1. Opisz, w jakich okolicznościach Jezus dokonał pierwszego cudu.

 WYOBRAŹ sobie to, co się wydarzyło jesienią 29 roku n.e., kiedy Jezus zaczynał służbę na ziemi. Razem ze swoją matką, Marią, i niektórymi uczniami został zaproszony na ucztę weselną w Kanie — wiosce leżącej na północ od jego rodzinnego Nazaretu. Maria była zaprzyjaźniona z rodziną młodej pary i najwyraźniej pomagała troszczyć się o gości. Ale w trakcie wesela pojawił się problem, który mógł wprawić rodzinę i nowożeńców w wielkie zakłopotanie — skończyło się wino b. Być może przybyło więcej gości, niż się spodziewali. Maria od razu powiedziała synowi: „Nie mają wina” (Jana 2:1-3). Co zrobił Jezus? Coś niezwykłego: zamienił wodę w „dobre wino” (Jana 2:9, 10).

2, 3. (a) W jaki sposób Jezus korzystał ze swojej mocy? (b) Co nam da rozważenie cudów Jezusa?

² W trakcie swojej służby Jezus dokonał wielu innych cudów c. Korzystał ze swojej mocy, żeby pomagać tysiącom ludzi. Pomyślmy choćby o dwóch jego cudach: nakarmieniu najpierw 5000, a później 4000 mężczyzn. Jeśli weźmiemy pod uwagę, że były wtedy obecne również kobiety i dzieci, to mogło zostać nakarmionych jakieś 27 000 osób (Mat. 14:15-21; 15:32-38). Przy obu  tych okazjach Jezus uzdrowił też wielu chorych (Mat. 14:14; 15:30, 31). Wyobraź sobie, jak zdumieni musieli być ci wszyscy ludzie, kiedy Jezus cudownie ich uleczył i nakarmił!

³ Cuda Jezusa mają wielkie znaczenie również dla nas. W tym artykule omówimy płynące z nich wnioski, które wzmocnią naszą wiarę. Następnie przeanalizujemy, jak możemy naśladować pokorę i współczucie, które Jezus okazywał, dokonując cudów.

4. Jakie korzyści odniesiemy z przeanalizowania cudów Jezusa?

⁴ Z cudów Jezusa płyną wzmacniające wiarę wnioski, które dotyczą nie tylko jego samego, ale także jego Ojca. Przecież wszystko, czego dokonywał, było możliwe właśnie dzięki mocy pochodzącej od Jehowy. W Dziejach Apostolskich 10:38 czytamy: „Bóg namaścił go duchem świętym i obdarzył mocą, a on chodził po kraju, czynił dobro i uzdrawiał wszystkich będących w mocy Diabła. Robił to dlatego, że był z nim Bóg”. Pamiętajmy również, że słowa i czyny Jezusa — w tym także dokonywane przez niego cuda — zawsze doskonale odzwierciedlały sposób myślenia i uczucia jego Ojca (Jana 14:9). Rozważmy trzy wnioski, jakie możemy wyciągnąć z cudów Jezusa.

5. Co pobudzało Jezusa do dokonywania cudów? (Mateusza 20:30-34).

⁵ Po pierwsze, Jezus i jego Ojciec bardzo nas kochają. Będąc na ziemi, Jezus pokazał, jak bardzo kocha ludzi, kiedy korzystał ze swojej mocy, żeby ulżyć im w cierpieniu. Pewnego razu dwóch niewidomych błagało go o pomoc (odczytaj Mateusza 20:30-34). Zwróćmy uwagę, że Jezus był „przepełniony litością” i dlatego ich uleczył. Użyty tutaj grecki czasownik przetłumaczony na „przepełniony litością” odnosi się do głębokiego współczucia przenikającego człowieka na wskroś. Takie współczucie, które jest przejawem miłości, pobudziło też Jezusa do nakarmienia głodnych i uleczenia trędowatego (Mat. 15:32; Marka 1:41). Możemy być pewni, że Jehowa — Bóg, który okazuje „głębokie współczucie” — oraz Jego Syn bardzo nas kochają i że nasze cierpienia sprawiają Im ból (Łuk. 1:78; 1 Piotra 5:7). Bez wątpienia pragną usunąć wszystkie problemy, z którymi się zmagamy.

6. Jaką moc Jezus otrzymał od Boga?

⁶ Po drugie, Bóg dał Jezusowi moc, żeby usunął wszystkie problemy ludzkości. Kiedy Jezus dokonywał cudów, pokazywał, że jest w stanie rozwiązać problemy, których sami nigdy byśmy nie rozwiązali. Na przykład ma moc uwolnić nas od ich głównej przyczyny, czyli odziedziczonego grzechu, a także jego skutków — chorób i śmierci (Mat. 9:1-6; Rzym. 5:12, 18, 19). Jego cuda dowiodły, że może wyleczyć „wszelkie choroby”, a nawet wskrzeszać umarłych (Mat. 4:23; Jana 11:43, 44). Potrafi również panować nad gwałtownym wichrem i pokonywać złe duchy (Marka 4:37-39; Łuk. 8:2). To bardzo pokrzepiające, że Jehowa dał swojemu Synowi taką moc!

7, 8. (a) O czym upewniają nas cuda, których dokonywał Jezus? (b) Jakich cudów wyczekujesz w nowym świecie?

⁷ Po trzecie, możemy być pewni przyszłych błogosławieństw pod panowaniem Królestwa Bożego. Cuda  Jezusa pokazują, czego dokona on na o wiele większą skalę jako niebiański Król w Królestwie Bożym. Pomyślmy, co wkrótce nas czeka pod rządami Chrystusa. Będziemy cieszyć się doskonałym zdrowiem, bo znikną wszystkie choroby i ułomności (Izaj. 33:24; 35:5, 6; Obj. 21:3, 4). Nikt z nas nie będzie głodny ani nie będzie cierpiał z powodu klęsk żywiołowych (Izaj. 25:6; Marka 4:41). Z radością będziemy witać naszych bliskich, którzy zmartwychwstaną (Jana 5:28, 29). A jakich cudów ty wyczekujesz w nowym świecie?

⁸ Kiedy Jezus dokonywał cudów, okazywał ogromną pokorę i współczucie — cechy, które każdy z nas chce naśladować. Rozważymy teraz dwie opisane w Biblii sytuacje. Zacznijmy od relacji o uczcie weselnej w Kanie.

9. Dlaczego Jezus dokonał cudu podczas uczty weselnej? (Jana 2:6-10).

⁹ Odczytaj Jana 2:6-10. Czy kiedy na uczcie skończyło się wino, Jezus miał obowiązek coś zrobić? Nie. Żadne proroctwo nie zapowiadało, że Mesjasz miał je cudownie zapewnić. Ale wyobraź sobie, jak byś się czuł, gdyby napojów zabrakło na twoim weselu. Jezus zapewne współczuł tej rodzinie, zwłaszcza młodej parze, i chciał im oszczędzić wstydu. Dlatego jak już wspomnieliśmy na wstępie,  dokonał cudu. Zamienił jakieś 390 litrów wody w najlepszej jakości wino. Dostarczył go w tak dużej ilości przypuszczalnie po to, żeby zostało coś na później albo żeby nowożeńcy mogli je sprzedać, a to byłoby dla nich wsparciem finansowym. Musiała być to dla nich wielka ulga!

10. Jakie ważne szczegóły znajdujemy w 2 rozdziale Ewangelii według Jana? (Zobacz też ilustrację).

¹⁰ Przyjrzyjmy się niektórym ważnym szczegółom zapisanym w 2 rozdziale Ewangelii według Jana. Czy zauważyłeś, że to nie Jezus napełnił kamienne dzbany wodą? Zamiast zwrócić uwagę na siebie, poprosił, żeby napełnili je słudzy (wersety 6 i 7). Gdy Jezus zamienił wodę w wino, nie zaniósł go osobiście gospodarzowi wesela na spróbowanie. Powiedział, żeby również zrobili to słudzy (werset 8). Jezus z pewnością nie wziął kielicha z winem, nie podniósł go przed wszystkimi gośćmi i nie chwalił się: „Spróbujcie trochę mojego wina!”.

11. Czego uczymy się z cudu Jezusa?

¹¹ Czego możemy się nauczyć z tego cudu? Czegoś ważnego na temat pokory. Jezus nie chwalił się dokonanym cudem. W gruncie rzeczy nigdy nie obnosił się ze swoimi osiągnięciami. Przeciwnie, zawsze pokornie oddawał chwałę swojemu Ojcu i to Jemu przypisywał zasługi (Jana 5:19, 30; 8:28). Jeżeli naśladujemy Jezusa i pokornie na siebie patrzymy, nie będziemy przechwalać się tym, co osiągnęliśmy. Bez względu na to, co robimy dla Jehowy, nie wychwalajmy samych siebie, ale naszego wspaniałego Boga, któremu mamy zaszczyt służyć (Jer. 9:23, 24). Wszystkie zasługi przypisujmy Jemu. W końcu co dobrego byśmy osiągnęli bez Jego pomocy? (1 Kor. 1:26-31).

12. Jak jeszcze możemy naśladować pokorę Jezusa? Podaj przykład.

¹² Omówmy, jak jeszcze możemy naśladować pokorę Jezusa. Pomyślmy o takiej sytuacji: Starszy poświęca dużo czasu młodemu słudze pomocniczemu, który przygotowuje swój pierwszy wykład publiczny. W rezultacie ten młody brat przedstawia zachęcające przemówienie, które wszystkim się podoba. Po zebraniu ktoś podchodzi do starszego i mówi: „Brat taki a taki miał świetny wykład, co nie?”. Czy starszy powie: „Tak, ale dużo mu pomogłem”. Czy raczej pokornie przyzna: „To prawda. Świetnie mu poszło”. Jeśli jesteśmy pokorni, nie podkreślamy, że robimy dla innych coś dobrego. Wystarczy nam świadomość, że nasze wysiłki widzi i ceni Jehowa (por. Mateusza 6:2-4; Hebr. 13:16). Z pewnością sprawiamy Mu radość, kiedy naśladujemy Jezusa w okazywaniu pokory (1 Piotra 5:6).

13. Co Jezus widzi w pobliżu miasta Nain i jak na to reaguje? (Łukasza 7:11-15).

¹³ Odczytaj Łukasza 7:11-15. Wyobraźmy sobie, co się wydarzyło w 31 roku n.e. Jezus jest w drodze do Nain, galilejskiego miasta położonego niedaleko Szunem, w którym prorok Elizeusz jakieś 900 lat wcześniej wskrzesił syna pewnej kobiety (2 Król. 4:32-37). Kiedy Jezus zbliża się do bramy, zauważa wychodzący z miasta kondukt pogrzebowy. Widok jest szczególnie przykry: wdowa straciła swoje jedyne dziecko. Ale pogrążona w żałobie matka nie jest sama. Towarzyszy jej wielki tłum. Jezus zatrzymuje  kondukt i robi dla tej zrozpaczonej kobiety coś niezwykłego — wskrzesza jej syna! Jest to pierwsze z trzech opisanych w Ewangeliach wskrzeszeń dokonanych przez Jezusa.

14. O jakich ważnych szczegółach czytamy w 7 rozdziale Ewangelii według Łukasza? (Zobacz też ilustrację).

¹⁴ Zastanówmy się nad pewnymi ważnymi szczegółami z 7 rozdziału Ewangelii według Łukasza. Czy zwróciłeś uwagę, że Jezus najpierw „zobaczył” pogrążoną w żałobie matkę, a następnie „pełen współczucia” się do niej odezwał? (Werset 13). Tak więc Jezus prawdopodobnie widział, jak płakała, idąc obok ciała swojego zmarłego syna. W jego sercu wezbrało współczucie. Ale Jezus nie tylko je odczuwał wobec tej kobiety — on je również okazał. Powiedział do niej, z pewnością uspokajającym tonem: „Nie płacz”. Następnie wyszedł z inicjatywą, żeby jej pomóc. Przywrócił tego młodego człowieka do życia i „oddał go jego matce” (wersety 14 i 15).

15. Czego uczymy się z cudu Jezusa?

¹⁵ Czego uczymy się z tego, że Jezus wskrzesił syna wdowy? Powinniśmy okazywać współczucie tym, którzy stracili kogoś bliskiego. Oczywiście w przeciwieństwie do Jezusa nie jesteśmy w stanie wskrzeszać umarłych. Ale podobnie jak on chcemy być spostrzegawczy, a to pomoże nam rozwijać współczucie. Możemy je okazywać, kiedy przejawiamy inicjatywę i robimy, co w naszej mocy, żeby słowem i czynem pomagać osobom pogrążonym w żałobie i je pocieszać d (Prz. 17:17; 2 Kor. 1:3, 4; 1 Piotra 3:8). Nawet proste słowa i drobne gesty mogą wiele znaczyć.

16. Czego uczymy się z przeżycia pewnej matki, której zmarło dziecko? (Zobacz zdjęcie poglądowe).

¹⁶ Rozważmy przykład: Jakiś czas temu jedna siostra w trakcie śpiewania pieśni  na zebraniu zauważyła pewną matkę, która płakała. Pieśń nawiązywała do nadziei zmartwychwstania, a ta matka niedawno straciła swoją córeczkę. Wiedząc o tym, siostra od razu do niej podeszła, objęła ją i razem dokończyły pieśń. Matka ta wspominała później: „Wezbrała we mnie miłość do braci i sióstr”. Bardzo się cieszyła, że była na tym zebraniu. Dodała: „Właśnie tu, na wspólnych zebraniach w Sali Królestwa, otrzymujemy pomoc”. Jehowa z pewnością zauważa i ceni nawet drobne rzeczy, jakie robimy, żeby okazywać współczucie „zdruzgotanym na duchu” osobom pogrążonym w żałobie (Ps. 34:18).

17. Czego nauczyliśmy się z tego artykułu?

¹⁷ Ze studiowania relacji dotyczących cudów Jezusa możemy odnieść wiele pożytku. Uczymy się z nich, że Jehowa i Jezus bardzo nas kochają, że Jezus potrafi rozwiązać wszystkie problemy ludzkości i że możemy być całkowicie pewni nadejścia błogosławieństw, które zapewni Królestwo Boże. Kiedy analizujemy te relacje, rozmyślajmy o tym, jak naśladować cechy Jezusa. Warto też w ramach studium osobistego albo rodzinnego wielbienia rozważyć inne jego cuda. Na pewno wyciągniemy z nich wiele cennych wniosków, a potem dzielmy się tą wiedzą z innymi. Pomyślmy, jakie zachęcające rozmowy będziemy dzięki temu prowadzić! (Rzym. 1:11, 12).

18. Co omówimy w następnym artykule?

¹⁸ Pod koniec służby na ziemi Jezus dokonał swojego trzeciego wskrzeszenia opisanego w Biblii. Różniło się ono od poprzednich, bo przywrócił życie bliskiemu przyjacielowi i zrobił to w niezwykłych okolicznościach. Czego się uczymy z biblijnego sprawozdania o tym cudzie? I jak umacnia ono naszą wiarę w zmartwychwstanie? Odpowiedzi na te pytania znajdziemy w następnym artykule.