Apostoł Paweł napisał do współstarszego Tymoteusza: „Uroczyście zobowiązuję cię przed Bogiem oraz Chrystusem Jezusem i wybranymi aniołami, żebyś wprowadzał te zalecenia w czyn bez żadnych uprzedzeń czy stronniczości” (1 Tym. 5:21).

Żeby zrozumieć, kim byli ci aniołowie, najpierw powiedzmy, kogo Paweł na pewno nie miał tutaj na myśli. Z pewnością nie chodzi o osoby należące do 144 000. Kiedy Paweł pisał te słowa do Tymoteusza, zmartwychwstanie namaszczonych duchem chrześcijan jeszcze się nie rozpoczęło. Apostołowie i inni członkowie tej grupy nie stali się jeszcze istotami duchowymi, więc sformułowanie „wybrani aniołowie” nie mogło odnosić się do nich (1 Kor. 15:50-54; 1 Tes. 4:13-17; 1 Jana 3:2).

Nie może też chodzić o aniołów, którzy zbuntowali się w czasie potopu. Stanęli oni po stronie Szatana, przez co stali się demonami i wrogami Jezusa (Rodz. 6:2; Łuk. 8:30, 31; 2 Piotra 2:4). W przyszłości zostaną wrzuceni do otchłani na 1000 lat, a potem zniszczeni razem z Szatanem (Judy 6; Obj. 20:1-3, 10).

„Wybranymi aniołami” wspomnianymi przez Pawła muszą być te istoty duchowe, które lojalnie wspierają „Boga oraz Chrystusa Jezusa”.

Istnieją miliony wiernych aniołów (Hebr. 12:22, 23). Wygląda na to, że nie wszyscy wykonują te same zadania (Obj. 14:17, 18). Na przykład Jehowa wyznaczył tylko jednego anioła do zabicia 185 000 asyryjskich żołnierzy (2 Król. 19:35). Pewna liczba aniołów mogła otrzymać zadanie, by ‛zebrać z Królestwa Jezusa wszystkich, którzy doprowadzają innych do upadku, oraz tych, którzy postępują niegodziwie’ (Mat. 13:39-41). Możliwe, że inni ‛zbiorą wybranych’, czyli zabiorą pomazańców do nieba (Mat. 24:31). A jeszcze inni ‛strzegą nas na wszystkich naszych drogach’ (Ps. 91:11; Mat. 18:10; por. Mateusza 4:11; Łukasza 22:43).

„Wybrani aniołowie” wspomniani w 1 Liście do Tymoteusza 5:21 to najprawdopodobniej aniołowie, którzy otrzymali specjalne zadania związane z ludem Jehowy. Z kontekstu wynika, że Paweł udzielił starszym cennych wskazówek dotyczących ich pracy, za którą zbór powinien okazywać im szacunek. Starsi powinni wykonywać swoje obowiązki „bez żadnych uprzedzeń czy stronniczości”. Nie mogą też podejmować decyzji pochopnie. Mają ważny powód, żeby przestrzegać natchnionej rady Pawła — są odpowiedzialni „przed Bogiem oraz Chrystusem Jezusem i wybranymi aniołami”, którzy obserwują, jak starsi dbają o zbór. Wyraźnie więc widać, że niektórym aniołom powierzono zadania związane ze zborem. Na przykład chronią sług Bożych, wspierają dzieło głoszenia i zdają Jehowie relację z tego, co dostrzegają (Mat. 18:10; Obj. 14:6).