1, 2. Jak Dawid pokazał, że jest lojalny wobec Boga? (Zobacz ilustrację tytułową).

POD osłoną nocy Dawid i Abiszaj przekradają się wśród 3000 śpiących żołnierzy. Docierają do miejsca w środku obozu, gdzie twardo śpi król Saul. Przybył on na Pustynię Judzką, by odnaleźć i zabić Dawida. Abiszaj mówi szeptem: „Pozwól więc, proszę, że przygwożdżę go [Saula] włócznią do ziemi tylko raz, a nie będę mu tego robił dwukrotnie”. Dawid odpowiada w zaskakujący sposób: „Nie zabijaj go, bo któż wyciągnął rękę przeciwko pomazańcowi Jehowy i pozostał niewinny? (...) Jest dla mnie nie do pomyślenia, z punktu widzenia Jehowy, żebym miał podnieść rękę na pomazańca Jehowy!” (1 Sam. 26:8-12).

² Dawid rozumiał, co obejmuje lojalność wobec Boga. Nie zamierzał skrzywdzić Saula. Dlaczego? Ponieważ był on wyznaczonym przez Boga królem nad Izraelem. Lojalni słudzy Jehowy respektują tych, których On ustanawia. Jehowa chce, by każdy, kto Mu służy, postępował lojalnie (odczytaj Psalm 18:25).

3. Jak Abiszaj dowiódł swej lojalności?

 ³ Abiszaj okazywał szacunek Dawidowi. Ilustruje to pewna sytuacja. Dawid, chcąc ukryć swoje cudzołóstwo popełnione z Batszebą, polecił Joabowi, bratu Abiszaja, doprowadzić do śmierci jej męża Uriasza w bitwie (2 Sam. 11:2-4, 14, 15; 1 Kron. 2:16). Abiszaj być może o tym wiedział, ale nadal szanował Dawida jako króla wyznaczonego przez Boga. Poza tym nigdy nie próbował wykorzystać swej pozycji dowódcy wojskowego, by przejąć tron w Izraelu. Przeciwnie, bronił Dawida przed zdrajcami i innymi wrogami (2 Sam. 10:10; 20:6; 21:15-17).

4. (a) Dlaczego Dawid stanowi przykład lojalności względem Boga? (b) Jakie jeszcze przykłady rozważymy?

⁴ Nie godząc się na wyrządzenie krzywdy Saulowi, Dawid pokazał, że jest lojalnym sługą Jehowy. W młodości stanął naprzeciw Goliata, który ośmielił się „urągać szeregom bojowym Boga żywego” (1 Sam. 17:23, 26, 48-51). Kiedy jako król dopuścił się rażących grzechów, obejmujących cudzołóstwo i morderstwo, przyjął skarcenie od proroka Natana i okazał skruchę (2 Sam. 12:1-5, 13). Gdy się zestarzał, dalej przejawiał lojalność wobec Boga. Na przykład hojnie wsparł budowę świątyni Jehowy (1 Kron. 29:1-5). Wprawdzie popełnił poważne błędy, ale pozostał lojalny względem Boga (Ps. 51:4, 10; 86:2). Analizując kolejne sprawozdania o Dawidzie i współczesnych mu osobach, poszukajmy odpowiedzi na dwa pytania: Przede wszystkim wobec kogo powinniśmy być lojalni? Jakie przymioty musimy przejawiać, jeśli chcemy być lojalni?

5. Czego się uczymy z błędu Abiszaja?

⁵ Kiedy Abiszaj zakradł się do obozu Saula, nie miał właściwej hierarchii lojalności. Dochowując jej wobec Dawida, chciał zabić króla Saula. Jednak Dawid powstrzymał swego towarzysza, bo wiedział, że wyciągnięcie ręki „przeciwko pomazańcowi Jehowy” byłoby złe (1 Sam. 26:8-11). Z tego zdarzenia wynika ważna lekcja: słusznie możemy pielęgnować w sercu lojalność względem różnych osób, ale chcąc ustalić, komu należy się ona w pierwszej kolejności, powinniśmy uwzględnić zasady biblijne.

6. Dlaczego musimy zachować ostrożność w kwestii lojalności wobec rodziny i przyjaciół?

⁶ Lojalność wypływa z serca, a serce człowieka jest zdradliwe (Jer. 17:9). Dlatego ktoś lojalny wobec Boga łatwo może ulec silnemu poczuciu lojalności względem bliskiego przyjaciela lub krewnego, nawet jeśli ta osoba źle postępuje. O tym, że na naszą lojalność zawsze zasługuje przede wszystkim Jehowa, należy pamiętać zwłaszcza wtedy, gdy ktoś nam bliski porzuca prawdę (odczytaj Mateusza 22:37).

7. Jak pewna siostra pozostała lojalna wobec Boga w trudnej sytuacji?

⁷ Kwestia wyboru, komu dochować lojalności, może się wyłonić, kiedy bliski krewny zostaje wykluczony. Na przykład siostra o imieniu Anne ^[1] odebrała telefon od wykluczonej mamy, która chciała ją odwiedzić, ponieważ boleśnie odczuwała to, że rodzina się od niej izoluje. Anne bardzo przeżyła tę prośbę i obiecała mamie odpowiedzieć listownie. Zanim to zrobiła, poszukała kilka zasad biblijnych (1 Kor. 5:11; 2 Jana 9-11). W liście życzliwie przypomniała mamie, że to ona sama odcięła się od rodziny wskutek niewłaściwego postępowania i braku skruchy. Siostra ta napisała jeszcze: „Jedynym sposobem na uśmierzenie dokuczającego ci bólu jest powrót do Jehowy” (Jak. 4:8).

8. Jakie przymioty pomogą nam dochować lojalności Bogu?

 ⁸ Lojalność osób żyjących w czasach Dawida uwypukla trzy przymioty, które mogą nam pomóc dochować lojalności Bogu. Są to: pokora, życzliwość i odwaga. Rozważmy je po kolei.

9. Dlaczego Abner próbował zabić Dawida?

⁹ Kiedy Dawid rozmawiał z królem Saulem, trzymając w ręku odciętą głowę Goliata, przyglądało się temu co najmniej dwóch mężczyzn. Jednym z nich był syn Saula Jonatan, który zawarł z Dawidem przymierze przyjaźni, a drugim dowódca wojsk Abner (1 Sam. 17:57 do 18:3). Później Abner popierał Saula w dążeniu do zabicia Dawida. „Ciemięzcy nastają na mą duszę” — napisał Dawid (Ps. 54:3; 1 Sam. 26:1-5). Dlaczego odczucia Jonatana i Abnera względem Dawida tak bardzo się od siebie różniły? Abner, podobnie jak Jonatan, wiedział, że to Bóg wybrał Dawida na króla nad Izraelem. Po śmierci Saula mógł okazać pokorę i dowieść lojalności wobec Boga, popierając Dawida, a nie syna Saula Isz-Boszeta. Potem Abner przez współżycie z nałożnicą króla Saula być może chciał przywłaszczyć sobie tron (2 Sam. 2:8-10; 3:6-11).

10. Dlaczego Absalom okazał się nielojalny wobec Boga?

¹⁰ Z braku pokory nielojalny wobec Boga okazał się syn Dawida Absalom. „Postarał się [on] dla siebie o rydwan, jak również o konie i o pięćdziesięciu mężów biegnących przed nim” (2 Sam. 15:1). Podstępnymi działaniami zjednał sobie lud. Podobnie jak Abner, usiłował zabić Dawida, choć wiedział, że Jehowa wybrał go na króla w Izraelu (2 Sam. 15:13, 14; 17:1-4).

11. Jaki pożytek możemy odnieść z biblijnych relacji o Abnerze, Absalomie i Baruchu?

¹¹ Przykłady Abnera i Absaloma jasno pokazują, że wygórowana ambicja może łatwo skłonić do nielojalności wobec Boga. Oczywiście żaden wierny sługa Jehowy nie chciałby postępować w tak samolubny czy niegodziwy sposób. Jednak chęć wzbogacenia się lub zrobienia kariery w tym świecie może również zrujnować chrześcijanina pod względem  duchowym. Z jakiegoś nieznanego nam powodu sekretarz Jeremiasza Baruch na pewien czas stracił z oczu właściwy cel. Jehowa powiedział do niego: „Oto, co zbudowałem, burzę, a co zasadziłem, wykorzeniam, po prostu całą tę ziemię. A ty szukasz dla siebie wielkich rzeczy. Nie szukaj” (Jer. 45:4, 5). Baruch przyjął to skarcenie. Mądrze jest zachowywać w pamięci te słowa Boga, czekając na koniec obecnego niegodziwego świata!

12. Wyjaśnij, dlaczego nie możemy być lojalni wobec Boga, jeśli jesteśmy samolubni.

¹² Daniel, brat mieszkający w Meksyku, musiał wybrać między lojalnością wobec Boga a samolubnymi pragnieniami. Chciał się ożenić z dziewczyną, która nie była Świadkiem Jehowy. Daniel mówi: „Nawet kiedy zostałem pionierem, dalej do niej pisałem. Ale w końcu okazałem pokorę i powiedziałem doświadczonemu starszemu, że jestem rozdarty, bo muszę wybrać, komu okazać lojalność. Pomógł mi zrozumieć, że jeśli chcę być lojalny względem Boga, muszę przestać korespondować z tą dziewczyną. Po wielu modlitwach i wylaniu mnóstwa łez tak zrobiłem. Wkrótce służba zaczęła mi sprawiać więcej radości”. Z czasem Daniel poślubił wspaniałą chrześcijankę i obecnie usługuje jako nadzorca obwodu.

13. W jaki sposób Natan okazał lojalność zarówno wobec Boga, jak i Dawida, gdy ten zgrzeszył?

¹³ Lojalność wobec Jehowy może czasem wpływać na naszą lojalność względem ludzi. Prorok Natan pozostawał lojalny wobec Dawida, a zarazem dochowywał lojalności Bogu. Kiedy Dawid popełnił cudzołóstwo z Batszebą i doprowadził do śmierci jej męża w bitwie, Jehowa posłał Natana, by skarcił króla. Będąc lojalny wobec Dawida, prorok odważnie usłuchał polecenia. Udzielił mu skarcenia w sposób mądry i życzliwy. Aby pomóc królowi zrozumieć powagę jego grzechów, posłużył się przykładem ukazującym niesprawiedliwość — bogacz zabrał ubogiemu jedyną owieczkę. Kiedy Dawid oburzył się na zachowanie bogatego człowieka, Natan powiedział: „Ty jesteś tym mężem!”. Dawid od razu pojął sedno sprawy (2 Sam. 12:1-7, 13).

14. Jak możesz okazać się lojalny wobec Jehowy oraz swego przyjaciela lub krewnego?

 ¹⁴ Życzliwość może pomóc również tobie, gdy musisz wybrać, komu dochować lojalności. Załóżmy, że masz dowód na to, iż współwyznawca dopuścił się poważnego grzechu. Zapewne chcesz być lojalny w stosunku do niego, zwłaszcza jeśli to twój przyjaciel bądź krewny. Ale gdybyś zataił jego występek, okazałbyś się nielojalny względem Boga. Oczywiście lojalność wobec Jehowy powinieneś stawiać na pierwszym miejscu. Dlatego wzorem Natana bądź życzliwy, ale stanowczy. Zachęć winowajcę, by poprosił o pomoc starszych. Jeżeli w rozsądnym czasie tego nie zrobi, z lojalności wobec Boga powinieneś sam im to zgłosić. W ten sposób okażesz się lojalny względem Jehowy oraz życzliwy wobec przyjaciela lub krewnego, ponieważ chrześcijańscy starsi postarają się skorygować go w duchu łagodności (odczytaj Kapłańską 5:1; Galatów 6:1).

15, 16. Dlaczego Chuszaj potrzebował odwagi, by pozostać lojalny wobec Boga?

¹⁵ Aby dochować lojalności Bogu, Chuszaj, lojalny przyjaciel króla Dawida, musiał zdobyć się na odwagę. Jego lojalność została wystawiona na próbę, gdy syn Dawida Absalom zjednał sobie wielu Izraelitów i próbował przejąć Jerozolimę oraz tron (2 Sam. 15:13; 16:15). Dawid opuścił miasto, ale co miał zrobić Chuszaj? Poprzeć Absaloma czy pójść za sędziwym władcą, który ratował się ucieczką? Postanowił dochować lojalności królowi namaszczonemu przez Boga i spotkał się z Dawidem na Górze Oliwnej (2 Sam. 15:30, 32).

¹⁶ Dawid poprosił Chuszaja, żeby wrócił do Jerozolimy, udał przyjaciela Absaloma i udaremnił radę Achitofela. Ryzykując życie, Chuszaj dowiódł lojalności wobec Jehowy i spełnił prośbę Dawida. Zgodnie z modlitwą króla rada Chuszaja zniweczyła tę, której udzielił Achitofel (2 Sam. 15:31; 17:14).

17. Dlaczego potrzebujemy odwagi, by zachować lojalność?

¹⁷ My też potrzebujemy odwagi, żeby pozostać lojalni wobec Jehowy. W tym celu wielu z nas odważnie opiera się naciskom ze strony rodziny, współpracowników czy władz świeckich. Na przykład Taro z Japonii już od dzieciństwa przywiązywał wagę do posłuszeństwa i lojalności względem rodziców. Nie robił tego jedynie z poczucia obowiązku. Naprawdę chciał, żeby byli szczęśliwi. Dlatego kiedy sprzeciwili się jego kontaktom ze Świadkami Jehowy, było mu wyjątkowo trudno powiedzieć rodzicom, że postanowił chodzić na chrześcijańskie zebrania. Taro opowiada: „Byli tak zagniewani, że przez lata nie miałem wstępu do ich domu. Modliłem się o odwagę, by trzymać się podjętej decyzji. Teraz złagodnieli i mogę regularnie ich odwiedzać” (odczytaj Przysłów 29:25).

18. Jaką korzyść odniosłeś z tego artykułu?

¹⁸ Obyśmy wzorem Dawida, Jonatana, Natana i Chuszaja odczuwali z dochowywania lojalności Jehowie głęboką satysfakcję! Z drugiej strony wyciągnijmy lekcję z nielojalnej postawy Abnera i Absaloma. Z pewnością chcemy za przykładem Dawida przylgnąć do Jehowy. Ponieważ jesteśmy niedoskonali, nie unikniemy błędów. Możemy jednak dowodzić, że lojalność wobec Jehowy zajmuje pierwsze miejsce w naszym sercu.