1, 2. (a) Jaka sytuacja panowała w Judei, gdy Paweł napisał List do Hebrajczyków? (b) Dlaczego list Pawła okazał się bardzo aktualny?

 PO ŚMIERCI Jezusa chrześcijanie pochodzenia żydowskiego żyjący w Jerozolimie i całej Judei przechodzili wiele trudności. Wkrótce po utworzeniu zboru chrześcijańskiego spadły na nich gwałtowne prześladowania (Dzieje 8:1). Potem, jakieś 20 lat później, musieli się zmierzyć z poważnymi problemami ekonomicznymi, prawdopodobnie spowodowanymi wcześniejszą klęską głodu (Dzieje 11:27-30). Jednak biorąc pod uwagę to, co jeszcze miało się wydarzyć, można powiedzieć, że około 61 roku n.e. nastał dla nich czas względnego spokoju. W tym czasie otrzymali od apostoła Pawła natchniony przez Boga list, który okazał się bardzo aktualny.

² List do Hebrajczyków został napisany w samą porę, ponieważ okres spokoju, jakiego zaznawali chrześcijanie, miał się wkrótce skończyć. Paweł udzielił im praktycznych rad, które miały im pomóc przetrwać nadchodzący ucisk. Zbliżała się zagłada żydowskiego systemu rzeczy zapowiedziana przez Jezusa (Łuk. 21:20). Oczywiście ani Paweł, ani chrześcijanie w Judei nie wiedzieli, kiedy dokładnie dojdzie do tej zagłady. Mogli jednak dobrze wykorzystać pozostały czas, żeby przygotować się na to, co ma nastąpić — żeby umocnić swoją wiarę i wytrwałość (Hebr. 10:25; 12:1, 2).

3. Dlaczego List do Hebrajczyków powinien szczególnie interesować dzisiejszych chrześcijan?

³ Przed nami ucisk o wiele większy niż ten, jakiego doświadczyli chrześcijanie z Judei (Mat. 24:21; Obj. 16:14, 16). Przeanalizujmy więc kilka praktycznych rad, których  Jehowa udzielił tamtym chrześcijanom, a które mogą pomóc też nam.

„WYTRWALE ZMIERZAJMY DO DOJRZAŁOŚCI”

4. Przed jakim wyzwaniem stanęli Żydzi, którzy zostali chrześcijanami? (Zobacz też ilustrację).

⁴ Żydzi, którzy zostali chrześcijanami, stanęli przed wielkim wyzwaniem. Kiedyś byli narodem wybranym przez Jehowę. Jerozolima przez lata odgrywała szczególną rolę. Panujący stamtąd królowie reprezentowali władzę Jehowy, a tamtejsza świątynia stanowiła centrum czystego wielbienia, w ramach którego składano ofiary. Wszyscy wierni Żydzi przestrzegali Prawa Mojżeszowego zgodnie z wykładnią swoich przywódców religijnych. Nauki te wpływały na ich sposób odżywiania się, stosunek do obrzezania czy kontakty z ludźmi z innych narodów. Ale po śmierci Jezusa Jehowa przestał akceptować sposób wielbienia Go oparty na Prawie Mojżeszowym. Chrześcijanom pochodzenia żydowskiego niełatwo było się z tym pogodzić (Hebr. 10:1, 4, 10). Nawet dojrzałe duchowo osoby, takie jak apostoł Piotr, miały trudności z dostosowaniem się do niektórych zmian (Dzieje 10:9-14; Gal. 2:11-14). Poza tym z powodu swoich nowych wierzeń ci chrześcijanie stali się obiektem prześladowań żydowskich przywódców religijnych.

5. Dlaczego chrześcijanie musieli być ostrożni?

⁵ Chrześcijanie pochodzenia żydowskiego musieli być bardzo ostrożni. Z jednej strony zagrażali im żydowscy przywódcy religijni, którzy traktowali ich jak odstępców. Z drugiej strony niektórzy podający się za chrześcijan uparcie stali na stanowisku, że naśladowcy Chrystusa dalej powinni przestrzegać pewnych przepisów Prawa Mojżeszowego. Być może robili to ze strachu przed prześladowaniami (Gal. 6:12). Co mogło pomóc wiernym chrześcijanom mocno trzymać się prawdy?

6. Do czego Paweł zachęcił współwyznawców? (Hebrajczyków 5:14 do 6:1).

 ⁶ W Liście do Hebrajczyków Paweł zachęcił współwyznawców, żeby wnikali w Słowo Boże (odczytaj Hebrajczyków 5:14 do 6:1). Na podstawie Pism Hebrajskich wykazał im, że chrześcijański sposób wielbienia Boga znacznie góruje nad żydowskim a. Paweł wiedział, że głębsza wiedza i lepsze zrozumienie prawdy pomogą im rozpoznawać i odrzucać fałszywe poglądy, które mogłyby ich zwieść z właściwej drogi.

7. Przed jakimi wyzwaniami dzisiaj stajemy?

⁷ Podobnie jak tamci chrześcijanie my też stykamy się z ludźmi, którzy szerzą informacje i poglądy sprzeczne z prawymi zasadami Jehowy. Przeciwnicy często atakują nasze oparte na Biblii wierzenia dotyczące moralności, twierdząc, że jesteśmy nietolerancyjni i okrutni. Postawy i wartości powszechne w tym świecie coraz bardziej odbiegają od sposobu, w jaki na różne sprawy patrzy Jehowa (Prz. 17:15). Musimy więc stale rozwijać zdolność rozpoznawania i odrzucania niewłaściwych poglądów, którymi przeciwnicy posługują się, żeby nas zniechęcić czy nawet odwieść od Jehowy (Hebr. 13:9).

8. Co możemy robić, żeby stawać się coraz dojrzalszymi chrześcijanami?

⁸ Zrobimy dobrze, gdy weźmiemy sobie do serca radę, której Paweł udzielił chrześcijanom z Judei, i będziemy wytrwale zmierzać do dojrzałości. Oznacza to, że musimy pogłębiać znajomość prawdy z Biblii i przyswajać sobie Boży sposób myślenia — nawet po oddaniu się Jehowie i chrzcie. Bez względu na to, jak długo jesteśmy w prawdzie, wszyscy powinniśmy regularnie czytać i analizować Słowo Boże (Ps. 1:2). Dobre zwyczaje w zakresie studium osobistego pomogą nam wypracować ważną cechę, której znaczenie Paweł podkreśla w Liście do Hebrajczyków. Chodzi o silną wiarę (Hebr. 11:1, 6).

‛BĄDŹMY Z TYCH, KTÓRZY WIERZĄ I ZACHOWUJĄ ŻYCIE’

9. Dlaczego chrześcijanie w Judei potrzebowali silnej wiary?

⁹ Chrześcijanie w Judei potrzebowali silnej wiary, żeby przeżyć zbliżające się trudne czasy (Hebr. 10:37-39). Jezus powiedział swoim naśladowcom, że kiedy zobaczą Jerozolimę otoczoną przez obozujące wojska, mają uciekać w góry. Rada ta dotyczyła wszystkich chrześcijan, bez względu na to, czy mieszkali w tym mieście, czy w jego okolicach (Łuk. 21:20-24). Normalnie w wypadku ataku najeźdźców ludzie szukali schronienia w miastach otoczonych murami, właśnie takich jak Jerozolima. Wskazówka, żeby uciekać w góry, mogła więc wydawać się nielogiczna i zastosowanie się do niej naprawdę wymagało wielkiej wiary.

10. Do czego pobudzała chrześcijan silna wiara? (Hebrajczyków 13:17).

¹⁰ Chrześcijanie pochodzenia żydowskiego musieli też zaufać tym, których Jezus wyznaczył do przewodzenia zborowi. Bracia ci najprawdopodobniej udzielali współwyznawcom konkretnych wskazówek, żeby pomóc im zastosować się do rady Jezusa w odpowiednim czasie i w uporządkowany sposób  (odczytaj Hebrajczyków 13:17). Greckie słowo oddane w Liście do Hebrajczyków 13:17 jako „bądźcie posłuszni” oznacza coś więcej niż bycie posłusznym komuś dlatego, że jest upoważniony do udzielania wskazówek. Odnosi się do posłuszeństwa, które wynika z zaufania wobec tej osoby. Właśnie dlatego chrześcijanie w Judei musieli wzmacniać swoje zaufanie do przewodzących braci jeszcze przed nadchodzącym uciskiem. Jeśli w czasie względnego spokoju posłusznie stosowali się do ich wskazówek, o wiele łatwiej było im to zrobić w sytuacji kryzysowej.

11. Dlaczego silna wiara jest potrzebna dzisiejszym chrześcijanom?

¹¹ Podobnie jak adresaci listu Pawła my dzisiaj też potrzebujemy wiary. Żyjemy w czasach, w których większość ludzi odrzuca — a nawet wyśmiewa — biblijne ostrzeżenia o końcu tego złego świata (2 Piotra 3:3, 4). Poza tym choć Biblia wyjawia pewne szczegóły dotyczące nadchodzącego wielkiego ucisku, to jest wiele rzeczy, których jeszcze nie wiemy. Potrzebna nam jest silna wiara, że koniec tego świata nastąpi dokładnie w czasie wyznaczonym przez Jehowę i że On nas wtedy nie opuści (Hab. 2:3).

12. Co pomoże nam przetrwać wielki ucisk?

¹² Musimy też wzmacniać swoje zaufanie do „niewolnika wiernego i roztropnego”, za pośrednictwem którego Jehowa zapewnia nam dzisiaj przewodnictwo (Mat. 24:45). Kiedy zacznie się wielki ucisk, możemy otrzymać konkretne, ratujące życie wskazówki — przypuszczalnie tak samo jak chrześcijanie w I wieku, gdy armia rzymska otoczyła Jerozolimę. Właśnie teraz jest czas, żeby wzmacniać swoje zaufanie do wskazówek braci, którzy przewodzą organizacji Jehowy. Jeśli dzisiaj trudno nam zaufać i podporządkować się ich przewodnictwu, to w wielkim ucisku na pewno nie będzie nam łatwiej.

13. Dlaczego rada z Hebrajczyków 13:5 była chrześcijanom tak potrzebna?

¹³ Chrześcijanie w Judei, czekając na sygnał do ucieczki, musieli też prowadzić proste życie, „wolne od miłości do pieniędzy” (odczytaj Hebrajczyków 13:5). Niektórzy z nich wcześniej doświadczyli głodu i biedy (Hebr. 10:32-34). Chociaż byli wtedy gotowi znosić cierpienia dla dobrej nowiny, teraz część z nich mogła zacząć szukać zabezpieczenia w pieniądzach. Ale żadna ilość pieniędzy nie była w stanie ochronić ich przed nadchodzącą zagładą (Jak. 5:3). W rzeczywistości tym, którzy kochali rzeczy materialne, prawdopodobnie było o wiele trudniej uciec i zostawić swoje domy i mienie.

14. Jak silna wiara może wpłynąć na nasze obecne decyzje dotyczące rzeczy materialnych?

¹⁴ Jeśli mamy silną wiarę, że koniec obecnego złego świata jest nieuchronny, to będziemy zdecydowani wystrzegać się materializmu. W czasie wielkiego ucisku pieniądze nie będą miały żadnej wartości. Biblia mówi, że ludzie „swoje srebro rzucą na ulice”, ponieważ uświadomią sobie, że „ani srebro, ani złoto nie zdoła ich wyratować w dniu wielkiego gniewu Jehowy” (Ezech. 7:19). Zamiast skupiać się na zdobywaniu jak najwięcej pieniędzy, musimy podejmować decyzje, które pomogą nam prowadzić proste, zrównoważone życie. Obejmuje to opieranie się pokusie do zaciągania niepotrzebnych długów lub gromadzenia wielu rzeczy, o które potem trzeba dbać.  Musimy też uważać, żeby nie przywiązywać się zbytnio do tego, co posiadamy (Mat. 6:19, 24). Czekając na koniec tego złego świata, powinniśmy pamiętać, że nasza wiara może być wypróbowana — czy to w związku z rzeczami materialnymi, czy innymi sprawami.

„POTRZEBNA JEST WAM WYTRWAŁOŚĆ”

15. Dlaczego chrześcijanie w Judei szczególnie potrzebowali wytrwałości?

¹⁵ W miarę jak sytuacja w Judei się pogarszała, chrześcijanie przechodzili coraz większe próby wiary i potrzebowali wytrwałości (Hebr. 10:36). Niektórzy z nich zaznali już ostrych prześladowań, ale wielu przyjęło chrystianizm w czasie względnego spokoju. Paweł wskazał, że powinni być przygotowani na większe próby wiary i gotowi dochować wierności aż do śmierci, tak jak Jezus (Hebr. 12:4). Wraz z rozwojem chrystianizmu żydowscy przeciwnicy stawali się coraz bardziej agresywni i fanatyczni. Zaledwie parę lat przed tym, jak Paweł napisał List do Hebrajczyków, w Jerozolimie zaatakował go motłoch. Ponad 40 Żydów ‛zobowiązało się pod klątwą, że nie będą ani jeść, ani pić, dopóki go nie zabiją’ (Dzieje 22:22; 23:12-14). Mimo takiego fanatyzmu religijnego i nienawiści chrześcijanie dalej musieli spotykać się na zebraniach, głosić dobrą nowinę i dbać o silną wiarę.

16. Jak List do Hebrajczyków pomaga nam odpowiednio patrzeć na próby? (Hebrajczyków 12:7).

¹⁶ Co mogło pomóc tamtym chrześcijanom przetrwać sprzeciw? Paweł wiedział, że powinni mieć właściwe spojrzenie na próby. Wyjaśnił, że Bóg może je dopuszczać jako element ich chrześcijańskiego szkolenia (odczytaj Hebrajczyków 12:7). Dzięki temu szkoleniu mogli rozwinąć i udoskonalić ważne chrześcijańskie przymioty. Skupienie się na pozytywnych  rezultatach prób mogło im pomóc wytrwale je znosić (Hebr. 12:11).

17. Co Paweł wiedział o znoszeniu prześladowań?

¹⁷ Paweł zachęcił chrześcijan w Judei, żeby byli wytrwali i nie poddawali się w próbach. Mógł udzielić im na ten temat dobrych rad. Jako dawny prześladowca chrześcijan wiedział, przez co przeszli. Z drugiej strony dobrze wiedział, jak przetrwać prześladowania. Przecież po zostaniu chrześcijaninem też doświadczył różnych form sprzeciwu (2 Kor. 11:23-25). Przypomniał im więc, że w czasie prób nie mogą polegać na sobie, tylko na Jehowie. On sam tak robił, dlatego mógł z odwagą, z pełnym przekonaniem powiedzieć: „Jehowa mnie wspiera. Nie będę się bał” (Hebr. 13:6).

18. Czego możemy się spodziewać i co w związku z tym musimy robić już teraz?

¹⁸ Niektórzy nasi współwyznawcy znoszą prześladowania właśnie teraz. Okazujemy im miłość, gdy się za nich modlimy i w miarę możliwości udzielamy im praktycznej pomocy (Hebr. 10:33). Biblia jednak wyraźnie mówi, że „wszyscy, którzy pragną z oddaniem służyć Bogu i żyć w jedności z Chrystusem Jezusem, będą prześladowani” (2 Tym. 3:12). Dlatego wszyscy musimy przygotować się na trudne czasy, które są przed nami. Dalej więc w pełni ufajmy Jehowie. Bądźmy przekonani, że On pomoże nam przetrwać każdą próbę, z jaką możemy się spotkać. A w odpowiednim czasie wszystkim swoim wiernym czcicielom ‛zapewni ulgę’ (2 Tes. 1:7, 8).

19. Co możemy robić, żeby przygotować się na wielki ucisk? (Zobacz też ilustrację).

¹⁹ List Pawła do Hebrajczyków z całą pewnością pomógł chrześcijanom w I wieku przygotować się na nadchodzący wtedy ucisk. Paweł zachęcił ich, żeby pogłębiali wiedzę z Pism i starali się coraz lepiej je rozumieć. Miało im to pomóc rozpoznawać i odrzucać poglądy, które mogłyby osłabić ich wiarę. Zachęcił ich też, żeby umacniali swoje zaufanie do Jezusa i braci przewodzących w zborze i chętnie stosowali się do ich wskazówek. Poza tym wykazał, że łatwiej im będzie przetrwać próby, jeśli będą mieć na nie odpowiednie spojrzenie — jeśli potraktują je jako element szkolenia zapewnianego przez kochającego Ojca. My też powinniśmy zastosować te natchnione przez Boga rady. Pomoże nam to wiernie trwać aż do końca (Hebr. 3:14).