Psalm 78:24, 25).

¹¹ Żydzi nie zaakceptowali tego, co powiedział im Jezus. Zapytali: „Jaki cud  nam pokażesz, żebyśmy ci uwierzyli?” (Jana 6:30). Wspomnieli, że w czasach Mojżesza ich przodkowie otrzymali mannę, która tak jak chleb była codziennym pożywieniem (Nehem. 9:15; Jana 6:31; odczytaj Psalm 78:24, 25). Ewidentnie cały czas myśleli o zaspokojeniu głodu. A kiedy Jezus powiedział o „prawdziwym chlebie z nieba”, który w przeciwieństwie do manny mógł im zapewnić życie wieczne, nawet nie zapytali, co ma na myśli (Jana 6:32). Byli tak skupieni na swoich potrzebach fizycznych, że nie zwrócili uwagi na duchowe prawdy, które chciał im przekazać Jezus. Czego się uczymy z tej relacji?

NA CZYM POWINNIŚMY SIĘ SKUPIAĆ

12. Jak Jezus podkreślił, co jest najważniejsze?

¹² Z relacji zapisanej w 6 rozdziale Ewangelii według Jana płynie ważny wniosek: Przede wszystkim powinniśmy się skupiać na zaspokajaniu swoich potrzeb duchowych. Jezus podkreślił to także wtedy, gdy odrzucił pokusy Szatana (Mat. 4:3, 4). Również w Kazaniu na Górze uczył, jak ważna jest świadomość swoich potrzeb duchowych (Mat. 5:3). Warto zadać sobie pytanie: „Czy swoim stylem życia pokazuję, że potrzeby duchowe są dla mnie ważniejsze niż pragnienia fizyczne?”.

13. (a) Dlaczego nie ma nic złego w czerpaniu satysfakcji z zaspokajania potrzeb fizycznych? (b) Jakie ostrzeżenie powinniśmy wziąć sobie do serca? (1 Koryntian 10:6, 7, 11).

¹³ Nie ma nic złego w tym, by prosić Boga o rzeczy, których potrzebujemy, ani by czerpać satysfakcję z zaspokajania potrzeb fizycznych (Łuk. 11:3). Ciężka praca, dzięki której możemy „jeść i pić”, przynosi nam radość i „pochodzi z ręki prawdziwego Boga” (Kazn. 2:24; 8:15; Jak. 1:17). Jednak rzeczy materialne muszą zajmować w naszym życiu właściwe miejsce. Zwrócił na to uwagę apostoł Paweł. Nawiązał do złego przykładu Izraelitów, między innymi do tego, czego się dopuścili w pobliżu góry Synaj. Ostrzegł chrześcijan, żeby „nie pragnęli tego, co złe, tak jak oni pragnęli” (odczytaj 1 Koryntian 10:6, 7, 11). Na pustkowiu Jehowa w cudowny sposób zapewniał Izraelitom pożywienie. Jednak ich chciwość sprawiła, że stało się ono dla nich „tym, co złe” (Liczb 11:4-6, 31-34). Podobnie pod górą Synaj, gdy zaczęli oddawać cześć złotemu cielcowi, pokazali, że jedzenie, picie i dobra zabawa są dla nich ważniejsze niż posłuszeństwo wobec Jehowy (Wyjścia 32:4-6). Ich przykład miał stanowić ostrzeżenie dla chrześcijan żyjących przed końcem żydowskiego systemu rzeczy, do którego doszło w 70 roku n.e. My żyjemy tuż przed końcem obecnego systemu rzeczy, dlatego również powinniśmy wziąć sobie radę Pawła do serca.

14. Czego możemy się spodziewać w nowym świecie, jeśli chodzi o jedzenie?

¹⁴ Kiedy Jezus uczył modlić się o „chleb, którego potrzebujemy na ten dzień”, uczył też modlić się o to, by wola Boża działa się „jak w niebie, tak i na ziemi” (Mat. 6:9-11). Jak wyobrażasz sobie świat, gdy ta prośba się spełni? Biblia wskazuje, że zgodnie z wolą Bożą na ziemi ma być mnóstwo dobrego jedzenia. Jak wynika z Księgi Izajasza 25:6-8, pod panowaniem Królestwa Bożego będziemy się cieszyć obfitością wybornych potraw. A Psalm 72:16 zapowiada:  „Ziemia będzie obficie rodzić zboże, będzie go mnóstwo nawet na szczytach gór”. Czy już nie możesz się doczekać, żeby z tego zboża upiec swój ulubiony chleb albo wypróbować jakiś nowy przepis? Będziesz mógł też korzystać z owocu winnicy, którą sam zasadziłeś (Izaj. 65:21, 22). Takimi rzeczami będzie się cieszył każdy człowiek na ziemi!

15. Jaki program edukacyjny będzie prowadzony po zmartwychwstaniu? (Jana 6:35).

¹⁵ Odczytaj Jana 6:35. Pomyślmy jeszcze raz o ludziach, którzy jedli chleb i ryby dostarczone przez Jezusa za sprawą cudu. Niektórych z nich być może spotkasz w przyszłości. Nawet jeśli wcześniej nie okazali wiary, mają szansę na zmartwychwstanie (Jana 5:28, 29). Będą jednak musieli zrozumieć, co tak naprawdę znaczyły słowa Jezusa: „Ja jestem chlebem życia. Kto do mnie przychodzi, w ogóle nie zgłodnieje”. Będą też musieli uwierzyć w ofiarę okupu — w to, że Jezus oddał za nich życie. Zmartwychwstali oraz dzieci, które być może urodzą się w nowym świecie, będą poznawać Jehowę i Jego zamierzenie. Branie udziału w tym programie edukacyjnym będzie sprawiało nam prawdziwą przyjemność — o wiele większą niż jedzenie literalnego chleba!

16. Co omówimy w następnym artykule?

¹⁶ Przeanalizowaliśmy część sprawozdania z 6 rozdziału Ewangelii według Jana. Ale na temat życia wiecznego Jezus uczył o wiele więcej. Żydzi powinni byli pilnie zwracać uwagę na to, co mówił, i my też powinniśmy. W następnym artykule omówimy dalszą część tego rozdziału.