Portyk świątyni stanowił wejście do Miejsca Świętego. W edycjach Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata opublikowanych przed rokiem 2023 można było przeczytać, że „portyk przed domem miał 20 łokci szerokości, tyle co szerokość domu, a wysokość portyku wynosiła 120” (2 Kron. 3:4). Inne przekłady biblijne również zawierają informację o 120 łokciach. Oznaczałoby to, że portyk był wysoki na jakieś 53 metry!

Jednak w wydaniu Przekładu Nowego Świata z roku 2023 czytamy, że „wysokość portyku również wynosiła 20 łokci”, czyli mniej więcej 9 metrów a. Rozważmy kilka powodów tej zmiany.

Wysokość portyku nie jest wspomniana w 1 Księdze Królów 6:3. W wersecie tym Jeremiasz — pisarz tej księgi biblijnej — podaje szerokość i długość portyku, ale nie jego wysokość. W następnym rozdziale dokładnie opisuje niezwykłe szczegóły świątyni, między innymi odlany z metalu zbiornik zwany morzem, 10 wózków i stojące przy portyku dwie miedziane kolumny (1 Król. 7:15-37). Gdyby portyk rzeczywiście miał ponad 50 metrów wysokości i górował nad całą świątynią, to dlaczego Jeremiasz w ogóle by o tym nie wspomniał? Co więcej, wiele stuleci później żydowscy historycy pisali, że portyk nie był wyższy niż pozostała część świątyni.

Uczeni podają w wątpliwość, czy mury świątyni byłyby w stanie podtrzymać portyk wysoki na 120 łokci. Niezwykle wysokie kamienne i ceglane budowle ze starożytności, takie jak bramy egipskich świątyń, miały bardzo szeroką podstawę i zwężały się ku górze. Ale mury świątyni Salomona i jej portyku były znacznie węższe. Uczeni twierdzą, że ich grubość nie przekraczała 6 łokci, czyli 2,7 metra. Historyk architektury Theodor Busink zauważa: „Biorąc pod uwagę grubość murów [wejścia do świątyni], portyk nie mógł mieć 120 łokci [wysokości]”.

Treść 2 Księgi Kronik 3:4 mogła zostać błędnie skopiowana. To prawda, że w niektórych starożytnych manuskryptach w tym wersecie pojawia się liczba „120”. Jednak inne wiarygodne teksty, takie jak pochodzący z V wieku n.e. Kodeks aleksandryjski i pochodzący z VI wieku Kodeks ambrozjański, wspominają o „20 łokciach”. Dlaczego przepisywacz mógł błędnie zanotować liczbę „120”? W języku hebrajskim zapisuje się ją jako „sto i dwadzieścia”, z kolei sformułowanie „20 łokci” zapisuje się jako „łokci dwadzieścia”. A słowa „sto” oraz „łokci” wyglądają podobnie. Tak więc przepisywacz mógł wstawić słowo „sto” zamiast „łokci”. Być może właśnie dlatego w niektórych starożytnych manuskryptach pojawia się liczba „sto i dwadzieścia”, czyli 120.

Chociaż staramy się dobrze zrozumieć te szczegóły i ukazywać świątynię Salomona jak najdokładniej, to koncentrujemy się na tym, co ona zapowiadała — na wielkiej świątyni duchowej. Jesteśmy ogromnie wdzięczni Jehowie, że pozwala wszystkim swoim sługom oddawać Mu w niej cześć! (Hebr. 9:11-14; Obj. 3:12; 7:9-17).