1. Jakie pokrzepienie Jehowa zapewnił ludziom po buncie w Edenie?

JEHOWA jest Bogiem, który udziela zachęt i pokrzepienia. Robi to, odkąd ludzie zgrzeszyli i stali się niedoskonali. Zaraz po buncie w Edenie dał przyszłym potomkom Adama powód do nabrania otuchy. Nie wszystko było stracone. Jehowa wypowiedział proroctwo zapisane w Księdze Rodzaju 3:15. W przyszłości miało ono dać ludziom nadzieję, że „pradawny wąż”, Szatan Diabeł, i wszystkie jego niegodziwe dzieła w końcu przestaną istnieć (Obj. 12:9; 1 Jana 3:8).

2. Jak Jehowa dodał otuchy Noemu?

² Noe żył w niegodziwym świecie. Jedynie on z rodziną służyli Jehowie. Wokoło panowała przemoc i niemoralność. Z tego powodu Noe mógł się czuć bardzo zniechęcony (Rodz. 6:4, 5, 11; Judy 6). Ale Jehowa poinformował go o czymś, co dodało mu odwagi  i pomogło wytrwale ‛chodzić z Bogiem’ (Rodz. 6:9). Zapowiedział, że zniszczy ten niegodziwy świat, i wyjaśnił Noemu, co ma zrobić, żeby ocalić swoją rodzinę (Rodz. 6:13-18). Noe przekonał się, że Jehowa jest Bogiem, który dodaje otuchy.

3. Jak Jehowa zachęcił Jozuego? (Zobacz ilustrację tytułową).

³ Później przed trudnym zadaniem stanął również Jozue. Miał wprowadzić lud Boży do Ziemi Obiecanej. Musiał między innymi pokonać potężne wojska narodów, które zamieszkiwały ten region. Jozue miał powody do obaw i Jehowa zdawał sobie z tego sprawę. Dlatego polecił Mojżeszowi: „Powierz obowiązki Jozuemu i zachęć go oraz wzmocnij, gdyż to on przeprawi się przed tym ludem i to za jego sprawą odziedziczą oni ziemię, którą ty ujrzysz” (Powt. Pr. 3:28). Zanim Jozue zaczął działać, Jehowa zachęcił go, mówiąc: „Czyż ci nie nakazałem? Bądź odważny i silny. Nie drżyj ani się nie przerażaj, bo Jehowa, twój Bóg, jest z tobą wszędzie, dokądkolwiek idziesz” (Joz. 1:1, 9). Na pewno było to bardzo zachęcające!

4, 5. (a) Jak Jehowa pokrzepił swoich sług w starożytności? (b) Jak Jehowa zachęcił swojego Syna?

⁴ Jehowa zachęcał nie tylko pojedyncze osoby, ale też swój lud jako grupę. Na przykład wiedział, że kiedy Żydzi trafią do niewoli w Babilonie, będą potrzebowali pokrzepienia. Dlatego wypowiedział następujące proroctwo: „Nie lękaj się, bo ja jestem z tobą. Nie rozglądaj się, bo ja jestem twoim Bogiem. Wzmocnię cię. Naprawdę ci pomogę. Naprawdę będę cię mocno trzymał swą prawicą prawości” (Izaj. 41:10). Później Jehowa dodawał otuchy również pierwszym chrześcijanom i to samo robi obecnie dla nas (odczytaj 2 Koryntian 1:3, 4).

⁵ Także Jezus został zachęcony przez swojego Ojca. Podczas chrztu usłyszał z nieba: „To jest mój Syn, umiłowany, którego darzę uznaniem” (Mat. 3:17). Te słowa na pewno dodawały mu sił w trakcie całej jego ziemskiej służby.

6. Jaką zachętę zawiera przykład o talentach?

⁶ Jezus naśladował przykład swojego Ojca. Żeby zachęcić do okazywania wierności, podał przykład o talentach, który stanowił część proroctwa o zakończeniu systemu rzeczy. W przykładzie tym pan docenił wiernych niewolników. Każdemu z nich powiedział: „Świetnie, niewolniku dobry i wierny! Byłeś wierny w niewielu rzeczach, ustanowię cię nad wieloma. Wejdź do radości swego pana” (Mat. 25:21, 23). To wspaniała zachęta do kontynuowania wiernej służby dla Jehowy.

7. Jakich zachęt Jezus udzielał apostołom, a zwłaszcza Piotrowi?

⁷ Chociaż apostołowie często kłócili się o to, który z nich jest najważniejszy, Jezus cierpliwie ich zachęcał, żeby byli pokorni i zachowywali się jak słudzy, a nie zwierzchnicy (Łuk. 22:24-26). Jezusa zawiódł w szczególności Piotr, i to niejeden raz  (Mat. 16:21-23; 26:31-35, 75). Ale Jezus go nie odrzucił, tylko zachęcił, a nawet polecił mu wzmacniać braci (Jana 21:16).

8. W jaki sposób Ezechiasz zachęcił dowódców wojskowych i mieszkańców Judy?

⁸ Jeszcze zanim Jezus przyszedł na ziemię i dał doskonały wzór udzielania zachęt, wierni słudzy Jehowy rozumieli, że jest to bardzo ważne. Kiedy Judzie zagrażali Asyryjczycy, Ezechiasz zgromadził dowódców wojskowych i mieszkańców, żeby ich zachęcić, dzięki czemu „lud nabrał otuchy” (odczytaj 2 Kronik 32:6-8).

9. Czego o zachęcaniu innych uczymy się z Księgi Hioba?

⁹ Możemy się też wiele nauczyć od Hioba. Chociaż sam potrzebował zachęt, udzielił pod tym względem lekcji trzem „uciążliwym pocieszycielom”. Powiedział, że gdyby był na ich miejscu, ‛wzmacniałby ich słowami swoich ust, a pocieszenie jego warg uśmierzyłoby’ ich ból (Hioba 16:1-5). W końcu Hiob został pokrzepiony przez Elihu i przez samego Jehowę (Hioba 33:24, 25; 36:1, 11; 42:7, 10).

10, 11. (a) Dlaczego córka Jeftego potrzebowała zachęt? (b) Kto obecnie potrzebuje podobnych zachęt?

¹⁰ Kolejną osobą, która potrzebowała zachęt, jest córka Jeftego. Sędzia Jefte przed wyruszeniem do bitwy z Ammonitami przysiągł, że jeśli Jehowa da mu zwycięstwo, pierwszą osobę, która po powrocie wyjdzie mu na spotkanie, odda na służbę w przybytku. Okazało się, że pierwsza wyszła jego córka, jedynaczka, która chciała świętować z nim zwycięstwo. Jefte bardzo się zmartwił, ale dotrzymał słowa i wysłał córkę do przybytku w Szilo, gdzie miała usługiwać przez resztę życia (Sędz. 11:30-35).

¹¹ Jeftemu na pewno nie było łatwo, ale jeszcze trudniej musiało być jego córce. Jednak chętnie poparła decyzję ojca (Sędz. 11:36, 37). Oznaczało to, że nigdy nie wyjdzie za mąż, nie będzie miała dzieci, nie zachowa ciągłości rodu ani dziedzictwa. Z pewnością bardzo potrzebowała pocieszenia i zachęt. W Biblii czytamy: „Stało się to w Izraelu przepisem: rok w rok córki Izraela przez cztery dni w roku chodziły udzielać pochwał córce Jeftego Gileadczyka” (Sędz. 11:39, 40). Czy bracia i siostry, którzy korzystają ze stanu wolnego, żeby w większym stopniu zajmować się „sprawami Pana”, nie zasługują na podobne pochwały i zachęty? (1 Kor. 7:32-35).

12, 13. Jak Piotr zachęcał braci?

¹² W nocy przed swoją śmiercią Jezus powiedział apostołowi Piotrowi: „Szymonie, Szymonie, oto Szatan zażądał, żeby was przesiać jak pszenicę. Lecz ja błagałem za tobą, by twoja wiara nie ustała; a ty, gdy kiedyś wrócisz, umacniaj swych braci” (Łuk. 22:31, 32).

¹³ Piotr okazał się filarem zboru pierwszych chrześcijan (Gal. 2:9). Zachęcał braci swoją odważną postawą w dniu Pięćdziesiątnicy i później.  Po wielu latach służby zwrócił się do współwyznawców: „Napisałem do was w niewielu słowach, aby udzielić zachęty oraz z powagą zaświadczyć, że jest to prawdziwa niezasłużona życzliwość Boga; stójcie w niej niewzruszenie” (1 Piotra 5:12). Pisane pod natchnieniem listy Piotra zachęcały braci w I wieku. Są zachętą również dla nas. Bardzo ich potrzebujemy — teraz, kiedy czekamy na spełnienie obietnic Jehowy (2 Piotra 3:13).

14, 15. Jakie zachęcające prawdy zawierają natchnione księgi spisane przez Jana?

¹⁴ Filarem zboru w I wieku był też apostoł Jan. Porywający opis służby Jezusa, który Jan zawarł w swojej Ewangelii, od stuleci zachęca chrześcijan. Tylko w niej znajdujemy słowa Jezusa, że miłość to znak rozpoznawczy jego prawdziwych uczniów (odczytaj Jana 13:34, 35).

¹⁵ Kolejne duchowe skarby zawierają trzy listy Jana. Kiedy jesteśmy przygnębieni z powodu swoich błędów, czy nie czujemy ulgi, czytając, że „krew Jezusa (...) oczyszcza nas z wszelkiego grzechu”? (1 Jana 1:7). A jeśli serce nas potępia, czy do oczu nie napływają nam łzy wdzięczności, kiedy czytamy, że „Bóg jest większy niż nasze serca”? (1 Jana 3:20). Tylko Jan napisał, że „Bóg jest miłością” (1 Jana 4:8, 16). A w swoim drugim i trzecim liście chwali chrześcijan, którzy „dalej chodzą w prawdzie” (3 Jana 3, 4; 2 Jana 4).

16, 17. W jaki sposób apostoł Paweł zachęcał pierwszych chrześcijan?

¹⁶ Apostołem, który prawdopodobnie udzielił braciom najwięcej zachęt, był Paweł. Wydaje się, że w czasach pierwszych chrześcijan większość apostołów pozostawała w Jerozolimie,  która była siedzibą ciała kierowniczego (Dzieje 8:14; 15:2). Chrześcijanie w Judei głosili o Chrystusie wyznawcom judaizmu, którzy wierzyli w jednego Boga. Ale duch święty pokierował Pawła, żeby głosił ludziom z narodów — Grekom, Rzymianom i innym wyznawcom wielu bogów (Gal. 2:7-9; 1 Tym. 2:7).

¹⁷ Paweł wzdłuż i wszerz przemierzał Grecję, Italię oraz tereny dzisiejszej Turcji, zakładając zbory chrześcijańskie, do których należeli nie-Żydzi. Ci nowo nawróceni bracia ‛cierpieli z rąk własnych rodaków’ i dlatego potrzebowali zachęt (1 Tes. 2:14). Około roku 50 n.e. Paweł napisał do nowo powstałego zboru w Tesalonice: „Zawsze dziękujemy Bogu, gdy czynimy o was wszystkich wzmiankę w naszych modlitwach, ponieważ nieustannie zachowujemy w pamięci waszą wierną pracę i pełen miłości trud, i wytrwałość” (1 Tes. 1:2, 3). Paweł zachęcał też braci do wzmacniania siebie nawzajem: „Jedni drugich pocieszajcie i jedni drugich budujcie” (1 Tes. 5:11).

18. Jakiego wsparcia ciało kierownicze udzieliło Filipowi?

¹⁸ W I wieku ciało kierownicze zachęcało wszystkich chrześcijan, w tym braci przewodzących w zborze. Na przykład kiedy ewangelizator Filip głosił o Chrystusie Samarytanom, ciało kierownicze udzieliło mu wsparcia, wysyłając dwóch swoich członków, Piotra i Jana. Mieli się oni modlić, żeby nowo nawróceni otrzymali ducha świętego (Dzieje 8:5, 14-17). Filip i ci nowi bracia i siostry z pewnością czuli się tym bardzo zachęceni.

19. Jaka była reakcja braci na list, który otrzymali od ciała kierowniczego?

¹⁹ Później ciało kierownicze miało zdecydować, czy chrześcijanie, którzy nie byli pochodzenia żydowskiego, powinni zgodnie z Prawem Mojżeszowym dać się obrzezać (Dzieje 15:1, 2). Odpowiedzialni bracia przeanalizowali argumenty oparte na Pismach i pod kierownictwem ducha świętego uznali, że nie jest to już konieczne. Potem napisali list, w którym wyjaśnili sprawę, i wysłali swoich przedstawicieli, żeby dostarczyli go do zborów. Jaki był tego rezultat? Kiedy bracia go przeczytali, „uradowali się z tej zachęty” (Dzieje 15:27-32).

20. (a) Jakich zachęt Ciało Kierownicze udziela braciom i siostrom na całym świecie? (b) Na jakie pytanie odpowiemy w następnym artykule?

²⁰ Obecnie Ciało Kierownicze Świadków Jehowy udziela zachęt betelczykom i innym sługom specjalnym oraz nam wszystkim. Efekt jest taki sam jak w I wieku — bardzo cieszymy się z tych zachęt! Poza tym w 2015 roku Ciało Kierownicze wydało broszurę Wróć do Jehowy, która dodała sił wielu osobom na całym świecie. Ale czy tylko bracia sprawujący przewodnictwo powinni naśladować Jehowę w udzielaniu zachęt? Odpowiedź na to pytanie znajdziemy w następnym artykule.