1, 2. Jak w Biblii przepowiedziano, że liczba sług Jehowy wzrośnie?

LOJALNI słudzy Jehowy na ziemi, Jego Świadkowie, tworzą niezwykłą organizację. To prawda, że w jej skład wchodzą niedoskonali ludzie, którzy popełniają błędy. Mimo to święty duch Boży sprawia, że ten międzynarodowy zbór wciąż się rozrasta. Rozważmy, w jaki sposób Jehowa błogosławi swoim sługom mimo ich niedoskonałości.

² Kiedy w 1914 roku rozpoczęły się dni ostatnie obecnego systemu rzeczy, na ziemi było stosunkowo niewielu sług Bożych. Ale Jehowa błogosławił prowadzonej przez nich działalności głoszenia — przez kilka następnych dziesięcioleci miliony ludzi poznało prawdę z Biblii i zostało Jego Świadkami. Jehowa wskazał na ten zdumiewający wzrost, gdy powiedział: „Malutki stanie się tysiącem, a niewielki — potężnym narodem. Ja, Jehowa, przyśpieszę to w stosownym czasie” (Izaj. 60:22). Słowa te bez wątpienia spełniają się w dniach ostatnich. Obecnie liczba sług Bożych na ziemi przewyższa populację wielu państw.

3. Jak słudzy Boży dowiedli, że przejawiają miłość?

 ³ W tym samym czasie Jehowa pomagał swoim sługom rozwijać miłość — Jego główny przymiot (1 Jana 4:8). Jezus, który naśladował miłość Boga, powiedział swoim uczniom: „Daję wam nowe przykazanie, żebyście się wzajemnie miłowali (...). Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli będzie wśród was miłość” (Jana 13:34, 35). Było to szczególnie istotne podczas wojen, w których ludzie ginęli na niespotykaną wcześniej skalę. Na przykład II wojna światowa pochłonęła jakieś 55 milionów ofiar. Jednak Świadkowie Jehowy nie uczestniczyli w tej ogólnoświatowej rzezi (odczytaj Micheasza 4:1, 3). Dzięki temu są ‛czyści od krwi wszystkich ludzi’ (Dzieje 20:26).

4. Dlaczego wzrost liczby sług Jehowy jest czymś wyjątkowym?

⁴ Wzrost liczebny ludu Bożego następuje w nieprzyjaznym świecie, który zgodnie z Biblią podlega Szatanowi, „bogu tego systemu rzeczy” (2 Kor. 4:4). Diabeł kontroluje systemy polityczne oraz środki masowego przekazu. Co prawda nie jest w stanie powstrzymać działalności głoszenia, ale wie, że ma mało czasu, i różnymi sposobami stara się skłonić ludzi do porzucenia religii prawdziwej (Obj. 12:12).

5. Dlaczego czasami inni nas ranią? (Zobacz ilustrację tytułową).

⁵ W zborze chrześcijańskim uczymy się, jak ważna jest miłość do Boga oraz bliźnich. Kiedy Jezus wyjaśniał, które przykazanie jest największe, powiedział: „‚Masz miłować Jehowę, twojego Boga, całym swym sercem i całą swą duszą, i całym swym umysłem’. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie, podobne do tego, jest to: ‚Masz miłować swego bliźniego jak samego siebie’” (Mat. 22:35-39). Jednak Biblia wyraźnie mówi, że z powodu grzechu Adama wszyscy rodzimy się niedoskonali (odczytaj Rzymian 5:12, 19). Dlatego zdarza się, że ktoś z braci czasem nas zrani. Może to wystawić na próbę naszą miłość do Jehowy i Jego ludu. Jak się wtedy zachowamy? Słudzy Boży z czasów biblijnych też niekiedy ranili innych. Zobaczmy, czego możemy się nauczyć z relacji opisujących takie sytuacje.

6. Jak Heli zawiódł w kwestii karcenia?

⁶ Na przykład arcykapłan Heli miał dwóch synów, którzy łamali prawa Boże. W Biblii powiedziano o nich: „Synowie Helego byli nicponiami; nie uznawali Jehowy” (1 Sam. 2:12). Chociaż ich ojciec miał stać na straży czystego wielbienia, popełniali oni poważne grzechy. Heli o tym wiedział, ale nie skarcił ich stanowczo. W rezultacie cały „dom Helego” został niepomyślnie osądzony (1 Sam. 3:10-14). Z czasem potomkom Helego odebrano zaszczyt pełnienia urzędu arcykapłana. Gdybyś żył w tamtym okresie, jak byś zareagował na pobłażliwość Helego? Czy twoja wiara osłabłaby do tego stopnia, że przestałbyś służyć Jehowie?

7. Jakich poważnych grzechów dopuścił się Dawid i jak zareagował na nie Bóg?

⁷ Kolejnym przykładem jest król Dawid. Jehowa bardzo go kochał i nawet nazwał „mężem według swego serca” (1 Sam. 13:13, 14; Dzieje 13:22). Ale później Dawid dopuścił się cudzołóstwa  z Batszebą, w wyniku którego zaszła ona w ciążę. Jej mąż, Uriasz, był wtedy na wojnie. Kiedy na jakiś czas wrócił, Dawid nakłaniał go, żeby spędził noc ze swoją żoną — chciał, by myślano, że to Uriasz jest ojcem dziecka. Gdy ten odmówił, Dawid doprowadził do jego śmierci podczas bitwy. Król zapłacił za swoje grzechy wysoką cenę — na niego samego oraz członków jego rodziny spadło wiele nieszczęść (2 Sam. 12:9-12). Jednak Bóg okazał mu miłosierdzie, ponieważ w gruncie rzeczy przez całe życie Dawid ‛chodził przed Jehową w nieskazitelności serca’ (1 Król. 9:4). Gdybyś był wtedy członkiem ludu Bożego, jak byś zareagował? Czy przestałbyś służyć Jehowie z powodu złego postępowania Dawida?

8. (a) Pod jakim względem zawiódł apostoł Piotr? (b) Dlaczego Jehowa w dalszym ciągu posługiwał się Piotrem?

⁸ Pomyślmy też o apostole Piotrze. Jezus wybrał go do grona swoich najbliższych współpracowników, ale Piotr czasami mówił lub robił rzeczy, których później żałował. Na przykład zadeklarował, że choćby inni opuścili Jezusa, on tego nigdy nie zrobi (Marka 14:27-31, 50). Jednak kiedy Jezus został aresztowany, wszyscy apostołowie uciekli — również Piotr. Nawet kilkakrotnie wyparł się znajomości ze swoim Mistrzem (Marka 14:53, 54, 66-72). Później pokazał, że żałuje tego, co zrobił, i Jehowa w dalszym ciągu się nim posługiwał. Gdybyś był jednym z uczniów Jezusa, czy postępowanie Piotra wpłynęłoby na twoje zaufanie do Jehowy?

9. Dlaczego ufasz, że Bóg zawsze postępuje sprawiedliwie?

⁹ To tylko kilka przykładów osób, które kogoś zraniły. Można by ich podać dużo więcej, również z naszych czasów. Ale tak naprawdę chodzi o to, jak ty zareagujesz w podobnej sytuacji. Czy pozwolisz, żeby błędy innych  oddaliły cię od Jehowy i Jego ludu, między innymi od członków twojego zboru? Czy raczej uznasz, że Jehowa daje grzesznikom czas na okazanie skruchy, naprawienie błędów i zmianę postępowania? Zdarza się jednak, że ktoś, kto popełnił poważny grzech, odrzuca miłosierdzie Boże i nie okazuje skruchy. Czy zaufasz wtedy, że Jehowa w odpowiednim czasie osądzi winowajcę i być może zostanie on usunięty ze zboru?

10. Z czego zdawał sobie sprawę Jezus, jeśli chodzi o błędy Judasza i Piotra?

¹⁰ W Biblii znajdujemy relacje o sługach Jehowy, którzy byli lojalni wobec Niego oraz Jego ludu pomimo poważnych błędów popełnianych przez osoby z ich otoczenia. Na przykład Jezus całą noc modlił się do swojego Ojca, zanim wybrał 12 apostołów. Wśród nich znalazł się Judasz Iskariot, który później zdradził Jezusa. Ale Syn Boży nie pozwolił, by niewierność Judasza naruszyła jego więź z Jehową. Podobnie zareagował, gdy zaparł się go Piotr (Łuk. 6:12-16; 22:2-6, 31, 32). Jezus wiedział, że winy nie ponosi ani Jehowa, ani ogół Jego sług. Dlatego mimo takich rozczarowań kontynuował swoją działalność. Jehowa w nagrodę go wskrzesił, a później ustanowił Królem w Królestwie Bożym (Mat. 28:7, 18-20).

11. Jaką zapowiedź dotyczącą sług Jehowy w naszych czasach zawiera Biblia?

¹¹ Podobnie jak Jezus mamy solidne podstawy, by ufać Jehowie i Jego ludowi. To, czego Bóg dokonuje w dniach ostatnich za pośrednictwem swoich sług, jest wprost zdumiewające — zapewnia im kierownictwo, dzięki czemu jako jedyni głoszą prawdę na skalę ogólnoświatową. W Księdze Izajasza 65:14 tak opisano ich stan duchowy: „Moi słudzy będą radośnie wołać w dobrym nastroju serca”.

12. Czego nie powinniśmy robić, gdy bracia popełniają błędy?

¹² Słudzy Jehowy bardzo cieszą się ze wszystkiego, co On pomaga im osiągnąć. Natomiast świat podległy Szatanowi jest niejako pogrążony w żałobie z powodu stale pogarszających się warunków. Z pewnością niemądre byłoby obwinianie Jehowy lub Jego organizacji za grzechy popełniane przez niektórych jej członków. Musimy zachowywać lojalność wobec Boga i Jego postanowień oraz uczyć się, jak właściwie patrzeć i reagować na błędy innych.

13, 14. (a) Dlaczego powinniśmy być cierpliwi w kontaktach z innymi? (b) O jakiej obietnicy dobrze jest pamiętać?

¹³ Jak możemy sobie radzić, gdy któryś z członków zboru powie lub zrobi coś, co nas urazi? Biblia udziela dobrej rady: „Nie śpiesz się w duchu do obrażania się, bo obraza spoczywa w zanadrzu głupców” (Kazn. 7:9). Musimy pamiętać, że od doskonałości, którą człowiek cieszył się w ogrodzie Eden, dzieli nas jakieś 6000 lat. Niedoskonali ludzie popełniają błędy. Dlatego nie możemy zbyt wiele oczekiwać od naszych braci. Nie pozwólmy też, żeby ich niedopisania odebrały nam radość wynikającą z przynależności do ludu Bożego. Jeszcze większym błędem  byłoby opuszczenie zboru. Utracilibyśmy wtedy przywilej spełniania woli Jehowy, a co gorsza, nadzieję na życie w Bożym nowym świecie.

¹⁴ Aby zachować prawdziwą radość i nadzieję, powinniśmy stale pamiętać o pokrzepiającej obietnicy Jehowy: „Oto stwarzam nowe niebiosa i nową ziemię; i nie będzie się w umyśle wspominać rzeczy dawniejszych ani nie przyjdą one do serca” (Izaj. 65:17; 2 Piotra 3:13). Nigdy nie dopuść, by błędy innych uniemożliwiły ci zaznanie tych błogosławieństw.

15. Jakie rady dotyczące reagowania na cudze błędy podał Jezus?

¹⁵ Jednak nie jesteśmy jeszcze w raju. Co więc zrobić, gdy zostaniemy zranieni? Powinniśmy się zastanowić, czego w takiej sytuacji oczekuje od nas Bóg. Jedną z pomocnych zasad podał Jezus: „Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich wykroczenia, to wasz Ojciec niebiański i wam przebaczy; jeśli zaś nie przebaczycie ludziom ich wykroczeń, to wasz Ojciec także nie przebaczy waszych wykroczeń”. Kolejnej rady Jezus udzielił w odpowiedzi na pytanie Piotra, czy należy przebaczać „aż do siedmiu razy”. Wyjaśnił: „Nie mówię ci: Aż do siedmiu razy, lecz: Aż do siedemdziesięciu siedmiu razy”. W ten sposób wyraźnie wskazał, że należy chętnie przebaczać — powinniśmy wręcz mieć taki odruch (Mat. 6:14, 15; 18:21, 22).

16. Czego się uczymy z przykładu Józefa?

¹⁶ Dobrym przykładem właściwego reagowania na błędy jest Józef — najstarszy syn Racheli i Jakuba. Był faworyzowany przez ojca, dlatego 10 jego przyrodnich braci mu zazdrościło i sprzedało go do niewoli. Trafił do Egiptu i po wielu latach został tam drugą najważniejszą osobą w państwie. Gdy w regionie zapanował głód, do Egiptu przyszli jego bracia, ale go nie rozpoznali. Józef mógł użyć swojej władzy, żeby się odegrać za to, jak go wcześniej potraktowali. Zamiast tak postąpić, poddał ich próbie — chciał zobaczyć, czy się zmienili. Kiedy dostrzegł, że tak się stało, wyjawił, kim jest. Później im powiedział: „Teraz się więc nie lękajcie. Ja sam będę zaopatrywał w żywność was i wasze dzieciątka”. W dalszej części tej relacji czytamy: „Tak ich pocieszał i mówił do nich uspokajająco” (Rodz. 50:21).

17. Jak zamierzasz postąpić, gdy ktoś popełni błąd?

¹⁷ Pamiętajmy, że skoro wszyscy popełniamy błędy, my też czasem będziemy ranić innych. Jeśli zorientujemy się, że kogoś uraziliśmy, należy postąpić zgodnie z biblijną radą i naprawić sytuację (odczytaj Mateusza 5:23, 24). Cenimy sobie, gdy inni nie rozpamiętują naszych błędów, i chcemy postępować tak samo. W Liście do Kolosan 3:13 zachęcono nas: „Dalej znoście jedni drugich i wspaniałomyślnie przebaczajcie sobie nawzajem, jeśli ktoś ma powód do uskarżania się na drugiego. Jak Jehowa wspaniałomyślnie wam przebaczył, tak czyńcie i wy”. A w Liście 1 do Koryntian 13:5 czytamy, że miłość „nie prowadzi rachunku krzywdy”. Jehowa nam przebaczy, jeśli my przebaczymy innym. Jako chrześcijanie powinniśmy naśladować życzliwość niebiańskiego Ojca, który chętnie przebacza nasze błędy (odczytaj Psalm 103:12-14).