1. Czego spodziewamy się w służbie kaznodziejskiej, ale czego możemy być pewni?

 SPODZIEWAMY SIĘ, że w służbie kaznodziejskiej będziemy napotykać sprzeciw. W przyszłości może się on jeszcze nasilić (Dan. 11:44; 2 Tym. 3:12; Obj. 16:21). Jesteśmy jednak pewni, że Jehowa udzieli nam niezbędnego wsparcia. Dlaczego? On zawsze pomagał swoim sługom wywiązywać się z ich zadań — bez względu na to, jak były trudne. Rozważymy teraz przykład proroka Ezechiela, który głosił żydowskim wygnańcom w Babilonie.

2. Jak Jehowa opisał ludzi, którym głosił Ezechiel, i co rozważymy w tym artykule? (Ezechiela 2:3-6).

² Jakim ludziom głosił Ezechiel? Jehowa opisał ich jako „zuchwałych”, „upartych” i ‛buntowniczych’. Ranili jak ciernie i byli niebezpieczni jak skorpiony. Nic dziwnego, że Jehowa wielokrotnie powtarzał Ezechielowi: „Nie bój się ich” (odczytaj Ezechiela 2:3-6). Ezechiel był w stanie pełnić swoją służbę dzięki temu, że 1) został posłany przez Jehowę, 2) miał wsparcie ducha świętego i 3) wzmacniał swoją wiarę słowami Jehowy. Jak te trzy czynniki mu pomogły? I jak pomagają nam obecnie?

3. Jakie słowa musiały wzmocnić Ezechiela i jak Jehowa zapewnił go o swoim wsparciu?

³ Jehowa powiedział Ezechielowi: „Posyłam cię” (Ezech. 2:3, 4). Te słowa musiały go wzmocnić. Dlaczego? Z pewnością pamiętał, że Jehowa skierował podobne słowa do Mojżesza i Izajasza, wybierając ich na swoich proroków (Wyjścia 3:10; Izaj. 6:8). Wiedział też, że  Jehowa pomagał im pokonać różne przeciwności. Kiedy więc dwukrotnie usłyszał od Jehowy: „Posyłam cię”, miał wszelkie powody, żeby w pełni Mu zaufać. Poza tym w swojej księdze Ezechiel wielokrotnie użył takich lub podobnych słów: „Jehowa tak do mnie przemówił” (Ezech. 3:16; 6:1). Bez wątpienia był przekonany, że posłał go sam Bóg. Co więcej, ojciec Ezechiela był kapłanem i na pewno opowiadał mu, jak Jehowa wiele razy wspierał swoich proroków. Na przykład Izaakowi, Jakubowi i Jeremiaszowi Jehowa powiedział: „Jestem z tobą” (Rodz. 26:24; 28:15; Jer. 1:8).

4. Co jeszcze musiało dodać Ezechielowi sił?

⁴ Jak większość Izraelitów miała zareagować na to, co głosił Ezechiel? Jehowa powiedział: „Dom Izraela nie zechce cię słuchać, bo nie chce słuchać mnie” (Ezech. 3:7). Odrzucając Ezechiela, w gruncie rzeczy odrzucali Jehowę. Te słowa przypominały Ezechielowi, że chociaż ludzie go nie słuchali, to wcale nie zawiódł. Jehowa upewnił go też, że kiedy głoszone przez niego wyroki zostaną wykonane, ludzie przekonają się, że „był wśród nich prorok” (Ezech. 2:5; 33:33). Musiało to dodać Ezechielowi sił, których potrzebował, żeby dalej pełnić służbę.

5. Co dodaje nam sił w myśl Izajasza 44:8?

⁵ Nam też dodaje sił świadomość, że zostaliśmy posłani przez Jehowę. Możemy być Jego „świadkami” (Izaj. 43:10). To wielki zaszczyt! Podobnie jak powiedział Ezechielowi: „Nie bój się ich”,  tak do nas mówi: „Niech nie ogarnia was lęk”. Dlaczego nie musimy się bać przeciwników? Bo tak jak Ezechiela, posłał nas Jehowa i mamy Jego wsparcie (odczytaj Izajasza 44:8).

6. (a) Jak Jehowa zapewnia nas o swoim wsparciu? (b) Jaka świadomość nas pokrzepia?

⁶ Jehowa obiecuje, że będzie wspierał swoich sług. Zanim powiedział: „Wy jesteście moimi świadkami”, zapewnił: „Gdy będziesz przemierzał wody, będę z tobą. Gdy będziesz przeprawiał się przez rzeki, one cię nie zatopią. Gdy będziesz przechodził przez ogień, on cię nie przypali, płomień nawet cię nie osmali” (Izaj. 43:2). Kiedy pełnimy służbę, czasami napotykamy przeszkody przypominające rzekę albo przechodzimy próby podobne do ognia. Mimo to z pomocą Jehowy dalej wykonujemy swoje zadanie (Izaj. 41:13). Tak jak w czasach Ezechiela, również dzisiaj większość ludzi odrzuca to, co głosimy. Jednak ich reakcja nie świadczy o tym, że zawiedliśmy jako Świadkowie naszego Boga. Pokrzepia nas świadomość, że kiedy wiernie głosimy Jego orędzie, sprawiamy Mu radość. Apostoł Paweł napisał: „Każdy otrzyma zapłatę stosownie do własnego trudu” (1 Kor. 3:8; 4:1, 2). Pewna wieloletnia pionierka mówi: „Bardzo się cieszę, że Jehowa nagradza nas za wysiłki”.

7. Jaki wpływ musiało mieć na Ezechiela rozmyślanie o wizji, którą otrzymał? (Zobacz ilustrację na stronie tytułowej).

⁷ Ezechiel ujrzał w wizji, jak potężny jest duch Jehowy. To, co zobaczył, pomogło mu zrozumieć, że ten duch wspiera aniołów i napędza koła niebiańskiego rydwanu (Ezech. 1:20, 21). Jak na to zareagował? Napisał: „Kiedy to zobaczyłem, padłem na twarz”. Był tak poruszony, że upadł na ziemię (Ezech. 1:28). Rozmyślanie o tej wizji umacniało Ezechiela w przekonaniu, że z pomocą ducha Jehowy może ukończyć swoje zadanie.

8, 9. (a) Jak polecenie Jehowy podziałało na Ezechiela? (b) Jak jeszcze Jehowa pomógł Ezechielowi w jego trudnym zadaniu?

⁸ Jehowa polecił Ezechielowi: „Synu człowieczy, wstań. Będę do ciebie mówił”. Słysząc te słowa, Ezechiel nabrał sił, żeby podnieść się z ziemi. Napisał: „Wstąpił we mnie duch i sprawił, że wstałem” (Ezech. 2:1, 2). W trakcie całej swojej późniejszej służby Ezechiel odczuwał kierownictwo ducha Jehowy (Ezech. 3:22; 8:1; 33:22; 37:1; 40:1). Dodawał mu on sił do wypełnienia powierzonego mu zadania — głoszenia ludziom, którzy mieli „twarde czoło i zatwardziałe serce” (Ezech. 3:7). Jehowa zapewnił Ezechiela: „Uczyniłem twoją twarz tak zaciętą jak ich twarze, twoje czoło tak twardym jak ich czoła. Uczyniłem twoje czoło jak diament — twardszym niż krzemień. Nie bój się ich, niech cię nie przerażają ich twarze” (Ezech. 3:8, 9). Innymi słowy, Jehowa powiedział: „Nie pozwól, żeby uparci ludzie cię zniechęcili. Dodam ci sił”.

⁹ Później duch Jehowy zabrał Ezechiela tam, gdzie miał on głosić. Ezechiel napisał: „Zaczęła na mnie silnie oddziaływać moc Jehowy”. Prorok potrzebował siedmiu dni, żeby przyswoić sobie wiadomość, którą miał przekazać (Ezech. 3:14, 15). Potem Jehowa pokierował go  na równinę, a tam ‛wstąpił w niego duch’ (Ezech. 3:23, 24). Ezechiel był gotowy rozpocząć służbę.

10. Jakiego wsparcia potrzebujemy, żeby głosić, i dlaczego?

¹⁰ Co nam pomoże pełnić naszą służbę? Pomyślmy o Ezechielu. Zanim zaczął głosić, duch Boży dodał mu niezbędnych sił. Tak jak Ezechiel, jesteśmy w stanie głosić tylko z pomocą ducha świętego. Dlaczego? Ponieważ Szatan toczy wojnę z tymi, którzy wykonują dzieło głoszenia (Obj. 12:17). Z ludzkiego punktu widzenia wydawałoby się, że nie mamy z nim żadnych szans. Ale kiedy bierzemy udział w głoszeniu, odnosimy nad nim zwycięstwo! (Obj. 12:9-11). W jakim sensie? W ten sposób pokazujemy, że nie dajemy się mu zastraszyć. Za każdym razem, kiedy wyruszamy do służby, Szatan ponosi porażkę. Jaki więc wniosek płynie z tego, że jesteśmy w stanie głosić mimo sprzeciwu? To oczywiste, że wspiera nas duch święty i że cieszymy się uznaniem Jehowy (Mat. 5:10-12; 1 Piotra 4:14).

11. W czym pomoże nam duch święty i co powinniśmy robić, żeby na nas oddziaływał?

¹¹ A jaki wniosek wyciągamy z tego, że za sprawą Jehowy twarz Ezechiela niejako stała się zacięta, a jego czoło twarde? Duch Boży doda nam sił do sprostania każdemu wyzwaniu, jakie możemy napotkać w służbie (2 Kor. 4:7-9). Co powinniśmy robić, żeby na nas oddziaływał? Powinniśmy nieustannie modlić się do Jehowy z pełnym przekonaniem, że nas wysłucha. Jezus uczył swoich naśladowców: ‛Stale proście, ciągle szukajcie, wciąż pukajcie’. W odpowiedzi na takie modlitwy Jehowa „da ducha świętego tym, którzy Go proszą” (Łuk. 11:9, 13; Dzieje 1:14; 2:4).

12. Kto dał Ezechielowi zwój i co on zawierał zgodnie z Ezechiela 2:9 do 3:3?

¹² Ezechiel nie tylko korzystał ze wsparcia ducha świętego, ale też wzmacniał swoją wiarę słowami Jehowy. W wizji zobaczył wyciągniętą w swoim kierunku rękę trzymającą zwój (odczytaj Ezechiela 2:9 do 3:3). Kto mu go dał? Co on zawierał? Jak go wzmocnił? Prawdopodobnie Jehowa przekazał mu ten zwój za pośrednictwem jednego z czterech aniołów, których prorok widział wcześniej (Ezech. 1:8; 10:7, 20). Zawierał słowa Boga — obszerne wyroki, które Ezechiel miał ogłosić buntowniczym wygnańcom (Ezech. 2:7). Był zapisany po obu stronach.

13. Co Jehowa polecił Ezechielowi i dlaczego zwój był słodki?

¹³ Ezechiel usłyszał od Jehowy, że ma zjeść zwój i ‛napełnić nim swój żołądek’. Posłusznie to zrobił. Co oznaczała ta część wizji? Ezechiel musiał w pełni przyswoić sobie orędzie, które miał przekazać. Niejako stało się ono jego częścią — wpłynęło na jego najgłębsze uczucia. Co niezwykłe, okazało się, że zwój jest „słodki jak miód” (Ezech. 3:3). Zaszczyt reprezentowania Jehowy był dla Ezechiela czymś słodkim i przyjemnym (Ps. 19:8-11). Był on wdzięczny Jehowie za to, że powołał go na swojego proroka.

14. Dzięki czemu Ezechiel był gotowy podjąć się swojego zadania?

¹⁴ Później Jehowa powiedział Ezechielowi: „Wysłuchaj wszystkich moich słów i weź je sobie do serca” (Ezech. 3:10). Ezechiel miał zapamiętać wszystkie słowa zapisane w zwoju i nad nimi rozmyślać. Dzięki temu wzmocnił swoją wiarę. Dobrze zapoznał się też z orędziem, które miał przekazać (Ezech. 3:11). Kiedy Ezechiel w pełni zrozumiał i przyswoił sobie orędzie od Jehowy, był gotowy podjąć się swojego zadania i je wypełnić (Ps. 19:14).

15. Co powinniśmy ‛brać sobie do serca’, żeby wytrwale pełnić służbę?

¹⁵ Żeby dalej wytrwale pełnić służbę, my również musimy zawsze wzmacniać swoją wiarę słowami Jehowy. Powinniśmy ‛brać sobie do serca’ wszystko, co do nas mówi. Obecnie robi to za pośrednictwem swojego spisanego Słowa, Biblii. Jak możemy się upewniać, że ciągle oddziałuje ona na nasze myśli, uczucia i pobudki?

16. Co możemy zrobić, żeby w pełni przyswoić sobie Słowo Boże?

¹⁶ Kiedy jemy pokarm i go trawimy, wzmacnia to nasze ciało. Podobnie kiedy studiujemy Słowo Boże i nad nim rozmyślamy, wzmacnia się nasza wiara. Pamiętajmy o lekcji, jaka płynie z wizji dotyczącej zwoju. Jehowa chce, żebyśmy ‛napełnili swój żołądek’ Jego Słowem, czyli w pełni je sobie przyswoili. Pomoże nam w tym modlitwa, czytanie i rozmyślanie. Najpierw się pomódlmy, żeby przygotować swoje serce. Potem przeczytajmy fragment Biblii. Następnie poświęćmy czas, żeby porozmyślać. Jaki będzie tego rezultat? Im więcej będziemy rozmyślać, tym bardziej wzmocni się nasza wiara.

17. Dlaczego to ważne, żebyśmy czytali Biblię i nad nią rozmyślali?

¹⁷ Dlaczego to ważne, żebyśmy czytali Biblię i nad nią rozmyślali? Ponieważ  doda nam to sił, których potrzebujemy do głoszenia dobrej nowiny o Królestwie już teraz i do ogłaszania dobitnych wyroków w niedalekiej przyszłości. Poza tym kiedy rozmyślamy o pięknych przymiotach Jehowy, nasza więź z Nim coraz bardziej się umacnia. Dzięki temu zaznajemy czegoś naprawdę przyjemnego — wewnętrznego spokoju i zadowolenia (Ps. 119:103).

18. Co będą musieli przyznać ludzie, którym głosimy, i dlaczego?

¹⁸ W przeciwieństwie do Ezechiela nie zostaliśmy wyznaczeni na proroków. Ale jesteśmy zdecydowani dalej głosić natchnione orędzie, które Jehowa kazał zachować w swoim Słowie. Będziemy to robić, dopóki nie uzna, że działalność ta dobiegła końca. Kiedy nadejdzie czas wykonania wyroku, ludzie, którym głosimy, nie będą mogli powiedzieć, że nie zostali ostrzeżeni albo że Jehowa ich pominął (Ezech. 3:19; 18:23). Będą musieli przyznać, że przekazywane przez nas orędzie pochodziło od Boga.

19. Co nam pomoże zachować siły do pełnienia naszej służby?

¹⁹ Co nam pomoże zachować siły do pełnienia naszej służby? Te same trzy czynniki, które pomogły Ezechielowi. Dalej głosimy, ponieważ zostaliśmy posłani przez Jehowę, mamy wsparcie ducha świętego i wzmacniamy swoją wiarę Słowem Bożym. Dzięki wsparciu ze strony Jehowy będziemy w stanie wytrwać w naszej służbie aż „do końca” (Mat. 24:13).