Przedstawiają oni niebiańskie wojsko, które było zaangażowane w zniszczenie Jerozolimy i które wykona wyrok na szatańskim świecie w Armagedonie. Na czym opieramy to uaktualnione zrozumienie?

Ezechiel zobaczył w wizji niegodziwe rzeczy, jakie działy się w Jerozolimie przed jej zagładą w 607 roku p.n.e. Potem ujrzał ‛sześciu mężów z bronią do rozbijania’, a także „męża, odzianego w lnianą szatę, z kałamarzem sekretarskim” (Ezech. 8:6-12; 9:2, 3). Temu ostatniemu polecono: „Przejdź przez środek miasta (...) i zrób znak na czołach mężów, którzy wzdychają i jęczą nad wszystkimi obrzydliwościami popełnianymi pośród niego”. Następnie sześciu uzbrojonym mężczyznom nakazano pozabijać wszystkich, którzy nie mieli znaku (Ezech. 9:4-7). Kim jest człowiek z kałamarzem sekretarskim i czego dowiadujemy się z tej wizji?

Ta prorocza wizja została dana Ezechielowi w 612 roku p.n.e. Po raz pierwszy spełniła się, gdy pięć lat później Babilończycy zniszczyli Jerozolimę. Chociaż zagłady tej dokonały pogańskie wojska, były narzędziem wykonującym wyrok Jehowy (Jer. 25:9, 15-18). Bóg posłużył się nimi do ukarania swojego niewiernego ludu. Ale zagłada nie miała dosięgnąć wszystkich — prawi nie mieli zginąć razem z niegodziwymi. Jehowa z miłości postanowił ocalić Żydów, którzy nie mogli się pogodzić z otaczającym ich złem.

Ezechiel nie brał udziału ani w robieniu znaku, ani w wykonywaniu wyroku. Zagładą kierowali aniołowie. Omawiane proroctwo pozwala nam niejako zobaczyć, co się działo za kulisami — w dziedzinie duchowej. Jehowa polecił swoim aniołom nie tylko nadzorować zagładę niegodziwych, ale też umożliwić przeżycie prawym *.

W przeszłości wyjaśnialiśmy, że we współczesnym spełnieniu tej wizji człowiek z kałamarzem sekretarskim symbolizuje ostatek chrześcijan namaszczonych duchem. Uważaliśmy, że osoby, które reagują pozytywnie na dobrą nowinę, już teraz otrzymują znak umożliwiający ocalenie. Jednak ostatnio stało się oczywiste, że musimy skorygować to wyjaśnienie. Jak wynika z Ewangelii według Mateusza 25:31-33, to Jezus osądza ludzi. Ostatecznego sądu dokona w czasie wielkiego ucisku, kiedy oddzieli owce od kóz, czyli osoby mające ocaleć od przeznaczonych na zagładę.

Czego się uczymy z wizji przedstawionej Ezechielowi? Możemy z niej wyciągnąć przynajmniej pięć wniosków:

1. W czasie poprzedzającym zagładę Jerozolimy Ezechiel występował w roli strażnika, podobnie jak Jeremiasz i wcześniej Izajasz. Obecnie Jehowa posługuje się niewielką grupą pomazańców, żeby karmić swoich sług i ostrzegać innych ludzi, zanim wybuchnie wielki ucisk. W nadawaniu rozgłosu temu ostrzeżeniu uczestniczą wszyscy „członkowie czeladzi” (Mat. 24:45-47).

2. Tak jak Ezechiel, dzisiejsi słudzy Boży nie biorą udziału w robieniu znaku umożliwiającego ocalenie. Po prostu ostrzegają ludzi przed  tym, co wydarzy się w przyszłości. Działalność ta jest prowadzona pod nadzorem aniołów (Obj. 14:6).

3. W czasach Ezechiela znak umożliwiający przeżycie nie był literalny, lecz symboliczny. Tak samo jest obecnie. A co należy robić, żeby go otrzymać? Trzeba pozytywnie zareagować na działalność kaznodziejską, pielęgnować cechy chrześcijańskiej osobowości, oddać swoje życie Jehowie i lojalnie współpracować z braćmi Chrystusa (Mat. 25:35-40). Osoby spełniające te wymagania otrzymają wspomniany znak podczas wielkiego ucisku.

4. W nowożytnym spełnieniu człowiek z kałamarzem sekretarskim wyobraża Jezusa Chrystusa, który robi symboliczny znak na czołach osób mających ocaleć. Członkowie wielkiej rzeszy otrzymają ten znak, gdy w trakcie wielkiego ucisku zostaną uznani za symboliczne owce. Będą mogli żyć wiecznie w raju na ziemi (Mat. 25:34, 46) *.

5. We współczesnym spełnieniu sześciu uzbrojonych mężczyzn symbolizuje niebiańskie wojsko z Jezusem na czele. Wkrótce unicestwią oni narody i wszelkie zło (Ezech. 9:2, 6, 7; Obj. 19:11-21).

Zrozumienie tej proroczej wizji umacnia nas w przekonaniu, że Jehowa nie potraktuje prawych tak samo jak niegodziwych (2 Piotra 2:9; 3:9). Dzięki niej uświadamiamy też sobie, jak ważna jest działalność kaznodziejska. Zanim nadejdzie koniec, każdy musi usłyszeć ostrzeżenie (Mat. 24:14).